Drie maal is scheepsrecht voor Hofman’s Bodega. Eerst durfden we niet binnen omdat er een vergadering van de vereniging van huisvrouwen was, later was hij gewoon gesloten.
En nu vrezen we weer het ergste. Het staat vol fietsen buiten en door de ramen kun je niet kijken van de condens.
Eenmaal binnen bevestigen de overvolle kapstokken ons vermoeden: er is iets ‘speciaals’ aan de gang. We zien vooral veel mannen, grotendeels middelbaar, met blinkende jasjes, snorren en onderscheidingen om de nek. Navraag leert ons dat we terecht zijn gekomen op de nieuwjaarsreceptie van de Kalfskoppen, één van de tig carnavalsverenigingen van Delft. Maar we zijn welkom en we wurmen ons naar de bar.
Als we een drankje bemachtigd hebben, gaan we loungen in de zaal om het geheel even op ons in te laten werken. Vijf meter hoog, lambrisering, behang, rozetten, een kroonluchter en allerhande tapijten op vloer en tafels. We verbazen ons over de opstelling van de tafels: allemaal zo dicht mogelijk bij de muur.
Zelfs afzijdig zittend raak je met de Kalfskoppen in gesprek. Als de aardige meneer er achter komt dat we studenten zijn is zijn reactie: ,,Dat geeft toch helemaal niks?” En we krijgen een drankje als we beloven om echt met het feest mee te doen. Dus voor we het doorhebben swingen we met Fransje Bauer de tent door.
Ooit 70-plussers gitaar zien spelen op een mattenklopper? Geloof ons, het bestaat. Na caravanwonder Frans komen er klassiekers van Andre H. en besluiten we dat het mooi is geweest. Tussen de foto’s aan de muur hebben we de prins ontdekt (de man met de snor), dus die moet op de gevoelige plaat. Geroutineerd wordt er geposeerd, en niemand wil weten waarvoor het kiekje is. Prins Joop de tweede, Kalfskop de vierendertigste, wisselt volgende week. Dan zit het er op, en hij vindt het mooi geweest. ,,Als prins word je gebracht en gehaald, dus je weet nooit wanneer je gaat en wanneer je thuiskomt.” Gelukkig kunnen wij dat als kroegtijgers zelf bepalen, want de gewone Nederlandstalige muziek is vervangen door een zingende Kalfskop met een microfoon. Ook met zo’n mooi jasje aan.
Hofman’s Bodega, Spoorsingel 24, Delft
Drie maal is scheepsrecht voor Hofman’s Bodega. Eerst durfden we niet binnen omdat er een vergadering van de vereniging van huisvrouwen was, later was hij gewoon gesloten. En nu vrezen we weer het ergste. Het staat vol fietsen buiten en door de ramen kun je niet kijken van de condens.
Eenmaal binnen bevestigen de overvolle kapstokken ons vermoeden: er is iets ‘speciaals’ aan de gang. We zien vooral veel mannen, grotendeels middelbaar, met blinkende jasjes, snorren en onderscheidingen om de nek. Navraag leert ons dat we terecht zijn gekomen op de nieuwjaarsreceptie van de Kalfskoppen, één van de tig carnavalsverenigingen van Delft. Maar we zijn welkom en we wurmen ons naar de bar.
Als we een drankje bemachtigd hebben, gaan we loungen in de zaal om het geheel even op ons in te laten werken. Vijf meter hoog, lambrisering, behang, rozetten, een kroonluchter en allerhande tapijten op vloer en tafels. We verbazen ons over de opstelling van de tafels: allemaal zo dicht mogelijk bij de muur.
Zelfs afzijdig zittend raak je met de Kalfskoppen in gesprek. Als de aardige meneer er achter komt dat we studenten zijn is zijn reactie: ,,Dat geeft toch helemaal niks?” En we krijgen een drankje als we beloven om echt met het feest mee te doen. Dus voor we het doorhebben swingen we met Fransje Bauer de tent door.
Ooit 70-plussers gitaar zien spelen op een mattenklopper? Geloof ons, het bestaat. Na caravanwonder Frans komen er klassiekers van Andre H. en besluiten we dat het mooi is geweest. Tussen de foto’s aan de muur hebben we de prins ontdekt (de man met de snor), dus die moet op de gevoelige plaat. Geroutineerd wordt er geposeerd, en niemand wil weten waarvoor het kiekje is. Prins Joop de tweede, Kalfskop de vierendertigste, wisselt volgende week. Dan zit het er op, en hij vindt het mooi geweest. ,,Als prins word je gebracht en gehaald, dus je weet nooit wanneer je gaat en wanneer je thuiskomt.” Gelukkig kunnen wij dat als kroegtijgers zelf bepalen, want de gewone Nederlandstalige muziek is vervangen door een zingende Kalfskop met een microfoon. Ook met zo’n mooi jasje aan.
Hofman’s Bodega, Spoorsingel 24, Delft
Comments are closed.