Campus

Verboden voor stinksokken

Een knallend optreden tussen de studieboeken of een intieme literaire voordracht tussen bierkratten? Dat, en nog veel meer, is wat Stukafest brengt op woensdag 17 februari.

Een paar weken geleden doken opeens stickers op met de strekking ‘verboden voor stinksokken’. Stukafest in Delft. In Nijmegen bestaat het Studenten Kamer Festival al tien jaar, evenals in veel andere steden. Voor Delft wordt het dit jaar eindelijk de eerste keer.
De Delftse organisatie, naast voorzitter Anne Jansen bestaand uit Odiel van Wijk, Claudia Runge en Rik van der Laan (allen IO-student), had in november een achterstand van een maand bij de andere steden, maar heeft die intussen ingehaald.

Ze hebben negen studenten in de binnenstad bereid gevonden hun kamer voor een avond als podium open te stellen en negen artiesten gevonden die zullen optreden. De avond wordt afgesloten met een Stukafeest met onder meer dansmuziek van Rundfunk in Ciccionina.
De stinksokken, het landelijke symbool van Stukafest, staan symbool voor de intimiteit van de optredens. Bij een voorstelling zijn er zo’n 25 tot 30 gasten in een studentenkamer plus een of meerdere artiesten. Er vindt zelfs een dansoptreden plaats. Dat stelt wel bijzondere eisen aan de kunstenaar en het optreden. “Ze moeten het leuk vinden om zonder versterker op te treden”, zegt Odiel van Wijk. “En ze mogen het niet erg vinden dat het publiek zo dicht op hun neus zit. Voor de meesten werkt die intimiteit juist stimulerend.”
Het programma is bijzonder gevarieerd en biedt muziek, film, dans, stand-up comedy en theatermime.

Een klassieker binnen het circuit is La Boum met het stuk ‘Eikel zoekt Kutkamer’, dat vorig jaar in andere steden een groot succes was. Het verbeeldt ‘het zeurende leven op de vierkante centimeter’. Hoofdpersoon La Boum ligt onder de dekens met boeken, komt thuis met was, doorleeft de zondag binnen vier muren, eet pizza en voelt de aanhoudende dreiging van een nieuwe maandag.

De organisatie heeft ook tips. Dat de gipsyklezmerbalkanfanfare van L’Chaim een dol feest is, dat weet iedereen, daar gaan we het dus niet over hebben. Nee, Peter Katz moeten we niet vergeten. Die treedt op bij Stefanie op de Oranje Plantage. Katz is een Canadese singer-songwriter die toevallig in Nederland is en dus uniek in het Stukafestprogramma. Anna voegt daar de naam van Ronald Snijders aan toe, de uitvinder van de Afro-Surinaamse Kawinajazz. Hij is gewend te spelen voor de koningin en voor volle theaterzalen. Nu dus gewoon bij Emma op de kamer en vooraf eet hij mee met de gestampte pot in het studentenhuis. In zijn speciale optreden mengt hij muziek met verhalen. Odiel raadt tot slot ook Nurdjana en haar band aan, die optreden bij Thomas aan het Begijnhof. Odiel: “Het is een Nederlands meisje met Oost-Aziatische invloeden die jazzy Portugese muziek zingt.”
Organisatorisch dan nog even. Ieder optreden duurt een half uur, en de locaties liggen op loopafstand van elkaar in de Delftse binnenstad. Elke voorstelling wordt drie keer gespeeld (20.30 uur, 21.30 uur en 22.30 uur) en aan het eind van de avond (23.00 uur) is er het afsluitende Stukafeest. Ieder optreden kost 4 euro, drie optredens een tientje en een passepartout met toegang tot het feest 12,50 euro.

Kaarten zijn verkrijgbaar in de voorverkoop die vorige week begonnen is. Volgende week maandag tussen 12.00 en 14.00 uur zijn kaarten nog te koop bij de balie van Industrieel Ontwerpen, en dinsdag tussen de middag bij Bouwkunde. Op andere tijden kun je bij de balie van het cultuurcentrum terecht.  

Stukafest woensdag 17 februari in Delft.
www.stukafest.nl en stukafest-delft@gmail.com

“De mooiste en meest historische foto is nog steeds wat genoemd wordt ‘de blauwe knikker’ (the blue marble)”, schrijft prof.dr.ir. Ramon Hanssen (Luchtvaart en Ruimtevaarttechniek).

“Op 7 december 1972 namen de astronauten van Apollo 17, op weg naar de maan, op 29000 km afstand (een afstand ongeveer twee keer de diameter van de aarde) een foto. De capsule van de astronauten werd hiervoor speciaal geroteerd voor een achteruitblik. Op deze foto was voor het eerst de aarde als geheel te zien, inclusief de zuidpool. Ook was voor het eerst de stand van de zon zo dat de gehele aarde belicht was, dat was dus vrij uitzonderlijk.

Deze foto betekende een ommekeer in het denken van de mens over zijn eigen planeet: een flinke bol met een flinterdun laagje atmosfeer er omheen. Duidelijk werd dat waarnemingen vanuit de ruimte, en dan niet alleen ‘visuele’ foto’s, broodnodig zijn om vanuit het juiste perspectief informatie over de aarde te vergaren. De satelliet informatie bepaalt tegenwoordig voor een groot deel welke beleidsbeslissingen politici en grote bedrijven nemen op het vlak van economie, klimaat, energie, voedsel, ontwikkelingshulp, etc. Dat betekent dat de satellieten een directe invloed hebben op de besteding van ons belastinggeld wat betreft deze vraagstukken. Hoe beter de informatie, hoe beter beleidsbeslissingen gefundeerd kunnen worden.

Om die reden is het van belang dat universiteiten zoals de TUD expertise hebben om nieuwe satellieten te ontwikkelen, en vooral ook nieuwe dataverwerkingsmethoden te verzinnen. Daarmee kan dan de informatie die we echt nodig hebben worden ontfutseld aan de gegevens van de satelliet.

Het is dus duidelijk dat de aardobservatie veel verder gaat dan ‘een foto van een afstand’. We gebruiken inmiddels verschillende golflengte gebieden, we sturen zelf vanuit de ruimte radar en laser pulsen naar de aarde, we meten de aantrekkingskracht en het magneetveld van de aarde.

Deze nieuwe methoden, en de nieuwe dataverwerkingstechnieken zorgen er voor dat we over het afsmelten van de ijskappen, de stijging van de zeespiegel, de ontbossing van de amazone, het landgebruik in Europa, de uitstoot van CO2 en Ozon, de waterdamp in de atmosfeer, de risico’s van aardbevingen, tsunami’s en vulkaanuitbarstingen, de verwoestijning van veel gebieden op aarde, veel meer weten. Deze problemen zijn natuurlijk nog lang niet opgelost, gegeven de miljoenen slachtoffers per jaar. Dit geeft dan ook aan dat we er nog lang niet zijn: onze kennis van de blauwe knikker is al met al nog zeer beperkt, en er zijn nog veel slimme koppen nodig om de data vanuit de ruimte te vergaren en deze gegevens om te zetten in bruikbare informatie voor de mens.”

Download een hoge resolutie afbeelding (40 MB) van de foto.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.