Zaterdagavond, piep, piep. ‘R’dam, feestelijke happening. Met o.a. De expositie: Vrouwen schijten niet! Dus als je wat te doen wilt hebben… Afz Jacco.’
Share
Ik lees het bericht met een lichte verbazing: vrouwen schijten niet. Nou ja,het zal wel. In een feestelijke happening heb ik wel zin. Het blijkt de Wereld van Witte de With te zijn, een jaarlijks festival. Daarbij is het ook nog eens wereldhavendag. Ik val met mijn neus in de boter, maar heb geen idee wat te verwachten. Gelukkig heeft Jacco zijn huiswerk gedaan en kan hij me er alles over vertellen. Bij de Erasmusbrug is een groot concert op de Maas, met Gloria Estefan, Lee Towers en de nachtburgemeester van Rotterdam. Al pratend over wat nou eigenlijk die ene hit is van Gloria, lopen we naar de Witte de With. Wat is het toch eenvoudig: verkoop bier op straat, zet een paar tenten neer, wat livemuziek erbij en het is een groot feest. Tegen de gevel zijn graffitispuiters aan het werk en er staat een hokje ingericht als aquarium/studio met drie schaars geklede zeemeerminnen. Voor een euro mag je met hen op de foto. De sfeer is gemoedelijk. Als we naar de Erasmusbrug lopen, weten we nog steeds niet wat het hoogtepunt was van Gloria, maar we gaan er snel achter komen….Denken we…
Als er steeds meer mensen in de andere richting lopen, krijgen we het gevoel dat we misschien aan de late kant zijn. Maar er knalt vuurwerk achter hoge flats. Het wordt steeds drukker, nu lopen we echt tegen de meute in. Als we eindelijk aan de andere kant van de flats zijn is zelfs het vuurwerk afgelopen. Geen Jules Deelder, geen Lee Towers en geen Gloria. De podiumboot is hartstikke leeg.
Nou ja, in de Witte de Withstraat was het ook leuk, dus lopen we terug. Onderweg zien we wel een spetterend optreden, a capella nog wel! Twee meisjes van zeven zingen uit volle borst alle liedjes van K3, inclusief de bijbehorende dansjes. Om hen heen staan wat oude knarren, die de voorbijgangers corrigerend toespreken. “Kijken is betalen, vriend! En foto’s maken het dubbele.” Braaf gooi ik wat geld in de koffer. Maar vanaf dat moment zet de trend zich door en zijn we overal te laat voor. De liveband doet net het laatste nummer, de taps die buitenstaan worden afgesloten waar we bij staan, de modeshows zijn afgelopen en de vrije terrasstoelen worden voor onze neus ingenomen. Goed, dan maar ouderwets een barkruk in een bruin café. Behalve dat het bier in plastic bekers wordt geschonken, merken we niets meer van de havendag en het festival. Dat geeft niet. Ik raak bevriend met dikke Rotterdammers, ik maak grappen met de barvrouw en we kletsen de hele nacht. Uiteindelijk eindigen we in een foute discotheek met mannen met heel veel tatoeages. Ik ben voldaan als ik naar het station loop. Volledig in het thema van de avond zie ik de nachttrein wegrijden, terwijl ik op het perron achter blijf. (CD)
Weet je een feest? Mail
Zaterdagavond, piep, piep. ‘R’dam, feestelijke happening. Met o.a. De expositie: Vrouwen schijten niet! Dus als je wat te doen wilt hebben… Afz Jacco.’ Ik lees het bericht met een lichte verbazing: vrouwen schijten niet. Nou ja,het zal wel. In een feestelijke happening heb ik wel zin. Het blijkt de Wereld van Witte de With te zijn, een jaarlijks festival. Daarbij is het ook nog eens wereldhavendag. Ik val met mijn neus in de boter, maar heb geen idee wat te verwachten. Gelukkig heeft Jacco zijn huiswerk gedaan en kan hij me er alles over vertellen. Bij de Erasmusbrug is een groot concert op de Maas, met Gloria Estefan, Lee Towers en de nachtburgemeester van Rotterdam. Al pratend over wat nou eigenlijk die ene hit is van Gloria, lopen we naar de Witte de With. Wat is het toch eenvoudig: verkoop bier op straat, zet een paar tenten neer, wat livemuziek erbij en het is een groot feest. Tegen de gevel zijn graffitispuiters aan het werk en er staat een hokje ingericht als aquarium/studio met drie schaars geklede zeemeerminnen. Voor een euro mag je met hen op de foto. De sfeer is gemoedelijk. Als we naar de Erasmusbrug lopen, weten we nog steeds niet wat het hoogtepunt was van Gloria, maar we gaan er snel achter komen….Denken we…
Als er steeds meer mensen in de andere richting lopen, krijgen we het gevoel dat we misschien aan de late kant zijn. Maar er knalt vuurwerk achter hoge flats. Het wordt steeds drukker, nu lopen we echt tegen de meute in. Als we eindelijk aan de andere kant van de flats zijn is zelfs het vuurwerk afgelopen. Geen Jules Deelder, geen Lee Towers en geen Gloria. De podiumboot is hartstikke leeg.
Nou ja, in de Witte de Withstraat was het ook leuk, dus lopen we terug. Onderweg zien we wel een spetterend optreden, a capella nog wel! Twee meisjes van zeven zingen uit volle borst alle liedjes van K3, inclusief de bijbehorende dansjes. Om hen heen staan wat oude knarren, die de voorbijgangers corrigerend toespreken. “Kijken is betalen, vriend! En foto’s maken het dubbele.” Braaf gooi ik wat geld in de koffer. Maar vanaf dat moment zet de trend zich door en zijn we overal te laat voor. De liveband doet net het laatste nummer, de taps die buitenstaan worden afgesloten waar we bij staan, de modeshows zijn afgelopen en de vrije terrasstoelen worden voor onze neus ingenomen. Goed, dan maar ouderwets een barkruk in een bruin café. Behalve dat het bier in plastic bekers wordt geschonken, merken we niets meer van de havendag en het festival. Dat geeft niet. Ik raak bevriend met dikke Rotterdammers, ik maak grappen met de barvrouw en we kletsen de hele nacht. Uiteindelijk eindigen we in een foute discotheek met mannen met heel veel tatoeages. Ik ben voldaan als ik naar het station loop. Volledig in het thema van de avond zie ik de nachttrein wegrijden, terwijl ik op het perron achter blijf. (CD)
Weet je een feest? Mail
Comments are closed.