Cover

/p>

“Most nurses you’ll find on the internet are mindlessly smiling on promotional folders or happy websites. These I found too unreal. And then of course you’ll also find the fantasy nurses from the adult industry. That was also not what I was looking for.” The nurse that Melles did come up with is sort of sexy in a retro kind of way. She looks straight into the camera with a captive yet humorous glance.

“I wanted to show the human side of the healthcare professional,” Melles explains. “In the intensive care unit especially, nurses have to deal with seriously ill patients. Nurses are often in the doctor’s shadow – I wanted to put them at center stage. That also applies to the design of their working space, which should better support nurses in all aspects of their job.” 

Marijke Melles, ‘Role-based support for intensive care nursing – a designer’s perspective’, PhD supervisor Professor Huib de Ridder, 14 June 2011.

Een beetje student is een beest in bed. Wetenschappelijk bewezen. En tja, een beetje student is dus kaal – daar, ja. Want dat is nu eenmaal de norm. Alleen, dát wisten twee achttienjarige Antwerpse studenten niet, in het najaar van 2004. In volle, ongerepte glorie vertrokken ze naar hun introductieweek. Daar hadden de ouderejaars van hun nieuwe vereniging iets wel heel experimenteels bedacht – zich overigens van geen kwaad bewust. Bij wijze van ontgroening moesten de feuten hun geslachtsdelen insmeren met ontharingscrème, en daar twee uur mee rondlopen. Dat jeukt. Brandt. Maar erger nog: het is levensgevaarlijk. Want langer dan tien minuten doorlopen met die crème, kan brandwonden opleveren. Dan is zo’n ontgroeningsgrap opeens niet zo grappig meer, en wereldwijd nieuws. Eén van de studenten liep derdegraads brandwonden op aan zijn geslachtsdeel en vocht dagenlang voor zijn leven. Hij herstelde, maar moest wel een huidtransplantatie ondergaan. De andere feuten raakten alleen maar lichtgewond, zo berichtte de Gazet van Antwerpen.

Dat is schrikken. Maar is het verhaal niet een beetje overdreven, een ordinair broodje aap? Talloze mensen ontharen hun geslachtsdelen, en een deel van hen doet dat al jarenlang zonder problemen met ontharingscrème. Feit is dat de chemische samenstelling van die crèmes de haren eigenlijk ‘wegsmelt’. Laat dat proces iets te lang doorgaan, en de toch al zo gevoelige huid in je kruis raakt behoorlijk beschadigd. Tot derdegraads brandwonden aan toe. Chemische brandwonden die zo diep zijn, beschadigen zenuwen, bloedvaten en andere huidbestanddelen. En dat kan dodelijk zijn, zelfs al zitten ze alleen maar op zo’n klein oppervlak als je piemel. Het gevaar voor infectie is namelijk heel groot bij zo’n ernstige wond. En dat is precies waaraan de meeste brandwondenslachtoffers overlijden.

Ondanks de sensationele lading van dit verhaal, lijkt het dus allesbehalve een broodje aap. Het bericht is in zo’n beetje alle kranten verschenen en nog jaren naverteld, maar hoe het is afgelopen met de jongen en zijn genitale huidtransplantatie, staat nergens meer vermeld. Geen nieuws is goed nieuws, zullen we maar hopen. Maar gebruik voorlopig maar gewoon een scheermes.