Het begon allemaal zo’n veertien miljard jaar geleden met een knal, een geweldige rotklap waaruit alles ontstond: ontelbare flarden, wolken, brokken en brokjes die met een enorme snelheid uiteengeslingerd werden en onvermijdelijk ook zo hard met elkaar in botsing kwamen dat de stukken er vanaf vlogen, die soms in de baan kwamen van andere brokstukken en heel langzaam afkoelden zodat er een korstje op stolde, met een laagje eromheen dat net niet te warm was en net niet te koud, waar eerst heel lang helemaal niets gebeurde behalve een boel geborrel en gepruttel, maar waar na lang wachten en dankzij uiterst toevallige omstandigheden uiteindelijk uit levenloze materie iets unieks ontstond, leven, nieuw en fris, dat aarzelend ontlook maar zich al snel vermenigvuldigde en een gekrioel van jewelste veroorzaakte dat complexer werd, en op den duur zo divers dat alleen nauwe verwanten zich nog met elkaar konden vermenigvuldigen, waarbij uiteindelijk, na nog veel langer wachten, jij geboren werd uit de samensmelting van twee nauw verwante en toch unieke wederhelften, en ook jij aanvankelijk slechts krioelde en hulpeloos aan de borst lag maar al snel opgroeide en met veel vallen en opstaan zelfstandiger werd en verstandiger ook, omdat je na ging denken over wie je was en waar je vandaan kwam en waar het naar toe moest bovendien, waarbij je je verwonderde over jouw rol in het geheel en de betekenis van dat alles, maar je, hoezeer je ook zocht, piekerde en ter discussie stelde, geen definitief punt in de zin van je leven kon ontdekken, noch in de oorsprong, dat allereerste begin, die twee unieke wezens, en eerder nog dat gekrioel, en nog weer lang daarvoor die rotklap en dat ene uiterst toevallige moment waarbij iets uit niets voortkwam, noch in het onvermijdelijke eindpunt, de dood, de onkenbare maar onherroepelijke einder, jouw omega, waarvan je wel wist dat het er ooit van zou komen maar geen idee had hoe en wanneer, waar alles wat zin had weer zou vervallen tot flarden, wolken, brokken en brokjes die opnieuw met elkaar in botsing zouden komen tot God weet wanneer omdat lang voordat het einde in zicht komt het begin alweer is vergeten, totdat uiteindelijk, ten einde raad, moe van de vragen en moe van het leven, het besef zich aan je opdrong dat de zin van je leven zich juist openbaart in de afwezigheid van een punt, dat de zinsvraag zich ontvouwt in het onafgebroken en onherroepelijk heen en weer pendelen tussen begin en eind, volheid en leegte, in de niet aflatende spanning tussen de ervaring van betekenis tegen de achtergrond van een onbenoembare, onafwendbare, onmetelijke oneindigheid, want eindigt de zin van je leven, alle overwegingen ten spijt, niet noodgedwongen met een vraagteken? Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.

Er schijnen wetenschappers te zijn die beweren dat je een natuurlijk ritme hebt dat hoort bij een bepaald continent. Dus als je beter slaapt in, laten we zeggen, Amerika dan hier in Nederland, komt dat misschien wel doordat die tijden beter aansluiten bij jouw natuurlijke bioritme.

Ik denk dat iedereen die het nieuwe gebouw van Bouwkunde binnenloopt wel een gevoel van jaloezie bekruipt. Van buiten komen de gekleurde raamkozijntjes misschien niet heel overtuigend over, maar van binnen ziet het gebouw er – naar mijn mening – schitterend uit.

Iran was sinds de presidentsverkiezingen van 12 juni het toneel van protesten. Alles wijst op verkiezingsfraude, maar elke vorm van vreedzaam protest daartegen wordt als ‘illegaal’ bestempeld en hard aangepakt. Ook onze collega’s aan de Iraanse universiteiten hebben het niet gemakkelijk.

Het is zomer. Komkommerseizoen. Kromme komkommers welteverstaan want ze mogen weer. De Europese Unie heeft de regels aangepast en kromme komkommers mogen weer verkocht worden.

Meid!- Meeeeid!!!Leuk!- Leeeeuk!!!Wat enig om jou weer eens te zien! Hoe lang is het geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hebben? Je bent nog geen steek veranderd, echt..

Naam: Drs. Noëmi Manders-Huits (31)Nationaliteit: NederlandsePromotor: Prof.dr. Jeroen van den Hoven (Techniek, Bestuur en Management)Onderwerp: Vanuit ethisch perspectief informeren van ontwerp van informatietechnologie Tussenstand: Halverwege

Het Mekelpark heeft niks met natuur te maken, vindt Jacques Schievink. Hij reageert hiermee op uitspraken van architect Francine Houben in Delta 20.