Dromen van het concertgebouw

Als we Martijn Kortleve bellen op de repetitielocatie van het NSO in het Brabantse Someren, klinkt een luide kakofonie aan instrumenten door de hoorn. Met enige moeite zijn de woorden ‘Wacht even, ik moet ergens heenlopen waar ik je kan verstaan’ te ontcijferen. Eén sluitende deur later, is het stil genoeg om te praten. Kortleve: “De repetitie was net afgelopen toen je belde. Sommigen oefenen dan nog even een partij, omdat ze merken dat het tijdens de repetitie minder ging. Eigenlijk hoor je hier altijd wel muziek.”
De studenten die meedoen aan het NSO onderwerpen zich een week lang aan een streng oefenregime. Dagelijks acht uur repetities, exclusief de pauze die elke anderhalf uur ingelast wordt om te eten of iets anders te doen. “We beginnen om tien uur ‘s ochtends en zijn ‘s avonds om half elf klaar”, legt Kortleve uit.
Dat bij het NSO echte liefhebbers zitten, blijkt uit het feit dat het musiceren na die lange sessies nog niet voorbij is. Spontaan ontstaan tijdens de repetitieweek diverse ensembles, waarmee de deelnemende studenten voor de lol nog wat kamermuziek spelen. “Dat zijn kleine groepjes. Meestal strijkkwartetten, maar gisteren speelde ik bijvoorbeeld met zes mensen.”
De studenten offeren één hele maand op aan de voorbereiding en de tournee. “Ik hoef geen tentamens te missen, die waren in januari. Wel mis ik een maand colleges en dat is natuurlijk wel veel om daarna weer in te halen”, vertelt Kortleve. “Maar het is het waard.” Belangrijkste reden voor hem om mee te doen? Optreden in het Concertgebouw. “Als kleine jongen leek het me al fantastisch om daar eens te spelen. Ik ben verder niet zo professioneel, dus dit is een unieke kans.”
Toch is er naast serieuze muzikale aangelegenheden ruimte voor sociale activiteiten.  Zo staat tijdens de repetitieweek de traditionele stunt op het programma. “Dan lopen we met z’n allen door Someren en maken zoveel mogelijk lawaai, om te laten weten dat we er weer zijn. Het is hier traditie dat het NSO langskomt. Het hele dorp komt zo’n beetje naar ons concert op zondag.”
Ook de kamermuziekavond (‘redelijk serieus spelen met je groepjes’) en een bonte avond (‘minder serieus met grappige toneelstukjes’) moeten ontspanning bieden. Maar de hoofdmoot blijft de eerste week oefenen, oefenen, oefenen. “Je merkt dat je elke dag beter wordt.” Zondag 8 september moet men klaar zijn, want dan begint de tournee door Nederland met een concert in huidige thuishaven Someren. Vorig jaar was Kortleve ook al mee, dus hij weet wat hem vervolgens te wachten staat. “Tijdens de tournee is het vooral veel reizen.” Na Someren trekken de studenten als eerste naar Maastricht, waar ze lunchen bij één van de sponsors en alvast oefenen in de zaal om ‘even te wennen aan de nieuwe ruimte’. Daarna gaat men – in groepjes van twee – naar een gastgezin (waar ze ’s avonds ook slapen) om even te ontspannen. En na het concert is er dan nog een feest in de stad. “Die feestjes duren lang, dus het is wel belangrijk dat je af en toe uitrust, zodat je nog kan spelen. Je merkt wel dat naarmate het optreden in het Concertgebouw in het vizier komt, de mensen meer gespannen raken. Ze gaan beter opletten en houden zichzelf meer in bedwang.”
Uiteindelijk wordt de week afgesloten met een kleine buitenlandtour. “Dit jaar gaan we naar Stockholm, waar we twee keer spelen”, vertelt Kortleve. En dan is het voorbij. Een gat? Nee. “Er staat nog een reünie op het programma en je leert mensen kennen bij studentenorkesten uit heel Nederland. Daardoor word je nog wel eens gevraagd om in te vallen en zie je weer wat bekende gezichten. Dat is heel erg leuk.”

Helaas geen internet versie van de rubriek mededelingen deze week in delta-online.