Tekentafeltalenten – Bovenop je eigen puinhoop

Een festivalganger zou hij zichzelf bepaald niet noemen. Toch trok George-Emile Tokaya afgelopen zomer voor zijn bachelor-eindproject bij industrieel ontwerpen naar Lowlands. Zijn missie: een plastic oplossing bedenken voor de rommel die zo’n festival oplevert, voor het bedrijf Natural Plastics. “Die rommel is namelijk één van de eerste dingen waarmee mensen een festival associëren”, denkt de student. “En dat is zonde. Het zou een belevenis moeten zijn die alleen maar leuk is.” En comfortabel, als het even kan – al nemen festivalgangers de barbaarse omstandigheden vaak op de koop toe.

Dus besloot de IO’er met eigen ogen te bekijken wat het schoonmaken van zo’n festivalcamping kost. En was het na afloop echt zo’n troep? Ja dus, concludeerde hij. “Het schoonmaken van een festival als Lowlands kost tweeënhalve ton, waarvan 150 duizend euro alleen al naar de zeven campingterreinen gaat.”

Lowlands doet er zelf van alles aan om de rommel te beperken. Deelt vuilniszakken uit aan de kampeerders om hun rommel in weg te gooien. “Maar ik zag de bezoekers die zakken meteen kapot scheuren, zodat ze erop konden zitten.” Eureka. Tokaya: “Mensen gaan met zo min mogelijk spullen naar een festival en hebben comfort niet bovenaan hun lijstje staan, maar als ze het kunnen krijgen: graag. Dus dacht ik: als ik dat comfort en een oplossing voor de rommel combineerde?”

Het plastic krukje met deksel dat daaruit voortkwam, is stapelbaar, superlicht en biedt behalve plek voor een hele berg rommel, ruimte voor een advertentie. “Lowlands besteedt grofweg vierduizend euro aan het verstrekken van vuilniszakken aan kampeerders. Voor dat geld kun je best vierduizend Zooizitjes leveren, en houdt het distributiebedrijf dat de krukjes koopt nog geld over ook.” De formule: bezoekers halen zo’n krukje op, betalen statiegeld en leveren het vol weer in. Dat zou je met één krukje wel negen festivals kunnen herhalen. “De boodschappenkratten van bijvoorbeeld Albert.nl gaan namelijk ook negen keer heen en weer voordat ze gepikt worden of gewoon kapot gaan”, weet Tokaya. De transportkosten zijn nihil. Tel daar nog eventuele advertentie-inkomsten bij op en je hebt een gouden formule, denkt hij. “De vraag blijft alleen nog: gooien mensen er daadwerkelijk iets in? Dat zou je moeten onderzoeken. Net als hoe je het Zooizitje goedkoper zou kunnen produceren trouwens, want het biologisch afbreekbare plastic van Natural Plastics is prijzig – meteen de reden dat het bedrijf er niet direct mee in zee wil. Het kost teveel materiaal.”

Toch kreeg de IO’er een 8,5 voor zijn ontwerp. “Ze waardeerden de manier waarop ik met het bedrijf omging. Ik was kritisch, maar gaf mee als dat nodig was.” Daar een compromis in vinden, vond Tokaya misschien nog wel de grootste uitdaging van zijn eindproject. Een goede leerschool. “Ik ben van het idee en de technische uitwerking, ontdekte ik. De marketing en het maken van een prototype, dat mogen anderen in de toekomst voor me doen.” 

Eerst moet de koningin nog besluiten wat voor kabinet er komt, maar het ligt voor de hand dat een rompkabinet op de winkel past tot de verkiezingen zijn geweest. Iemand van CDA of ChristenUnie zal het ministerie van OCW moeten besturen nu Plasterk vertrekt.

CDA-minister Maria van der Hoeven van Economische Zaken was eerder minister van OCW van juli 2002 tot februari 2007 en hoeft dus niet of nauwelijks te worden ingewerkt. Een andere kandidaat is uiteraard CDA-staatssecretaris Marja van Bijsterveldt. Zij zou een trede op de ladder kunnen stijgen en het hele departement onder haar hoede kunnen nemen.

De betrokken partijen willen er voorlopig niet hardop over praten.