‘Arnon Grunberg wordt de nieuwe gastschrijver van de TU Delft.’ Ik vond het fantastisch nieuws toen ik het las vorig jaar. Ik stuurde direct een mailtje aan de hoofdredacteur van dit blad met het voorstel hem alvorens zijn komst naar Delft in zijn woonplaats New York te interviewen.

Populair-wetenschappelijke boeken zijn fascinerend of interessant, maar zelden schokkend. ‘Venomous earth’ van Andrew Meharg is een uitzondering. Mehargs geschiedenis van arsenicum laat de lezer verbijsterd achter.

Op uitnodiging van de Nederlands-Vlaamse gemeenschap in Bologna, hield ik onlangs een lezing over ‘Nederland na de moord op Theo van Gogh’. Om de achtergrond van het drama te belichten, liet ik ook de film Submission 1 zien.

De leerrechtenplannen van staatssecretaris Rutte zijn niet onomstreden. Terecht, gezien de grote nadelen die eraan verbonden zijn. De achterliggende motivatie van zijn beleid, het vergroten van de vraagsturing in het hoger onderwijs, is echter toe te juichen.

In het voorjaar geef ik een aantal colleges. Om dat zo goed mogelijk te doen probeer ik me wel eens voor de geest te halen hoe het ook alweer was om zelf college te volgen.

Staatssecretaris Rutte heeft een voorstel in de Tweede Kamer liggen om het collegegeld voor trage studenten te verdrievoudigen. Maar er is geen enkel pressiemiddel dat een student sneller kan laten studeren, stelt technische-natuurkundestudent Willem Brouwer.

Any non-exhaustive list of derogatory adjectives that suitably describes the Dutch student visa procedure would include: convoluted, expensive, nontransparent, inefficient, confusing, vexing and, last but not least, unavoidable.