Het onderzoek aan de TU Delft zal zich de komende jaren richten op energie, milieu, gezondheid en infrastructuur, legde rector magnificus Jacob Fokkema uit in Delta 3. Prof. Barend Thijsse heeft zo zijn twijfels.
Share
Ja hoor, er moet weer geprofileerd worden. Rector Fokkema heeft het ons onlangs haarfijn verteld. Energie, milieu, gezondheid en infrastructuur, aangevuld met een dressing van fundamental sciences gaan nu de dienst uitmaken ‘voor het zicht op de universiteit’. (Lees mee op #). De thema’s sluiten aan bij urgente maatschappelijke vraagstukken, iedere groep binnen de TU kan bijdragen, en we gaan de boterham niet te dun smeren, aldus Fokkema. Ziehier de vijf nieuwe International Research Platforms. Houdbaarheid: acht jaar, dan passen er precies twee promoties in. Simpel toch?
Mooi, even een paar powerpoint-sheets bijwerken en mijn onderzoeksgroep is er weer klaar voor. Dat was overigens ook al zo bij de dertien Delft Research Centres die we nu nog hebben. Ook multidisciplinair, ook urgente maatschappelijke vraagstukken, maar kennelijk niet meer van deze tijd. Jammer is het wel. Ik begon net de collega’s van ‘mijn’ twee Delft Research Centres bij hun voornaam te kennen, plannen begonnen eindelijk een beetje te lopen, en nu kunnen we alweer naar de afscheidsborrel. Hup, stekker eruit, websites op zwart en de geldkraan dicht.
Binnenkort wordt alles anders. Vier frontmen worden erop uitgestuurd om de nieuwe profilering vorm te geven. Deze experts gaan de universiteit rond om alle groepen die meededen aan de Centres – de hele TU dus – te wijzen op de mogelijkheid om binnenkort mee te doen aan de Platforms – ook de hele TU dus. Een kwestie van kaarten schudden en in vijf nieuwe stapeltjes verdelen. Dertien secretariaten en organisaties opheffen en vijf nieuwe oprichten. Kost wat, maar wel zo gepiept.
Niet dat het veel zal uitmaken. Wij onderzoekers werken internationaal gewoon samen met de meest geschikte groepen die het mooiste onderzoek beloven op te leveren, of ze nu wel of niet als ‘preferred partners’ staan genoemd in de Nota Internationalisering. En zo zullen we ook allemaal blijven werken aan de onderzoeksonderwerpen die ons fascineren en waarin we goed zijn, onafhankelijk van de thema’s, Centres, Platforms, of profielen die de TU op haar website uitvent. Waarin de TU trouwens tamelijk uniek is. Wie gaat zoeken naar de researchthema’s van Imperial College, RWTH Aken, ETH Zúrich en andere, vindt verbazingwekkend weinig van deze profileerwoede terug. Ik denk dat ze iets verstandiger met geld omgaan.
Valoriseren
Zo foeterend legde ik de Delta neer en spoedde mij de gang op. Lunchtijd. Omdat de rij voor het Servicepunt Lunch- en Snackvoorziening korter was dan de rij voor het Front Office Catering and Control, ging ik in de eerste staan. Achter mij sloten anderen zich aan, altijd een goed teken. Eén van hen was, tot mijn verbazing, Jacob Fokkema. Dit was mijn kans. Ik stapte op hem af, en ik gaf hem in een magistraal salvo van hoon en eloquentie mijn mening over de nieuwe profileringplannen van het college. De rector legde vriendschappelijk zijn hand op mijn schouder en zei dat ik nog steeds niks van valoriseren had begrepen. Als ik met hem meekwam, zou hij het me laten zien.
We liepen door het Mekelbos. Niet iedereen kent het al, maar in het Mekelbos is voor iedere onderzoeksgroep een boom geplant, alle bomen keurig in het gelid geplaatst om overzicht te houden. “Kijk, daar is jouw boom”, zei Jacob, “en dat kleintje daar is de net geplante bionanoboom”. Jacob’s zolen hielden stevig grip op de winterse bosvloer terwijl we verder liepen. Opeens hield hij stil bij een draaibaar platform en vroeg me er op te gaan staan. Hij draaide het een paar keer rond en ik kwam tot stilstand, kijkend in een bepaalde richting. Vanuit hier gezien leek het bos uit dertien rijen bomen te bestaan. De rector zag dat ik het langzaam begon te begrijpen. Precies Thijsse, dat is de profilering van gisteren. Hij zette zich schrap en gaf nog een flinke zwaai aan het apparaat. Eenmaal gestopt zag ik dat het bos nu uit negen rijen bestond. En verdomd, in de verte kwamen de negen faculteitsdecanen al druk pratend aanlopen, ieder langs zijn eigen bomenrij. De profilering van morgen? Jacob keek verschrikt: nee, nee, dat zijn de mission statements, iets heel anders dan profilering. Hij draaide me nu nauwkeurig in de laatste stand, om niet nog eens zo’n vergissing te maken. In deze laatste richting bleken er zelfs zonnestralen door het bos te schijnen. Alles zag er prachtig uit. Ik telde de rijen voor de zekerheid, maar eigenlijk wist ik het al: vijf!
Jacob keek me aan. Zie je nu, Thijsse, hoe het werkt? Zelfde bos, toch iedere keer nieuw. Ik was op slag mijn grote mond kwijt en we liepen zwijgend weer terug. Ik gaf hem een arm, dankbaar voor deze les elementaire kristallografie, briljant toegepast in de marketingwereld.
Barend Thijsse is hoogleraar materiaalkunde bij de groep Structure & Change in Materials van de faculteit Werktuigbouwkunde, Maritieme Techniek & Technische Materiaalkunde
Ja hoor, er moet weer geprofileerd worden. Rector Fokkema heeft het ons onlangs haarfijn verteld. Energie, milieu, gezondheid en infrastructuur, aangevuld met een dressing van fundamental sciences gaan nu de dienst uitmaken ‘voor het zicht op de universiteit’. (Lees mee op #). De thema’s sluiten aan bij urgente maatschappelijke vraagstukken, iedere groep binnen de TU kan bijdragen, en we gaan de boterham niet te dun smeren, aldus Fokkema. Ziehier de vijf nieuwe International Research Platforms. Houdbaarheid: acht jaar, dan passen er precies twee promoties in. Simpel toch?
Mooi, even een paar powerpoint-sheets bijwerken en mijn onderzoeksgroep is er weer klaar voor. Dat was overigens ook al zo bij de dertien Delft Research Centres die we nu nog hebben. Ook multidisciplinair, ook urgente maatschappelijke vraagstukken, maar kennelijk niet meer van deze tijd. Jammer is het wel. Ik begon net de collega’s van ‘mijn’ twee Delft Research Centres bij hun voornaam te kennen, plannen begonnen eindelijk een beetje te lopen, en nu kunnen we alweer naar de afscheidsborrel. Hup, stekker eruit, websites op zwart en de geldkraan dicht.
Binnenkort wordt alles anders. Vier frontmen worden erop uitgestuurd om de nieuwe profilering vorm te geven. Deze experts gaan de universiteit rond om alle groepen die meededen aan de Centres – de hele TU dus – te wijzen op de mogelijkheid om binnenkort mee te doen aan de Platforms – ook de hele TU dus. Een kwestie van kaarten schudden en in vijf nieuwe stapeltjes verdelen. Dertien secretariaten en organisaties opheffen en vijf nieuwe oprichten. Kost wat, maar wel zo gepiept.
Niet dat het veel zal uitmaken. Wij onderzoekers werken internationaal gewoon samen met de meest geschikte groepen die het mooiste onderzoek beloven op te leveren, of ze nu wel of niet als ‘preferred partners’ staan genoemd in de Nota Internationalisering. En zo zullen we ook allemaal blijven werken aan de onderzoeksonderwerpen die ons fascineren en waarin we goed zijn, onafhankelijk van de thema’s, Centres, Platforms, of profielen die de TU op haar website uitvent. Waarin de TU trouwens tamelijk uniek is. Wie gaat zoeken naar de researchthema’s van Imperial College, RWTH Aken, ETH Zúrich en andere, vindt verbazingwekkend weinig van deze profileerwoede terug. Ik denk dat ze iets verstandiger met geld omgaan.
Valoriseren
Zo foeterend legde ik de Delta neer en spoedde mij de gang op. Lunchtijd. Omdat de rij voor het Servicepunt Lunch- en Snackvoorziening korter was dan de rij voor het Front Office Catering and Control, ging ik in de eerste staan. Achter mij sloten anderen zich aan, altijd een goed teken. Eén van hen was, tot mijn verbazing, Jacob Fokkema. Dit was mijn kans. Ik stapte op hem af, en ik gaf hem in een magistraal salvo van hoon en eloquentie mijn mening over de nieuwe profileringplannen van het college. De rector legde vriendschappelijk zijn hand op mijn schouder en zei dat ik nog steeds niks van valoriseren had begrepen. Als ik met hem meekwam, zou hij het me laten zien.
We liepen door het Mekelbos. Niet iedereen kent het al, maar in het Mekelbos is voor iedere onderzoeksgroep een boom geplant, alle bomen keurig in het gelid geplaatst om overzicht te houden. “Kijk, daar is jouw boom”, zei Jacob, “en dat kleintje daar is de net geplante bionanoboom”. Jacob’s zolen hielden stevig grip op de winterse bosvloer terwijl we verder liepen. Opeens hield hij stil bij een draaibaar platform en vroeg me er op te gaan staan. Hij draaide het een paar keer rond en ik kwam tot stilstand, kijkend in een bepaalde richting. Vanuit hier gezien leek het bos uit dertien rijen bomen te bestaan. De rector zag dat ik het langzaam begon te begrijpen. Precies Thijsse, dat is de profilering van gisteren. Hij zette zich schrap en gaf nog een flinke zwaai aan het apparaat. Eenmaal gestopt zag ik dat het bos nu uit negen rijen bestond. En verdomd, in de verte kwamen de negen faculteitsdecanen al druk pratend aanlopen, ieder langs zijn eigen bomenrij. De profilering van morgen? Jacob keek verschrikt: nee, nee, dat zijn de mission statements, iets heel anders dan profilering. Hij draaide me nu nauwkeurig in de laatste stand, om niet nog eens zo’n vergissing te maken. In deze laatste richting bleken er zelfs zonnestralen door het bos te schijnen. Alles zag er prachtig uit. Ik telde de rijen voor de zekerheid, maar eigenlijk wist ik het al: vijf!
Jacob keek me aan. Zie je nu, Thijsse, hoe het werkt? Zelfde bos, toch iedere keer nieuw. Ik was op slag mijn grote mond kwijt en we liepen zwijgend weer terug. Ik gaf hem een arm, dankbaar voor deze les elementaire kristallografie, briljant toegepast in de marketingwereld.
Barend Thijsse is hoogleraar materiaalkunde bij de groep Structure & Change in Materials van de faculteit Werktuigbouwkunde, Maritieme Techniek & Technische Materiaalkunde
Comments are closed.