‘Vrouwelijke ondernemers: ga ervoor’

Ben je zelf een van de weinige vrouwelijke technostarters?

“Nee, ik ben vierdejaars student technische bestuurskunde, maar ik heb wel de ambitie om te gaan ondernemen. Ik rond nu mijn bachelor af en ga daarna een master doen. Ik weet nog niet of ik dat bij de TU doe. Misschien doe ik een master die zich volledig focust op ondernemerschap. Technisch ondernemerschap lijkt mij een mooie uitdaging, want met een technisch product kun je innoveren.”

Hoe ben je bij YesDelft beland?

“Mijn hele familie is ondernemer. Vorig jaar leerde ik YesDelft kennen door deelname aan een DO IT-game, een spel waarbij je in vier uur tijd kennismaakt met alle aspecten van het ondernemen. Later dat jaar werd er een ondernemersreis naar Shanghai georganiseerd. Dat wilde ik wel en dus hield ik een pitch waarin je in één minuut je ondernemersidee uitlegt. Daarna kwam ik in het bestuur van YesDelft Students en merkte ik dat er weinig vrouwelijke technostarters zijn.”

Hoe komt dat?

“YesDelft is een technische incubator. De slogan ‘building tomorrow’s leading firms’ is heel ambitieus. Als ik het even heel zwart-wit schets zijn mannen zelfverzekerder en voelen zij zich sneller door zo’n slogan aangetrokken. Vrouwen nemen minder risico’s, willen eerst de hele financiering rond hebben voordat zij starten. Daarbij houden ook mannelijke rolmodellen – zoals Ken Morse en Victor Muller – lezingen, in wie mannelijke studenten zich sneller verplaatsen. Daarom heb ik onlangs een rollercoasterrit georganiseerd, een busrit waarbij vijftig vrouwelijke studenten langs verschillende vrouwelijke ondernemers gingen.”

Zijn er te weinig vrouwelijke rolmodellen bij de TU Delft?

“Ja, dat denk ik wel. Architect Francine Houben wordt natuurlijk altijd genoemd, maar ik hoop dat technostarters uit YesDelft straks de voorbeelden zijn voor studenten. Nu is een op de drie inschrijvingen bij de Kamer van Koophandel vrouw. Alleen is dat minder in de technische sector. Ook blijft bij vrouwen het bedrijf vaak klein. De motivatie van vrouwen is denk ik niet snel veel geld verdienen, maar bijvoorbeeld vrijheid. Bij mij zou het zijn: je eigen droom verwezenlijken.”

Wat doet YesDelft om meer vrouwen over ondernemerschap te laten nadenken?

“Het idee is om de rollercoasterrit jaarlijks te organiseren. Binnen 3TU zijn er ook plannen voor activiteiten met vrouwelijke rolmodellen. Zelf denk ik erover een boek te maken waarin bekende vrouwelijke ondernemers worden geïnterviewd en adviezen kunnen geven. Zij kunnen een rolmodel zijn voor vrouwelijke studenten.”

Heb je een advies voor studentes die met de gedachte spelen te gaan ondernemen?

“Er sowieso voor gaan! Als je een idee hebt dit ook uitvoeren en minder naar de risico’s kijken. Ook al gaat het mis: het is een goede leerschool. Je bent jong: wat heb je te verliezen?”

“You are what you wear. And if this saying is true, then what message are the Dutch conveying to us via their clothing choices? As a newcomer to the Netherlands, you’re likely looking forward to your integration, while also remembering the saying that clothing is always, to some extent, a reflection of national identity. So, to ultimately prove yourself worthy of ‘clog(wo)manship’, that is, to start dressing like a native, you first decide to compile a picture of the native dress code by examining what the Dutch ‘cloggies’ actually wear. And soon you are disappointed by what you see.
The clothing of both men and women cloggies tends towards simplicity. The line from jacket to pants is straight, without imagination. They prefer to wear subdued, dark shades. They seem allergic to any garment that requires skill or flamboyance. You conclude your findings with ‘practical but boring’. Meanwhile, you can’t help wondering how this country cannot be inspired by its neighboring European fashion capitals.
Three years ago I experienced this exact same confusion. But instead of sneering at the Dutch folks’ lack of taste, I decided to look into their fashion mentality. In the book, ‘Four Centuries of Clothing in the Netherlands’, the author Christine Frowein compared the Dutch woman to the French woman. She wrote: ‘Since the Dutch woman was moderate and very critical against too much ostentation, she kept her clothing from all excesses’. Frowein also thought that a Dutch woman’s serene spirit, family, marriage and religion kept her more balanced than the French woman, who looked for sensations and influences from the outside world and wanted to radically express her changed state of mind through her dresses. Although intended to sketch the image of the Dutch woman during the 18th century, Frowein’s words still hold true, to certain extent, for today’s Dutch women and men. But how was this moderation created within the Dutch mindset in the first place? Some people assume it’s influenced by Dutch Calvinism, which espoused hard work and frugality. Others say it’s simply because the Dutch climate doesn’t lend itself to accepting everything. 
Although Frowein’s book doesn’t answer my question, it demonstrates how the typical Dutch make their wardrobe choices. In addition to a garment’s trendiness value, a Dutch woman has more things to consider, such as if it can withstand the rain, the cold, her large bosoms and wide hips. When more and more people are slavishly following the latest whims of fashion, I see that the Dutch are making well thought-out choices according to their own nature, which is a striving for functionality and durability. The Dutch are also famous for their love of thrift and hate of waste. If something is perceived as wasteful or extravagant, both the wallet and the mind shut tight. Studying how to spend as little as possible to gain as much as possible is something like a national hobby here.
When some people criticize the Dutch for their fanatical frugality, I instead think that, confronted with an economic crisis as well as rampant over-consumerism, shouldn’t we all learn from the Dutch to compose our wardrobe in a more sensible way?”

Lei Li is from Shanghai, China. She can be contacted at: LeiLivanShanghai@gmail.com