Alleen voor zeebenen

In de Wijnhaven, Oude Haven en Leuvehaven kun je komend weekend niet om de Wereld Havendagen heen. Elke dag rond 13.00 uur zingen Shantykoren zeemansliederen tijdens het Shanty Festival. Een mooiere manier om het feestgedruis in te stappen is er niet. Hoewel, de Nacht van de Kaap op zaterdag is ook een goeie: een muzikale kroegentocht door Rotterdams meest roemruchte wijk Katendrecht. Die was ooit hét zeemanskwartier en uitgaansgebied van de stad. Dit jaar staat de Nacht in het teken van Chinees eten, want precies honderd jaar geleden meerden de eerste Chinezen aan op Katendrecht, om hier voorgoed een stempel op de keuken te drukken.

Sowieso speelt eten een belangrijke rol deze Havendagen, in het kader van het thema ‘De haven smaakt naar meer’. Dat gaat wel iets verder dan culinaire hoogstandjes alleen; tijdens het festival is van alles te zien over de op- en overslag van voedselproducten en de verwerking ervan.

Wat je noemt lekker leerzaam. Net als ‘Havengasten’ trouwens, een wetenschap- en technieklezing in de vorm van een talkshow, in het laadruim van binnenvaartschip MS Anna. Hoogleraren, professoren en experts praten over de meest uiteenlopende onderwerpen, van tropische ziektes tot veiligheid rondom industriële gebieden. CiTG-hoogleraar Tiedo Vellinga gaat in op het thema ‘Maasvlakte 2: industrie of ecosysteem?’. Hoe voorkom je dat de aanleg van de nieuwe haven gevolgen heeft voor plant en dier?

PhD-student biomechanical engineering Tim Vercruyssen vertelt over de Galatea-robot. De onderwaterrobot heeft geen propellers, maar is geïnspireerd op de vinnen van een rog om zich voort te bewegen. Stevige kost. Maar het zou Rotterdam niet zijn als de boel niet werd afgesloten met een knallend feestje, dus is er aansluitend een afterparty in de Cruise Terminal. 

Wereld Havendagen, van vrijdag 2 tot en met zondag 4 september in de Rotterdamse havens. www.wereldhavendagen.nl



Havengasten, op vrijdag 2 september van 18.30 tot 20.30 uur op de MS Anna aan de Westerkade. 

Aanmelden: www.brainsatwork.nl, tot uiterlijk 1 september. Deelname gratis.

Toen ik onlangs een paar dagen voor de baas in Brussel was, viel het me op dat in de metro ’s avonds zeer harde muziek werd gedraaid. Overdag hoorde je er een soepel Sky Radio-assortiment, maar ‘s avonds draaiden ze Beethoven en Bach, op vol volume. Ik vroeg me af of daar een diepe achterliggende reden voor was, of dat misschien de ietwat hardhorige stationswachters gewoon van klassieke deunen hielden.
Toen ik terug was in Nederland las ik er in de krant een verklaring voor. Het draaien van muziek op stations is bedoeld om het gevoel van veiligheid voor de reizigers te vergroten. Het heeft dezelfde functie als dat geruststellende pingelmuziekje dat je hoort in vliegtuigen vlak voor en na vertrek en landing. Dat pingeltje dat roept: “Nee hoor we gaan helemaal niet neerstorten, hoe kom je er bij, neem lekker een glaasje sap.”
Wellicht in navolging van Brussel waren ook in Nederland, op station Utrecht Overvecht en Gouda, proeven gedaan met het draaien van muziek. En inderdaad bleek met name het draaien van klassieke muziek reizigers een prettiger gevoel te geven. Ze voelden zich veiliger en werden minder snel ongeduldig als de trein even op zich liet wachten.
Dat er op Utrecht Overvecht klassieke muziek werd gedraaid bleek ook nog een prettig neveneffect te hebben: het station had ineens veel minder last van hangjongeren en andere lastpakken. Waarschijnlijk is het verschrikkelijk uncool om met je matties te chillen bij de klanken van de ‘3e Symfonie in Es-groot opus 55’ van Ludwig van Beethoven. Terugdenkend aan de Brusselse metro denk ik inderdaad dat het werkt. Ik heb daar ondergronds nooit lallende en brakende feestgangers gezien, of trekzakkende Roma. (Het kan ook dat ze elk uur de perrons leegvegen met een peloton ME natuurlijk.)
Grappig was trouwens wel dat ze eerder op stations in Nederland al geëxperimenteerd hadden met de Mosquito, een apparaatje dat een heel nare zoempiep uitzendt, waardoor mensen zo kort mogelijk op een bepaalde plek blijven. In bepaalde buurten in de grote steden is het ding al met (wisselend) succes ingezet op hangplekken. De piep werd door de reizigers echter als bijzonder irritant ervaren. Per slot van rekening sta je niet altijd geheel vrijwillig zo lang op het perron en als je dan nog zo’n rotgeluid in je oor hebt, word je snel bloedlink. Op de proefstations is de Mosquito dus al snel weer van de perrons verwijderd. Want misschien verjaag je de hangjongeren ermee, maar als je met die piep keurige ambtenaren tot razernij drijft, gaan zij misschien wel schuimbekkend de bankjes van de muur staan rukken. En met de op handen zijnde salarisplannen en ontslaggolf bij het Rijk kunnen we dit soort urban hooliganism er even niet bij hebben.

Ellen Touw is hoofd van de dienst onderwijs- en studentzaken bij Civiele Techniek en Geowetenschappen en beleidsadviseur internationalisering.