Rollercoaster Siemens-Parijs

Veel dingen buiten mijn comfortzone: de taal, mijn taken en veel verantwoordelijkheden. én ik wilde het maximale halen uit mijn leven in Parijs.”

De Unitech-stage van Suze Gehem was heftig. Unitech is een internationaal uitwisselingsprogramma van universiteiten en multinationals. “Het idee is verbreding voor vooral techniekstudenten om in het management aan de slag te kunnen. Je krijgt een apart diploma naast je masterdiploma.” Het bestaat uit studie op diverse buitenlandse universiteiten plus een stage.

Al tijdens de studie liet Gehem haar oog vallen op Siemens. Ze wilde liefst naar een exotisch oord – ‘Singapore, Argentinië, Brazilië’ – maar koos voor Parijs. Daar had ze via Unitech gestudeerd en was ze gevallen voor de stad. Nu viel Gehem voor de uitdaging. “Ik kon werken voor de plaatsvervangend algemeen directeur en hij had twee heel mooie projecten.” 

De eerste was Iter, een kernfusieproject. “Ik werd de schakel tussen de directeur en Iter. Van alle offertes voor onderdelen van Iter moest ik beoordelen of Siemens kennis had om die in te vullen, eventueel met andere bedrijven.” Vervolgens moest ze contacten leggen en overleggen over de kansen en mogelijkheden. “Niet erg IO, wel op heel hoog niveau strategisch denken”, schetst Gehem. “Je maakt mee hoe in een directie van een multinational keuzes worden gemaakt voor de toekomst van zo’n groot bedrijf.” 

Daarnaast mocht Gehem organisatorisch en inhoudelijk een congres voorbereiden voor het wetenschappelijk netwerk binnen Siemens. Tijdens de stage kwam daar een project bij voor nieuwbouw en renovatie van stadions voor het EK voetbal in 2016.

Gehem kreeg veel verantwoordelijkheid en mocht zelfstandig opereren. Dat kwam mede doordat haar directeur heel weinig tijd had en Gehem proactief ideeën en voorstellen lanceerde. “Hij zei: ga maar, doe maar.” Zo reisde ze naar Porto, Lyon, Genève en Monaco voor congressen, conferenties en presentaties. “Mijn zelfstandigheid werd op de proef gesteld, maar ik dacht nooit: dit gaat mis.” Intensief was het wel, want Gehem wilde zich óók verdiepen in de cultuur van Parijs en Frankrijk én genieten van het leven in deze wereldstad. Ze woonde in het centrum. “Ik pakte er zo mijn leventje weer op. Je hebt al een bankrekening, opent een telefoonrekening en je zit.” Het lukte het werk op kantoor in St-Denis te houden. “Als ik vrij was, woonde ik dus echt in Parijs. Cinema om de hoek. Met je fietsje de stad in…” Zo werd het een ‘rollercoaster’, waar Gehem met tegenzin uit stapte. “Ik heb leren vertrouwen op eigen kunnen, kan mijn competenties inzetten in diverse settings. Ik ben klaar om aan het werk te gaan.” 

Het was niet louter halleluja. Zo verlangt Gehem niet terug naar de metro. “Een nachtmerrie. Zo vol in de spits, zo warm. Nooit meer elke dag opgepropt in lijn 13.” Ze worstelde soms met de cultuur, bijvoorbeeld de omgang op de werkvloer. “Hier zijn we informeel. Ik kwam er achter dat daar de afstand pas na een tijdje kleiner kan worden. Maar, ik heb nu wél drie echte Franse vriendinnen! Dat was tijdens de studie niet gelukt.” 

Dat blijkt uit de Studentenmonitor. Nooit eerder zeiden zoveel hbo-studenten dat ze van plan zijn om door te studeren: 27 procent. Zes jaar geleden wilde nog maar 22,7 procent van de hbo’ers een masterdiploma halen.

Hbo-master
Binnen deze groep groeit de voorkeur voor een hbo-master, blijkt uit de tabellen van de Studentenmonitor. In 2004 ging het om 39 procent, in 2009 was dat percentage opgelopen naar 46.

Mannen
Van alle hbo’ers willen meer mannen dan vrouwen naar de universiteit: respectievelijk eenentwintig en zestien procent. Tien procent van de vrouwen volgt liever een hbo-master, tegen zeven procent van de mannen.

De studentenmonitor is in opdracht van het ministerie van OCW gemaakt door ResearchNed.