Veel eettafels voor studenten staan open voor mensen die niet studeren. Sommige Delftenaren eten dan ook al jaren een hapje mee. Wie zijn deze stamgasten, waarom komen ze juist naar deze eettafel en hoe smaakt het ze? In deze aflevering: Open eettafel Tyche
Share
Ze komt er al sinds 1982, maar lang niet elke dag. Joanne Jansma is net vijftig en voelt zich prima thuis bij open eettafel Tyche. “Mijn vader heeft ook in Delft gestudeerd, bij Civiele Techniek. Sommige mensen schelden wel eens op studenten, maar ik vind studenten leuk. Ze zijn hier bij Tyche heel vriendelijk. Er werd hier wel eens een lied gezongen en toen kwamen ze langs met een vaandel. Als ik ooit in de gelegenheid was geweest om zelf te studeren was ik ook lid geworden. Mijn vader kwam altijd met zulke leuke verhalen thuis.”
Zittend aan een tafeltje bij het raam smult Joanne van haar bal gehakt, aardappelen en salade met prei. Ze kijkt uit op de Oude Delft en geniet van de ambiance van de voormalige burgemeesterswoning uit de zeventiende eeuw. “Zo’n oude zaal met een schilderij boven de open haard…”
Hoewel haar moeder zelf geen student was, ging zij vroeger wel veel met hen om. “Ze heeft in een zangkoor met studenten gezeten”, zegt Joanne. “Misschien zochten ze wel een vrouw in het koor.” Jaren later, een jaar of twintig geleden inmiddels, overkwam Joanne iets soortgelijks. “Ik heb hier twee studenten ontmoet die danspartners zochten. De een was nogal lang en de ander wat kleiner. Ik weet niet meer hoe ze heetten. Ik kon al een beetje dansen en ben toen een jaar lang met ze meegegaan naar Ruby Dorani aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag. Zo hebben zij leren dansen.” (CvU)
Ze komt er al sinds 1982, maar lang niet elke dag. Joanne Jansma is net vijftig en voelt zich prima thuis bij open eettafel Tyche. “Mijn vader heeft ook in Delft gestudeerd, bij Civiele Techniek. Sommige mensen schelden wel eens op studenten, maar ik vind studenten leuk. Ze zijn hier bij Tyche heel vriendelijk. Er werd hier wel eens een lied gezongen en toen kwamen ze langs met een vaandel. Als ik ooit in de gelegenheid was geweest om zelf te studeren was ik ook lid geworden. Mijn vader kwam altijd met zulke leuke verhalen thuis.”
Zittend aan een tafeltje bij het raam smult Joanne van haar bal gehakt, aardappelen en salade met prei. Ze kijkt uit op de Oude Delft en geniet van de ambiance van de voormalige burgemeesterswoning uit de zeventiende eeuw. “Zo’n oude zaal met een schilderij boven de open haard…”
Hoewel haar moeder zelf geen student was, ging zij vroeger wel veel met hen om. “Ze heeft in een zangkoor met studenten gezeten”, zegt Joanne. “Misschien zochten ze wel een vrouw in het koor.” Jaren later, een jaar of twintig geleden inmiddels, overkwam Joanne iets soortgelijks. “Ik heb hier twee studenten ontmoet die danspartners zochten. De een was nogal lang en de ander wat kleiner. Ik weet niet meer hoe ze heetten. Ik kon al een beetje dansen en ben toen een jaar lang met ze meegegaan naar Ruby Dorani aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag. Zo hebben zij leren dansen.” (CvU)
Comments are closed.