Sneller dan ooit

Maandag 26-08: Fiets verscheept

Vandaag is de flightcase met de VeloX3 en al onze spullen vertrokken. Over een week vliegt het team naar Las Vegas. De kist is ongeveer 2,5 meter lang en weegt zo’n 350 kilo. Hij bevat twee monocoques, alle interne onderdelen van de VeloX3, al ons gereedschap en alle andere onderdelen die we nodig zullen hebben in Battle Mountain. Nu de fiets weg is en het team achterblijft in Nederland, breekt er een periode van rust aan. Het is een raar idee, maar al het werk van het afgelopen jaar zit in die koffer. 



Maandag 02-09: Las Vegas

Gisteren (zondag) vertrokken we om elf uur vanaf Schiphol naar Las Vegas – onze eerste stop op weg naar Battle Mountain. Het vertrek verliep soepel, maar helaas kunnen we dat niet zeggen over de rest van de reis. Zeer slecht weer in Philadelphia zorgde ervoor dat er geen vliegtuig kon landen of opstijgen. Na een lange tijd rondcirkelen landden we in Connecticut om bij te tanken. Via Philadelphia en Phoenix kwamen we uiteindelijk na 24 uur reizen in Las Vegas aan. Daar huurden we auto’s en reden naar het hotel. Rond half drie ‘s nachts (11.30 uur in Nederland) was iedereen er. De meesten waren al over hun slaap heen en wilden nog even The Strip verkennen. Anderen gingen alvast slapen. 



Dinsdag 03-09: Zwembad

Vandaag is er tijd voor ontspanning in Las Vegas. We beginnen vroeg met een gezamenlijk ontbijt in het hotel. Vervolgens is iedereen vrij om te doen wat hij of zij wil. Aan het einde van de dag verzamelen we aan het zwembad om nog even af te koelen. Na het eten gaan we voor de laatste keer de stad in. Echt laat wordt het niet, want morgen moeten we vroeg weg.



Woensdag 04-09: Battle Mountain

In een karavaan van drie identieke auto’s beginnen we aan de zeven uur durende autorit. Het wordt een spectaculaire reis door het kale landschap van Nevada. Gelukkig verloopt dit stuk van de reis soepel en rond zes uur in de avond komen we aan op de eindbestemming: Battle Mountain.



Donderdag 05-09: Weerzien

Als er tijdens het ontbijt plotseling een enorme truck de parkeerplaats oprijdt, vragen we ons af of dit hem al kan zijn. En jawel hoor. Alleen valt het niet mee om de 350 kilo zware flightcase uit de vrachtwagen te krijgen. Een vorkheftruck van het hotel biedt uitkomst. Het voelt goed om weer met de VeloX3 herenigd te zijn. We hebben hem anderhalve week niet gezien en het is lastig om de handen er vanaf te houden. We beginnen meteen met het opbouwen van een nieuwe werkplaats. 



Vrijdag 06-09: Rijklaar

Na een paar kleine aanpassingen zetten we de eerste monocoque weer in elkaar en maken hem rijklaar. Vervolgens doen we, samen met de fietsers, de laatste kleine aanpassingen. Het ziet er allemaal goed uit. Ondertussen wordt er hard aan de raceprotocollen gewerkt en bereiden we de fietsers zo goed mogelijk voor op volgende week. De sfeer blijft goed en we hebben vertrouwen in goede prestaties.



Zaterdag 07-09: Fotoshoot

Eerst rijden we – geheel in teamkleding – naar Highway 305   voor een fotosessie.  Dit is de weg waar we volgende week het wereldrecord zullen aanvallen.  Na een uurtje of twee hebben we al het beeldmateriaal dat we willen. Aan het einde van de middag gaan we trainen met de VeloX3. 



Vlak bij Battle Mountain ligt een weg met weinig verkeer en met een vlak stuk van ongeveer drie kilometer. Het verkeer dat langskomt tijdens de ritten, houden we tegen.



Zondag 08-09: Focus

We treffen de laatste voorbereidingen. Iedereen is gefocust op de race. Vanaf morgen tot en met zaterdag 14 september zullen we racen op Highway 305. De organisatie WHPSC  (World Human Powered Speed Challenge) sluit de weg tijdelijk af. De fietsers hebben vijf kilometer om te versnellen, waarna de snelheid wordt gemeten over een afstand van tweehonderd meter. Vervolgens is er nog twee kilometer om te remmen – wat hard nodig is. 



Maandag 09-09: Wedstrijd

Aan het einde van de middag vertrekken we naar het Civic Center om de VeloX3 op te halen. Wil Bakelmans start vandaag als derde in de eerste heat, om vier over zes ‘s avonds. Snel wordt duidelijk dat er te veel tegenwind zal staan. Sebastiaan Bowier moet tot de derde heat wachten voordat hij mag starten. Als de zon achter de bergen verdwijnt, gaat de wind meer liggen. Om drie over zeven vertrekt Sebastiaan en lukt het hem om 125,87 km/u te fietsen. Een resultaat waar we trots op zijn. 



Dinsdag 10-09: Dag twee

Na het goede resultaat van gisteren maken we ons op voor een tweede recordpoging. We vervangen de banden, controleren de fiets en stellen hem af. Om zes uur ’s avonds begint Wil aan de race. Na een spannende start rijdt hij mooi stabiel en finisht met 118 km/u. Wil voelt zich goed en tankt met deze rit flink vertrouwen. Sebastiaan rijdt in de laatste heat van de dag. Hij bereikt een snelheid van 122 km/u. De fiets voelt vandaag minder goed dan gisteren en dat zien we terug in de snelheid. 



Woensdag 11-09: Vermogensverlies

Gisteravond bleek na een analyse van de vermogensmeter dat bij het trappen van zeer hoog vermogen (boven 600 Watt) energie verloren ging. Dit resulteerde in een tegenvallende snelheid (122 km/u). Al snel ontdekken we twee mogelijke oorzaken. Allereerst: een slippende aandrijving. Daarnaast is er misschien een gebrek aan stijfheid van de achterwielophanging. Dit lossen we in de loop van de dag op. We kijken allemaal uit naar een mooie race vandaag. Helaas gooit regen roet in het eten, waardoor we geen recordpoging kunnen rjiden. 



Donderdag 12-09: In vorm

Wil en Sebastiaan starten vanochtend allebei . Na de afgelaste runs van gisteren hebben ze er veel zin in. Wil gaat als eerste en afgaand op de weersomstandigheden (licht windje mee) belooft het een mooie run te worden. Na het vangen zegt Wil dat hij 128 km/u op zijn teller voorbij zag komen. Zijn officiële snelheid is 126.14 km/u. Een supermooi resultaat waar zowel team als fietser erg tevreden over is. Wil is in vorm!

De wind draait, maar de omstandigheden blijven prima. Iedereen kijkt dan ook vol spanning uit naar de race van Sebastiaan. Helaas gooit de gedraaide wind wel roet in het eten. Door de zijwind moet Sebastiaan maximaal tegensturen en raakt daarbij de stuurbegrenzers. Dit zorgt voor veel weerstand en hij kan niet zijn volle vermogen leveren. Jammer, maar Sebastiaan weet toch 125.65 km/h te halen. Een super prestatie die veel perspectief biedt voor latere runs. 

Vrijdag 13-09: Vervorming

Om tien voor half acht staat Sebastiaan al aan de start voor zijn ochtendrun. Alles voelt goed en hij geeft alles, maar weer valt de snelheid tegen: 125,92 km/u. Om tien voor half negen start Wil. Als we de fiets vangen en de  canopy opengaat, zegt hij met een vrolijk gezicht: “Volgens mij heb ik een nieuw persoonlijk record.” Met een prachtige snelheid van 127,43 km/u is hij inderdaad sneller dan gisteren. De data van Wils race komen overeen met de simulatie en de fiets voelt perfect. 

Sebastiaans werkelijke snelheid blijft telkens, vanaf het moment dat hij hoge vermogens (boven 500 Watt) gaat leveren, onder de voorspelde snelheid. Met minder vermogen rijdt Wil sneller – het is een raadsel.

Het team vindt uiteindelijk waarschijnlijk een verklaring voor de verliezen. Sebastiaan zet zich bij hoge vermogens met zijn schouders af tegen de canopy-rand van de monocoque, waardoor deze vervormt en de luchtweerstand toeneemt. Vanmiddag passen we de stoel van Sebastiaan aan zodat hij nu dezelfde houding aanneemt als Wil. Door slecht weer kan er vanavond alweer niet worden gereden. Met nog maar twee pogingen te gaan, morgenochtend en morgenavond, wordt de kans op een wereldrecord zo wel klein. 

Zaterdag 14-09: Ontlading

Tegen de avond is de laatste kans voor Sebastiaan. Naar eigen zeggen fietst hij in het begin heel rustig, en aan het eind heel hard. Na de race wordt de fiets opgevangen en gaat de canopy open. “Hoe ging het?” vraagt iemand. “Ging wel lekker, ja”, antwoordt Sebastiaan onderkoeld. Hij wurmt zich uit de cocon. Een van de studenten kijkt op de snelheidsmeter en barst bijna uit elkaar van ingehouden opwinding. “Honderd-vijf-en-dertig, honderd-vijf-en-dertig”, fluistert hij. Pas bij de officiële bekendmaking van 133,78 km/uur volgt de ontlading. Een juichende oranje roedel neemt Bowier op de schouders. Missie volbracht; het wereldrecord is verbroken. De Canadees Sam Wittingham staat met zijn 133,2 km/uur nu op de tweede plaats, gevolgd door Wil Baselmans met 127,43 km/uur.