From classroom to workplace

Sophie was searching for a room to rent as the new academic year was about to start. One day she was invited to view an apartment near the university. She was wearing a TU Delft sweater, and the guy living there asked if she also studied at TU Delft. He told her he’d graduated a year ago and was now working for TNT. Sophie asked if he was in TNT’s ‘Graduate Trainee Program’. Nope, he replied, just an ordinary mailman. Sophie’s heart sank. Was this the value of a TU degree?

Three years later and it’s now time for Sophie to plunge into the job market. After some searching, she felt overwhelmed by the plethora of options. She filtered out the small-sized companies and limited the location to big cities only. She thought her Master’s degree overqualified her for any trainee programs. Positions like marketing executive at Unilever were her primary targets. On average she spent two days filling out each application. However, as Sophie waited, full of expectations, the rejection mails began coming in one after another.

Sophie’s five-page applications were exchanged for three-line rejections generated automatically, replete with that brutally cold tagline at the bottom: ‘Replies to this email are undeliverable’. Knowing that her extensive applications were probably read in sixty seconds or less just made matters worse. After receiving her seventh rejection mail, Sophie’s confidence collapsed. She began wondering where her real talents lay, and if she even had any at all.

If you’re in your 20s, you can probably relate to Sophie’s story. Some people may criticize Sophie for having too high expectations. Others might snarkily reply: “Too bad, kid, life isn’t a sitcom’. In their eyes, Sophie represents what’s wrong with most 20-somethings. But I’m thinking: is it really entirely the fault of us 20-somethings? After all, we’re the generation whipped up to dream big and believe the sky is the limit. But sometimes when our eyes are on the sky, we simply forget to keep our feet on the ground.

Sophie’s unrealistic expectations are just one of the many crises we’re likely to face as we struggle with the transition from university to career. In fact our 20s are punctuated by seemingly endless crises. Some of us have accrued €15,000 in education loan debt before starting our first jobs. Some start to wonder what their real passion is once the honeymoon period at their first job ends. Some even have to move back to live with their parents.

I’d like to think that one day we’ll all grow up and get over it, but somehow that doesn’t lesson the pressures along the way. For those lacking empathy with our 20-something plight, please spare us the snark and just give us some more time, because like Brittany Spears sings, ‘I’m not a girl, not yet a woman. All I need is time. This girl will always find her way.’”

Een verrassend gevolg hiervan is dat één student bij vergaderingen van het college van bestuur kan aanschuiven en daar adviezen kan geven en aandacht kan vragen voor specifieke problemen in het onderwijs.

Het is de bedoeling dat deze studentassessor contacten onderhoudt met studieverenigingen en studentenraad (sr), waardoor die laatste beter geïnformeerd raakt en dus meer invloed kan uitoefenen.

De sr krijgt door het wetsvoorstel voortaan adviesrecht over het instellingscollegegeld. Ook kunnen zowel de sr als de ondernemingsraad (or) voortaan adviseren over het profiel van kandidaten voor de raad van toezicht.

Zij kunnen zelfs voor één lid uit die raad twee mensen voordragen. Nu worden or en sr alleen vertrouwelijk gehoord over de benoeming van kandidaten.

De raad van toezicht dient voortaan ten minste tweemaal per jaar te overleggen met de sr en or. Tevens krijgen zij het recht op informatie over beloningen in de organisatie.

Verder kan de facultaire studentenraad voortaan naar de landelijke geschillencommissie stappen als een decaan ‘niets doet’ met een advies van de opleidingscommissie.

De examencommissie is verplicht voortaan onafhankelijk richtlijnen te geven voor beoordeling van examinandi en wijze van toetsing. Te denken valt aan eisen over de vorm van tentamineren.

Verder heeft de minister toegezegd om vóór 1 april 2010 het ‘verhaalsrecht’ nader uit te werken: als een onderwijsinstelling niet aan haar verplichtingen voldoet, kunnen studenten hun collegegeld geheel of gedeeltelijk terugkrijgen.

In dit voorstel moet onder meer aandacht zijn voor het niet voldoen aan het beloofde aantal contacturen, de beschikbaarheid van voorzieningen die voor de studie essentieel zijn en het aantal uren en vakinhoudelijke programma’s bij een vak.

Voor klachten of een geschil over het onderwijs kunnen studenten én aanstaande studenten straks terecht bij één (eventueel virtueel) loket aan de TU. Dit loket bepaalt of sprake is van een klacht, een bezwaar of een beroep en stuurt de kwestie door naar de juiste instantie.

Bij alle geschillen kunnen studenten straks in beroep gaan bij het College van Beroep voor het hoger onderwijs (CBHO) in plaats van bij de rechtbank. Nu kan een student bij de rechtbank in beroep gaan tegen een uitspraak van het college van beroep voor de examens. Hoger beroep van een uitspraak van het CBHO is niet mogelijk.

Studenten krijgen niet alleen meer invloed: de universiteit kan ze ook strengere sancties opleggen. Wie zijn collegegeld ook na aanmaningen niet betaalt, kan voortaan door de TU worden uitgeschreven. Tot op heden kan de TU ze alleen uitsluiten van faciliteiten.

Studenten die ondanks aanmaningen zorgen voor ernstige overlast kunnen straks door het college van bestuur definitief worden verwijderd in plaats van maximaal één jaar. Op basis van bestaande ‘huisregels’ kon een decaan tot nu toe studenten maximaal een half jaar verwijderen. Ook bij ernstige fraude met tentamens is definitieve verwijdering straks mogelijk.

Niet alleen gedrag, ook uitlatingen die in relatie tot de toekomstige beroepsuitoefening ontoelaatbaar zijn, kunnen leiden tot definitieve verwijdering of weigering van inschrijving. Dit zal vooral bij medische beroepen kunnen voorkomen. Dit middel kan de TU niet inzetten om studenten met onvoldoende studieresultaten uit te schrijven.

Decanen krijgen volgens het nieuwe wetsvoorstel de bevoegdheid om een regeling op te stellen voor studenten die geen vwo- of bachelordiploma hebben maar wel werkervaring die als vrijstelling kan dienen. Een eventueel noodzakelijk opleidingstraject wordt niet door de overheid bekostigd.

Wie tegelijkertijd twee vergelijkbare studies volgt betaalt daarvoor het wettelijk vastgestelde collegegeld, zolang de eerste studie nog niet is afgerond. Wie zijn tweede studie na afronding van zijn eerste volgt, betaalt daarvoor het hogere tarief dat de universiteit zelf kan bepalen.

Zodra een student zijn laatste vak heeft gehaald, studeert hij automatisch af. Dat is voordelig voor de universiteit, omdat die dan eerder geld van de overheid ontvangt. Bij de TU wachtten veel studenten te lang op het aanvragen van vooral het bachelorgetuigschrift.

Wil een universiteit een nieuwe opleiding beginnen, dan moet zij eerst overleggen met andere instellingen. De minister kijkt vervolgens of de opleiding niet doubleert. Voor accreditatie beoordeelt het ministerie of examencommissies wel goed functioneren.