De onderhandelingen rond de loonsverhoging voor Delftse onderzoekers in opleiding (oio’s) verlopen al maandenlang uiterst moeizaam. Toch wordt er binnen enkele weken een oplossing verwacht.

Wat een plezier is het toch om aan de TUD te mogen toeven. Alles gaat zo goed en het wordt alsmaar beter. Tevreden studenten, gelukkige docenten en een bijzonder college van bestuur.

In de tijd waarin de namen ‘Boeksjop’ en ‘Stieloskaffee’ zijn ontstaan waren grote faculteitsvergaderingen op Bouwkunde aan de orde van de dag. Grote groepen studenten gaven meningen over van alles en nog wat, en de democratie werd binnen de faculteit gekoesterd.

Sinds jaar en dag ben ik knecht van twee meesters: ik verdeel mijn arbeidstijd tussen de Rijksuniversiteit Groningen en de TU Delft. Dat is niet onplezierig, want de mogelijkheid om in twee universitaire keukens te kunnen kijken, relativeert en dat is bevorderlijk voor gemoeds- en nachtrust.

Studiebegeleiding draait om meer dan alleen studenten zo snel mogelijk aan een diploma helpen, vindt Ben Bruens. Bij onderwijsvernieuwingen en opvoedingsidealen gaat het steeds om de vraag: wat is de beste leeromgeving en studiesituatie om tot de juiste en goede kennis te komen en vaardigheden op te doen in relatie tot de maatschappelijke behoeften.

Op de Mekelweg is het rustig, en ook rond de Aula valt weinig spectaculairs te bespeuren. Het is zaterdagochtend 12 uur. Een vrolijk VARA-poortje voor de Aula-schuifdeur verraadt dat er bínnen de betonnen kolos wel wat gebeurt.

Vanochtend heb ik toch een mooie gemaakt. Niet gedraaid (wat wel lekkerder klinkt), maar het was een langwerpige; stevig, dik en donkerbruin. Ik heb direct mijn fototoestel gehaald om hem (een drol is mannelijk) te vereeuwigen. Het voelt ook zo fijn daarna, ik heb nog een half uur kunnen nagenieten.

Studentenpastor Ton Meijknecht schreef een boek waarin hij techniek uitlegt als uiting van goddelijke creativiteit. Ingenieurs zijn God in het klein. En wel hierom: God schiep de mens naar zijn evenbeeld.