Voor wie weinig tijd heeft en toch lekker wil koken is het boekje ‘Koken op kamers’ verschenen. ‘Koken op Kamers’ is zo’n boekje dat uitkomt tegen de tijd dat de Sint in het land is en de kerstverlichting weer boven de winkelpromenades hangt.
Share
Handzaam, betaalbaar en het dient nog een zeker doel ook. ‘Koken op Kamers’ valt in de categorie wollen sokken, toiletaria en andere ‘nuttige cadeaus’.
Van nut is dit cadeau vooral voor ouders die vrezen voor ‘de schijf van vijf’ van hun studerende zoon of dochter – en de ijdele hoop hebben dat hun invloed tot in de studentenkamer reikt. Het nut schuilt’m er dus vooral in dat ze voorlopig niet meer zeuren of je wel goed eet.
Want het is toch genoegzaam bekend dat in een studentenhuis de etenspot vooral een basisdoel dient, en dat is de honger stillen. Natuurlijk speelt het budget een rol, maar zelfs al zou de basisbeurs morgen met een honderdje omhoog gaan, dan nog zou het in de Krakeelpolder niet meteen bruisen van de culinaire activiteiten. Misschien dat snackbar Kockie er tijdelijk de vruchten van plukt, maar over het algemeen krijgen andere uitgaven toch voorrang. De volgende dag is er gewoon weer rijst met prut.
‘Koken op kamers’ schiet dus een beetje zijn doel voorbij, ook al bevat het prima recepten. Daarvoor wordt er wel het nodige van de voorraadkast verwacht. Bij een flauwe soep luidt de tip bijvoorbeeld wat witte wijn of sherry toe te voegen. Mogelijk dat onze Delftsche jaarclub ‘Musketier’, die schrijfster dank zegt voor enige inwijding in de plaatselijke eetgewoonten, nog wat flesjes op voorraad heeft, maar een reguliere studentenbar staat doorgaans droog.
Ook heeft haar kennismaking met Delft deze moeder van een alhier studerende zoon geïnspireerd tot het opnemen van de ‘Phoenix-stoof’, waarvan de oorsprong bekend in de oren moge klinken. Een nogal calorierijk maar exotisch avontuur, deze in blokjes gesneden kipfilets die zachtjes gaar mogen worden in een voetenbad van gezeefde tomaten, bouillon en chocola. De variatietip: voeg een klein glaasje jenever toe.
‘Koken op kamers’ is niet louter voor studenten bedoeld, maar ook voor werkende jongeren en één- en tweepersoonshuishoudens. Weinig tijd en toch lekker eten, is het overkoepelend motto. Nu werkt dat concept zelden in een goede keuken, maar een smakelijk eenpansgerecht hoeft inderdaad weinig tijd te kosten. De vermelde recepten zijn zonder uitzondering de moeite van het proberen waard, maar wees niet teleurgesteld als het langer duurt dan de gestelde tien minuten.
Ook op de andere recepten valt weinig aan te merken, daar hoeft niemand zich een buil aan te vallen. Blijft natuurlijk staan dat koken een prettig tijdverdrijf moet zijn. Anders ga je niet naar de markt om jezelf te imponeren met de gazpacho uit Andalusië, de tagliatelletaart zonder deegjas en een salade met eigengemaakte Thousand Island-saus. Voor velen biedt een aantrekkelijke tafelpartner nog de meeste motivatie, maar de vrijgezel haalt waarschijnlijk een diepvriespizza envult zijn eventueel tekort aan vitaminen later wel weer aan.
‘Koken op kamers’; Riet Sprengers; Uitgeverij Mingus, Woerden; ISBN 90 6564 274 9; 126 blz. Prijs: 17,50 gulden.
‘Koken op Kamers’ is zo’n boekje dat uitkomt tegen de tijd dat de Sint in het land is en de kerstverlichting weer boven de winkelpromenades hangt. Handzaam, betaalbaar en het dient nog een zeker doel ook. ‘Koken op Kamers’ valt in de categorie wollen sokken, toiletaria en andere ‘nuttige cadeaus’.
Van nut is dit cadeau vooral voor ouders die vrezen voor ‘de schijf van vijf’ van hun studerende zoon of dochter – en de ijdele hoop hebben dat hun invloed tot in de studentenkamer reikt. Het nut schuilt’m er dus vooral in dat ze voorlopig niet meer zeuren of je wel goed eet.
Want het is toch genoegzaam bekend dat in een studentenhuis de etenspot vooral een basisdoel dient, en dat is de honger stillen. Natuurlijk speelt het budget een rol, maar zelfs al zou de basisbeurs morgen met een honderdje omhoog gaan, dan nog zou het in de Krakeelpolder niet meteen bruisen van de culinaire activiteiten. Misschien dat snackbar Kockie er tijdelijk de vruchten van plukt, maar over het algemeen krijgen andere uitgaven toch voorrang. De volgende dag is er gewoon weer rijst met prut.
‘Koken op kamers’ schiet dus een beetje zijn doel voorbij, ook al bevat het prima recepten. Daarvoor wordt er wel het nodige van de voorraadkast verwacht. Bij een flauwe soep luidt de tip bijvoorbeeld wat witte wijn of sherry toe te voegen. Mogelijk dat onze Delftsche jaarclub ‘Musketier’, die schrijfster dank zegt voor enige inwijding in de plaatselijke eetgewoonten, nog wat flesjes op voorraad heeft, maar een reguliere studentenbar staat doorgaans droog.
Ook heeft haar kennismaking met Delft deze moeder van een alhier studerende zoon geïnspireerd tot het opnemen van de ‘Phoenix-stoof’, waarvan de oorsprong bekend in de oren moge klinken. Een nogal calorierijk maar exotisch avontuur, deze in blokjes gesneden kipfilets die zachtjes gaar mogen worden in een voetenbad van gezeefde tomaten, bouillon en chocola. De variatietip: voeg een klein glaasje jenever toe.
‘Koken op kamers’ is niet louter voor studenten bedoeld, maar ook voor werkende jongeren en één- en tweepersoonshuishoudens. Weinig tijd en toch lekker eten, is het overkoepelend motto. Nu werkt dat concept zelden in een goede keuken, maar een smakelijk eenpansgerecht hoeft inderdaad weinig tijd te kosten. De vermelde recepten zijn zonder uitzondering de moeite van het proberen waard, maar wees niet teleurgesteld als het langer duurt dan de gestelde tien minuten.
Ook op de andere recepten valt weinig aan te merken, daar hoeft niemand zich een buil aan te vallen. Blijft natuurlijk staan dat koken een prettig tijdverdrijf moet zijn. Anders ga je niet naar de markt om jezelf te imponeren met de gazpacho uit Andalusië, de tagliatelletaart zonder deegjas en een salade met eigengemaakte Thousand Island-saus. Voor velen biedt een aantrekkelijke tafelpartner nog de meeste motivatie, maar de vrijgezel haalt waarschijnlijk een diepvriespizza envult zijn eventueel tekort aan vitaminen later wel weer aan.
‘Koken op kamers’; Riet Sprengers; Uitgeverij Mingus, Woerden; ISBN 90 6564 274 9; 126 blz. Prijs: 17,50 gulden.
Comments are closed.