‘Cultuurveranderingen kosten tijd’

Virgiel moest vóór 1 augustus laten zien welke concrete maatregelen ze gaat nemen om incidenten en onregelmatigheden voortaan te voorkomen. Voldoen ze voor de TU?

“We hebben het plan bijtijds ontvangen en ik heb er een positieve indruk van. Ik heb het gevoel dat ze het serieus oppakken. Het doet me goed dat ze hun eigen fout erkennen, hun verantwoordelijkheid nemen, niet miepen over de sanctiemaanden en actie ondernemen. We gaan het plan binnenkort met Virgiel doornemen, daarom wil ik nu niet op de details ingaan.”

Virgiel zei vlak na haar straf dat ze wil komen met een ‘Reünisten Toezicht Orgaan’: oud-Virgilianen zullen aanwezig zijn tijdens de kennismakingstijd en doorlopend evalueren. Dat klinkt als de slager die zijn eigen vlees keurt. Waarom gaat de TU niet zelf toezicht houden?

“Ik snap die vraag, maar het is praktisch gezien ontzettend ingewikkeld om als universiteit overal te controleren. We hebben talloze verenigingen, ook veel kleine. Een tweede punt is dat verenigingen formeel geen onderdeel uitmaken van de universiteit. Ik voel mij verantwoordelijk, maar vind dat ze zelf verantwoordelijkheid moeten nemen. Mensen vragen of de TU gedetailleerd kan voorschrijven wat mag en wat niet mag. Ik ben daar tegen, want er is een oneindige lijst aan dingen die je zou kunnen bedenken. Bovendien vind ik dat verenigingen zelf het gevoel moeten hebben of ontwikkelen voor wat wel en niet kan.”

Welke grenzen stellen jullie?

“Ik vind het belangrijk om op hoofdlijnen afspraken met ze te maken en van ze te eisen dat ze de mentale en fysieke gezondheid van studenten garanderen en ze een leuke tijd geven. Als ze die grens overschrijden gaan we met ze in gesprek. En als ze die grens fors overschrijden volgen er sancties zoals ik ze onlangs heb vastgesteld. Ik denk dat dat beter is.”

Waarom heeft de TU een recherchebureau ingeschakeld en niet de politie?

“Dat hebben we onder andere gedaan in overleg met de student in kwestie. We wilden eerst meer feiten hebben over wat was gebeurd. Dat recherchebureau heeft behoorlijk wat informatie aan ons kunnen geven, maar niet alle details kunnen vinden. Helaas.”

Had de TU dan niet toch de politie moeten inschakelen?

“Dat hebben we sterk overwogen, maar vooralsnog gaan we dat niet doen.”

Waarom niet?

“Ik wil er niet zo veel over zeggen. Voor mij spelen daar verschillende dingen in mee: wat is het beste voor de situatie en voor de studente? Dat is een lastige afweging, maar voor mij is het belangrijk dat onze acties goed zijn voor de student, én de vereniging helpen om een echte cultuurverandering in te zetten. Ik denk dat wij snel en helder zijn geweest met onze sancties en dat die fors waren. Ik vind tegelijkertijd dat we niet alle aandacht daar op moeten richten, want de meerderheid van mijn ontmoetingen en gesprekken met verenigingen en studenten zijn positieve ervaringen. De TU besteedt veel tijd en geld aan de verenigingen, omdat wij vinden dat zij ook een positieve rol spelen in de stad en voor de studenten.”

63 Oud-bestuurders van studentenverenigingen schreven onlangs in een open brief dat het contact met de universiteit te zakelijk is geworden. Er zouden meer informele contacten moeten komen, vooral als er straks geen rector meer is. Moet er wat veranderen aan dat contact?

“Dat vind ik niet. Ik ben juist veel in contact met allerlei studentenorganisaties en –verenigingen. Om eerlijk te zijn begreep ik niet zo goed waar dit gevoel vandaan kwam en vond ik het een beetje jammer. Ik hoop in het nieuwe jaar een keer met ze in gesprek te gaan, want ik denk serieus dat dit college van bestuur bijzonder open is en zeer laagdrempelig. Als ze meer informatie willen hebben, ben ik daar altijd toe bereid.”

Heeft de kwestie met Virgiel gevolgen voor andere verenigingen?

“Ik ben al ruim tweeënhalf jaar samen met conrector Peter Wieringa in gesprek met de grote verenigingen. De laatste tijd is de Vera (Verenigingsraad, red.) aangehaakt om ook de wat minder grote verenigingen erbij te betrekken. Onze afspraken treffen alle verenigingen en gaan wat mij betreft over fysieke en mentale gezondheid, respectvol met elkaar omgaan, transparantie en communicatie. Daarom vond ik dat Virgiel mijn vertrouwen had geschaad door niet te communiceren. Of laat.”

Ondanks tweeënhalf jaar ‘in gesprek zijn’ is het mis gegaan.

“Ja, toch denk ik dat die gesprekken wel degelijk hebben geholpen. Het is mis gegaan, maar aan de andere kant denk ik dat verenigingen hebben gekeken naar deze sancties en al eerder hebben gekeken naar hun eigen introductietijd. Dat is wat zij aan mij terugkoppelen. De oplossing is om een cultuur en organisatie te hebben waarin dit niet meer gebeurt, maar cultuurveranderingen kosten tijd. Ik vind het verschrikkelijk wat er bij Virgiel is gebeurd en ik hoop dat alle verenigingen hier lessen uit trekken.”

Virgiel had volgens een communicatieconvenant een meldingsplicht als er hulpdiensten werden ingeschakeld, maar hebben dat toen niet gedaan. Was dat een argument om het niet te melden?

“Precies dát is de reden waarom je zaken nooit in detail kunt regelen. Inderdaad waren er geen hulpdiensten aanwezig dus formeel – zou je kunnen zeggen – hadden ze het niet hoeven melden. Ze hebben dat argument niet in de media naar voren gebracht. Integendeel: ze hebben gezegd dat ze hun fout erkennen. Je moet je realiseren dat als er iets ergs is gebeurd je niet kijkt naar de letter, maar naar de geest van zo’n convenant. Virgiel had dit meteen moeten melden.”

Is dat reden om het convenant aan te scherpen?

“We bespreken elk jaar met de verenigingen welke aanpassingen nodig zijn en hebben zojuist een aangescherpte versie getekend. Ik ben geen voorstander van meer detail. Verenigingen moeten zelf aanvoelen waar de grens ligt.”