The bike of …

0 euros

Striking feature: Green, with front wheel bigger than the back

Arjang Alidai got his bike from Brikfit a few weeks after first arriving in Delft in late August, 2009. “I searched in many stores but couldn’t find a bike that I really liked. All the cheap, second hand ones were already sold out, since I had started my ‘bike-hunting’ quite late. Eventually though I found a bike in a striking green colour at Brikfit, a bike shop where the bikes are put together by mentally handicapped people using old parts and are then painted in bright colours. I especially liked the green-coloured one, because at the time I was very enthusiastic about Iran’s ‘green movement’, so I sort of bought the bike to express my support for the movement. I also thought it was nice to help those mentally disabled people – like a charity thing.”

Alidai describes his bike as one of the most important things in his life here in Delft: “I usually go shopping for groceries several times a week, so it’s really handy to have a ‘vehicle’. And I usually ride in a very slow and relaxed way, so most of the time people pass me. My bike seldom went wrong except one time at the faculty of Aerospace Engineering when the back wheel go stuck to the main frame and I had to carry my bike on my shoulder all the way to the repair shop.”

The other striking feature of Alidai’s bike has a nice story behind it: “One morning when I unlocked my bike and sat on the seat, I discovered something really weird. It went totally unbalanced, looked down and muttered, “WTF?” The front wheel was missing! It was then really frustrating to go through months without my bike. Later my friend found a wheel dumped by someone in a dumpster, and I bought new inner and outer tires at the market for 13 euros.” Alidai later discovered however that the wheel was actually bigger than his bike’s frame. “It took a while to fit the wheel into the frame but it finally worked out and now I’m really happy with my green bike. You know what? I’ll definitely kick the butt of anybody who wants to mess with my bike again!” he says, laughing.

Mighael Vroom wil afvalwarmtestromen omzetten in elektriciteit met een nog onbewezen natuurverschijnsel.

De presentatie was overtuigend. Vroom schoof magneten door de spoel en presto! de meter sloeg uit. Zo gaat dat ook met warmte, legde hij uit. Dan laten we de magneet in de spoel liggen, en het magnetisme verdwijnt en verschijnt door afwisselend opwarmen en afkoelen van een brokje metaal: de magnetocalorische elektriciteitsproductie. Daarmee is het rendement van de warmtekrachtcentrale op de TU met vijftien procent te verbeteren, hield de student sustainable energy technology zijn publiek voor.
Masterstudent TNW Remco Addink wil op het onderwerp afstuderen bij het reactorinstituut. Eind 2010 moet er een werkend prototype staan. Het idee is nog ‘out-of-the-box’ omdat een dergelijke elektriciteitsproductie nog nooit vertoond is. Wel het omgekeerde: de magnetocalorische koeling. Vooral met het metaal gadolinium gaat dat goed. Als een brokje daarvan in een magnetisch veld komt, warmt het op. Wanneer het stukje het veld dan weer verlaat, koelt het af. Volgens dit principe zijn magnetische koelkasten geconstrueerd en er zijn kouderecords mee gevestigd.
De studenten willen nu het omgekeerde bewerkstelligen: door temperatuurveranderingen het magnetisch veld binnen een spoel beïnvloeden. Of dat kan, en hoe groot dat effect zal zijn, moet nader onderzoek uitwijzen.