Driedimensionale disco

Wetenschap, kunst en disco combineren in een bruisende cocktail van muziek, wetenschappelijke presentaties, kunstwerken en nieuwe technische gadgets. Dat is de doelstelling van stichting Very Disco, een netwerk van jonge wetenschappers. Op 28 september is het feest Discovery07 in de Westergasfabriek in Amsterdam.

Meteen bij binnenkomst staan de bezoekers van dit evenement oog in oog met een stukje wetenschappelijk vernuft. Promovendus drs. Alex Bucksch en dr. Roderik Lindenbergh van de sectie optical and laser remote sensing van Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek staan bij de ingang klaar met hun zogenaamde Faro Laser Scanner. Ze maken van iedereen een driedimensionaal plaatje. “Wie er snel bij is, mag zijn of haar gezicht op een usb-stick mee naar huis nemen”, vertelt Lindenbergh. “Op de usb-stick staat een programmaatje. Met behulp daarvan kunnen mensen thuis op de computer met hun gezicht spelen. Ze kunnen het beeld alle kanten opdraaien, inkleuren en de afstanden tussen bijvoorbeeld neus, ogen en oren opmeten.”

Het blitse apparaat van de Delftenaren heeft een laserkop die miljoenen laserstralen uitzendt. Een spiegel die snel ronddraait, stuurt de stralen alle kanten op. Aan de hand van de tijd die verstrijkt tussen het zenden en ontvangen van gereflecteerde lichtgolven, maakt de scanner een driedimensionaal plaatje van zijn omgeving. Tunnels, gebouwen en vliegtuigen hebben de onderzoekers al gescand sinds ze vorig jaar hun scanner op de afdeling kregen. Voor een van de projecten waar ze in meedraaiden, moesten ze aan de hand van 3-D beelden de verzakkingen in de metrotunnel van de Rotterdamse Erasmuslijn in de gaten houden. Daarnaast maakten de onderzoekers in opdracht van een kliniek regelmatig scans van vergrote borsten. Op die manier konden de artsen controleren of de vorm wel geslaagd was.

Toen Lindenbergh vorig jaar rondliep op Discovery06 besloot hij dat hij iets wetenschappelijks wilde tonen op het feest. “Maar bij ons op de afdeling doen we vooral veel onderzoek aan satellieten. Die kun je niet even meenemen naar een feest. Toen bedacht ik dat we ook de laserscanner mee konden nemen.”

Maar nu moet hij met de scanner heel andere plaatjes maken dan hij gewend is. “De portretfoto’s zouden nog wel eens lastig kunnen worden”, zegt Lindenbergh. “De laserstralen zijn vanaf een afstand van minder dan twee meter schadelijk voor de ogen. Misschien moeten de mensen daarom een zonnebril op. Maar dan krijgt iedereen een Blues Brothers-look. Dat is wel grappig, alleen kun je op de scans de oogkassen niet meer zien, en dat is toch wel jammer. We moeten nog experimenteren. Een andere optie is bij iedereen wattenpropjes voor de ogen te doen. Of we moeten vanaf grotere afstand scannen, maar dan duurt het langer voordat het plaatje klaar is.”

Een plaatje schieten duurt met de scanner al gauw een á twee minuten. Kun je er dan ook wel dansende mensen mee fotograferen? “Doordat het zo lang duurt, krijg je juist grappige visuele effecten waarbij de gezichten vervormd zijn”, zegt Lindenbergh.

Tijdens de fotosessies krijgen de bezoekers ook wat wetenschappelijke voorlichting. De Delftenaren vertellen dan over alle in’s en out’s van hun onderzoek. “Bezoekers zitten daar dan toch voor de foto”, zegt Bucksch. “Ze moeten wel luisteren. Voor ons is het een mooie kans om gewone mensen te vertellen over de laatste stand van de wetenschap.”

Wetenschap, kunst en disco combineren in een bruisende cocktail van muziek, wetenschappelijke presentaties, kunstwerken en nieuwe technische gadgets. Dat is de doelstelling van stichting Very Disco, een netwerk van jonge wetenschappers. Op 28 september is het feest Discovery07 in de Westergasfabriek in Amsterdam.

Meteen bij binnenkomst staan de bezoekers van dit evenement oog in oog met een stukje wetenschappelijk vernuft. Promovendus drs. Alex Bucksch en dr. Roderik Lindenbergh van de sectie optical and laser remote sensing van Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek staan bij de ingang klaar met hun zogenaamde Faro Laser Scanner. Ze maken van iedereen een driedimensionaal plaatje. “Wie er snel bij is, mag zijn of haar gezicht op een usb-stick mee naar huis nemen”, vertelt Lindenbergh. “Op de usb-stick staat een programmaatje. Met behulp daarvan kunnen mensen thuis op de computer met hun gezicht spelen. Ze kunnen het beeld alle kanten opdraaien, inkleuren en de afstanden tussen bijvoorbeeld neus, ogen en oren opmeten.”

Het blitse apparaat van de Delftenaren heeft een laserkop die miljoenen laserstralen uitzendt. Een spiegel die snel ronddraait, stuurt de stralen alle kanten op. Aan de hand van de tijd die verstrijkt tussen het zenden en ontvangen van gereflecteerde lichtgolven, maakt de scanner een driedimensionaal plaatje van zijn omgeving. Tunnels, gebouwen en vliegtuigen hebben de onderzoekers al gescand sinds ze vorig jaar hun scanner op de afdeling kregen. Voor een van de projecten waar ze in meedraaiden, moesten ze aan de hand van 3-D beelden de verzakkingen in de metrotunnel van de Rotterdamse Erasmuslijn in de gaten houden. Daarnaast maakten de onderzoekers in opdracht van een kliniek regelmatig scans van vergrote borsten. Op die manier konden de artsen controleren of de vorm wel geslaagd was.

Toen Lindenbergh vorig jaar rondliep op Discovery06 besloot hij dat hij iets wetenschappelijks wilde tonen op het feest. “Maar bij ons op de afdeling doen we vooral veel onderzoek aan satellieten. Die kun je niet even meenemen naar een feest. Toen bedacht ik dat we ook de laserscanner mee konden nemen.”

Maar nu moet hij met de scanner heel andere plaatjes maken dan hij gewend is. “De portretfoto’s zouden nog wel eens lastig kunnen worden”, zegt Lindenbergh. “De laserstralen zijn vanaf een afstand van minder dan twee meter schadelijk voor de ogen. Misschien moeten de mensen daarom een zonnebril op. Maar dan krijgt iedereen een Blues Brothers-look. Dat is wel grappig, alleen kun je op de scans de oogkassen niet meer zien, en dat is toch wel jammer. We moeten nog experimenteren. Een andere optie is bij iedereen wattenpropjes voor de ogen te doen. Of we moeten vanaf grotere afstand scannen, maar dan duurt het langer voordat het plaatje klaar is.”

Een plaatje schieten duurt met de scanner al gauw een á twee minuten. Kun je er dan ook wel dansende mensen mee fotograferen? “Doordat het zo lang duurt, krijg je juist grappige visuele effecten waarbij de gezichten vervormd zijn”, zegt Lindenbergh.

Tijdens de fotosessies krijgen de bezoekers ook wat wetenschappelijke voorlichting. De Delftenaren vertellen dan over alle in’s en out’s van hun onderzoek. “Bezoekers zitten daar dan toch voor de foto”, zegt Bucksch. “Ze moeten wel luisteren. Voor ons is het een mooie kans om gewone mensen te vertellen over de laatste stand van de wetenschap.”