Een lichtgewicht, maar robuust uitziende kast. Kussens waarmee je de tv kunt bedienen. Of een stevige stoel van touw en hars. Dat krijg je als je ontwerpers laat samenwerken met materialenexperts van de TU.
“Eerst dacht ik: wat moet ik hiermee? Ik ben niet zo designgeoriënteerd, ik heb meer met rekenen”, vertelt dr.ir. Sotiris Koussios. Toch werkte de onderzoeker bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek (L&R) mee aan de ontwikkeling van een nieuw straatmeubel.
De urban mutualism lijkt op een grote opblaasband die van bovenaf om een lantaarnpaal is geschoven. Iemand kan er op zitten en in het licht van de lantaarn een boek lezen. Ontwerpers Krijn Christiaansen en Cathelijne Montens ontwierpen de ‘donut’ als alternatief voor de huidige straatinrichting. “Die ziet er soms overduidelijk ‘hufterproof’ uit”, vertelt Nora Schuit.
Schuit is projectmanager van Droogdesign, een ontwerporganisatie die ontwerpers uitnodigt innovatieve producten te maken die door Droogdesign in eigen beheer worden gemaakt en verkocht. Voor het project Dry Tech nodigden ze behalve ontwerpers ook onderzoekers van L&R uit over nieuwe producten na te denken. “Tien jaar geleden legden we contact met materialenprofessor Adriaan Beukers”, vertelt Schuit. Na twee projecten volgde een radiostilte van acht jaar. Dit jaar werkte de vakgroep van Beukers mee aan het derde Dry Tech-project. Na een lezing om hun kennis over nieuwe materialen te vergroten, gingen de ontwerpers aan de slag. Het resultaat van de samenwerking is tot 11 november te zien in de tentoonstellingsruimte van Droogdesign in Amsterdam.
Op de ‘donut’ die er wordt tentoongesteld, is duidelijk een patroon te zien van de kunststofvezels die om de lichte schuimkern zijn gewikkeld. “Vooral dat patroon is mooi”, vindt Koussios. Hij berekende hoe de vezels gewikkeld moeten worden om de ‘donut’ zo mooi en stevig mogelijk te maken. “De drie getallen waar ik mee reken, bepalen volgens de zogenoemde Diophantinevergelijking de schoonheid van het patroon”, zegt Koussios, die ook wikkelpatronen voor vliegtuigonderdelen berekent.
Het eerste straatbankje, dat nu op de expositie staat, doet hem denken aan de binnenband van een trekker. “Wel aardig, maar ik hoef hem niet in de tuin”. Koussios werkt met de ontwerpers aan de verdere ontwikkeling van het meubel. Volgende week wikkelen ze op de wikkelmachine op L&R een nieuwe versie, van doorzichtige glasvezels en met een ander patroon. “Door hem expres fout te wikkelen, krijg je niet een allesbedekkend patroon, maar ruitvormige gaten. Daarmee willen we openheid creëren.”
Naast de ‘donut’ zijn nog veel andere ontwerpen te zien. Bijvoorbeeld de afstandsbedieningskussens, ogenschijnlijk gewone kussens waarmee je de tv kunt bedienen. Verderop staat de heavy lightweight, een zwaar uitziende zwarte kast van lichte carbonvezels. Ook oude successen zijn tentoongesteld. De knotted chair bijvoorbeeld, een stoel van geknoopte touwen die Marcel Wanders in 1996 voor de eerste versie van Dry Tech ontwierp. Naast de stevige stoel, hangt ook een exemplaar van de ‘stoel’ voordat hij in hars werd gedoopt. “Hij wordt over de hele wereld verkocht, maar als je hem zo ziet hangen is het toch een macramélapje”, lacht Schuit.
Hoe onderzoekers en ontwerpers samenwerkten, is te horen tijdens de Open Talk op 29 oktober (aanvang 19.00 uur). Ook fabrikanten zijn daarvoor uitgenodigd. Opgeven is mogelijk via shop@droogdesign.nl.
De tentoonstelling ‘Dry Tech’ is tot 11 november te zien bij Droogdesign, Staalstraat 4, Amsterdam.
(Foto: Droogdesign)
“Eerst dacht ik: wat moet ik hiermee? Ik ben niet zo designgeoriënteerd, ik heb meer met rekenen”, vertelt dr.ir. Sotiris Koussios. Toch werkte de onderzoeker bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek (L&R) mee aan de ontwikkeling van een nieuw straatmeubel.
De urban mutualism lijkt op een grote opblaasband die van bovenaf om een lantaarnpaal is geschoven. Iemand kan er op zitten en in het licht van de lantaarn een boek lezen. Ontwerpers Krijn Christiaansen en Cathelijne Montens ontwierpen de ‘donut’ als alternatief voor de huidige straatinrichting. “Die ziet er soms overduidelijk ‘hufterproof’ uit”, vertelt Nora Schuit.
Schuit is projectmanager van Droogdesign, een ontwerporganisatie die ontwerpers uitnodigt innovatieve producten te maken die door Droogdesign in eigen beheer worden gemaakt en verkocht. Voor het project Dry Tech nodigden ze behalve ontwerpers ook onderzoekers van L&R uit over nieuwe producten na te denken. “Tien jaar geleden legden we contact met materialenprofessor Adriaan Beukers”, vertelt Schuit. Na twee projecten volgde een radiostilte van acht jaar. Dit jaar werkte de vakgroep van Beukers mee aan het derde Dry Tech-project. Na een lezing om hun kennis over nieuwe materialen te vergroten, gingen de ontwerpers aan de slag. Het resultaat van de samenwerking is tot 11 november te zien in de tentoonstellingsruimte van Droogdesign in Amsterdam.
Op de ‘donut’ die er wordt tentoongesteld, is duidelijk een patroon te zien van de kunststofvezels die om de lichte schuimkern zijn gewikkeld. “Vooral dat patroon is mooi”, vindt Koussios. Hij berekende hoe de vezels gewikkeld moeten worden om de ‘donut’ zo mooi en stevig mogelijk te maken. “De drie getallen waar ik mee reken, bepalen volgens de zogenoemde Diophantinevergelijking de schoonheid van het patroon”, zegt Koussios, die ook wikkelpatronen voor vliegtuigonderdelen berekent.
Het eerste straatbankje, dat nu op de expositie staat, doet hem denken aan de binnenband van een trekker. “Wel aardig, maar ik hoef hem niet in de tuin”. Koussios werkt met de ontwerpers aan de verdere ontwikkeling van het meubel. Volgende week wikkelen ze op de wikkelmachine op L&R een nieuwe versie, van doorzichtige glasvezels en met een ander patroon. “Door hem expres fout te wikkelen, krijg je niet een allesbedekkend patroon, maar ruitvormige gaten. Daarmee willen we openheid creëren.”
Naast de ‘donut’ zijn nog veel andere ontwerpen te zien. Bijvoorbeeld de afstandsbedieningskussens, ogenschijnlijk gewone kussens waarmee je de tv kunt bedienen. Verderop staat de heavy lightweight, een zwaar uitziende zwarte kast van lichte carbonvezels. Ook oude successen zijn tentoongesteld. De knotted chair bijvoorbeeld, een stoel van geknoopte touwen die Marcel Wanders in 1996 voor de eerste versie van Dry Tech ontwierp. Naast de stevige stoel, hangt ook een exemplaar van de ‘stoel’ voordat hij in hars werd gedoopt. “Hij wordt over de hele wereld verkocht, maar als je hem zo ziet hangen is het toch een macramélapje”, lacht Schuit.
Hoe onderzoekers en ontwerpers samenwerkten, is te horen tijdens de Open Talk op 29 oktober (aanvang 19.00 uur). Ook fabrikanten zijn daarvoor uitgenodigd. Opgeven is mogelijk via shop@droogdesign.nl.
De tentoonstelling ‘Dry Tech’ is tot 11 november te zien bij Droogdesign, Staalstraat 4, Amsterdam.
(Foto: Droogdesign)
Comments are closed.