Bij De Bolk wordt, in tegenstelling tot bij veel andere studentenverenigingen, gekookt door de leden zelf. Een maaltijdcommissie van twaalf personen zorgt voor de nodige variatie en probeert aan het eten een speciale schwung te geven.
Het eten bij de Bolk voorziet niet alleen in een primaire behoefte, maar is vooral een sociale happening. ,,Als je snel een hap naar binnen wilt werken moet je bij ons niet zijn. Wij besteden aandacht aan het eten en hopen dat de eters dat ook doen”, aldus Michiel Meeuse, voorzitter van de maaltijdcommissie.
,,Mag ik dan nu een ogenblikje stilte alstublieft…, eet u smakelijk.” Als Michiel Meeuse, één van de twaalf koks bij de Bolk, weer gaat zitten, is het tijd voor de soep. Het is even wennen: geen lange rijen bij een afhaalbalie; geen problemen met het vinden van een tafel, maar een gedekte tafel waar het eten staat en zoals bij moeder thuis ter plaatse wordt verdeeld. Dit kan natuurlijk alleen maar als het aantal personen dat komt eten gering is; zo’n twintig tot dertig mensen per avond.
Nadeel van zo’n aanpak is dat een grote groep niet zomaar kan aanschuiven. Zo kan het gebeuren dat er de ene dag twintig mensen komen eten en de dag erna dertig. Die inschatting is moeilijk te maken. Maar als het onverhoopt mocht gebeuren dat er teveel mensen komen, dan gaat het bestuur als eerste elders eten.
De eters bestaan uit een soort vaste kern ‘Bolkers’, aangevuld met leden die af een toe een vorkje komen meeprikken. ,,Veel mensen van buitenaf krijgen we niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de Bolk niet zo’n bekende eettafel is. De meesten gaan naar de veel bekendere Koornbeurs”, aldus Meeuse.
Natuurlijk zitten ook de 21 leden die naast de Bolk wonen regelmatig aan tafel. Toch moet de Bolk niet gezien worden als een veredelde huiskeuken. ,,De Bolkers die er wonen hebben een eigen keuken en koken meestal voor zichzelf.”
Met het klaarmaken van het eten is zeker een halve dag gemoeid, legt Meeuse uit. ,,Je begint om een uur of drie met het inkopen van de ingrediënten en bent dan zo’n twee uur bezig met raspen, snijden, mixen en dergelijke. Het is nog een hele klus om alles op tijd af te krijgen. Vandaar ook dat we zo’n grote groep koks hebben. Want elke week een middag en avond koken zou te veel van het goede worden.”
Overigens is het niet zo dat zo’n ‘kok van de dag’ er helemaal alleen voor staat. ,,Er is altijd iemand die hem assisteert bij het bereiden van de maaltijden”, zegt Meeuse. ,,Meestal is het iemand die zelf ook later bij de maaltijdcommissie wil. Zo hebben we een soort van ‘interne opleiding’.” Verder zijn er altijd twee corveeërs die zorgen dat alles weer schoon in de kast gaat.
Op vrijdag zijn de maaltijden altijd extra bijzonder. Er wordt luxe vlees bereid, of bijvoorbeeld een vegetarisch zes-gangen-diner voorgeschoteld. ,,Er is zelfs al een avond geweestwaarbij wel twintig verschillende soorten Chinese gerechten werden geserveerd.”
Recepten worden gewoon uit kookboeken gehaald. Meeuse: ,,Soms wil er nog wel eens een moeder of oma geraadpleegd worden, maar echte geheime recepten hebben we niet. Iedereen zoekt afzonderlijk uit wat hij of zij wil bereiden, waarna op de vergadering de indeling van de gerechten wordt gemaakt.”
Het belangrijkste van de maaltijd blijkt het toetje te zijn. Het kerstdiner van negen gangen bestond dan ook uit maar liefst vijf toetjes. Meeuse vindt het leuk ‘iets bijzonders’ te maken van het toetje. ,,Ik geef dan ook bijna nooit vla. Meestal iets met bladerdeeg uit de oven, of ik bak bijvoorbeeld een taart.” Verder is er nog een echt Bolk-toetje, namelijk het machtige ‘übertoetje’, bestaande uit geklopt eiwit, slagroom, kwark en blanke vla.
Weer staat Michiel Meeuse op. ,,Mag ik weer een ogenblikje geduld alstublieft…, de koffie en thee staat klaar.”
Bij De Bolk wordt, in tegenstelling tot bij veel andere studentenverenigingen, gekookt door de leden zelf. Een maaltijdcommissie van twaalf personen zorgt voor de nodige variatie en probeert aan het eten een speciale schwung te geven. Het eten bij de Bolk voorziet niet alleen in een primaire behoefte, maar is vooral een sociale happening. ,,Als je snel een hap naar binnen wilt werken moet je bij ons niet zijn. Wij besteden aandacht aan het eten en hopen dat de eters dat ook doen”, aldus Michiel Meeuse, voorzitter van de maaltijdcommissie.
,,Mag ik dan nu een ogenblikje stilte alstublieft…, eet u smakelijk.” Als Michiel Meeuse, één van de twaalf koks bij de Bolk, weer gaat zitten, is het tijd voor de soep. Het is even wennen: geen lange rijen bij een afhaalbalie; geen problemen met het vinden van een tafel, maar een gedekte tafel waar het eten staat en zoals bij moeder thuis ter plaatse wordt verdeeld. Dit kan natuurlijk alleen maar als het aantal personen dat komt eten gering is; zo’n twintig tot dertig mensen per avond.
Nadeel van zo’n aanpak is dat een grote groep niet zomaar kan aanschuiven. Zo kan het gebeuren dat er de ene dag twintig mensen komen eten en de dag erna dertig. Die inschatting is moeilijk te maken. Maar als het onverhoopt mocht gebeuren dat er teveel mensen komen, dan gaat het bestuur als eerste elders eten.
De eters bestaan uit een soort vaste kern ‘Bolkers’, aangevuld met leden die af een toe een vorkje komen meeprikken. ,,Veel mensen van buitenaf krijgen we niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de Bolk niet zo’n bekende eettafel is. De meesten gaan naar de veel bekendere Koornbeurs”, aldus Meeuse.
Natuurlijk zitten ook de 21 leden die naast de Bolk wonen regelmatig aan tafel. Toch moet de Bolk niet gezien worden als een veredelde huiskeuken. ,,De Bolkers die er wonen hebben een eigen keuken en koken meestal voor zichzelf.”
Met het klaarmaken van het eten is zeker een halve dag gemoeid, legt Meeuse uit. ,,Je begint om een uur of drie met het inkopen van de ingrediënten en bent dan zo’n twee uur bezig met raspen, snijden, mixen en dergelijke. Het is nog een hele klus om alles op tijd af te krijgen. Vandaar ook dat we zo’n grote groep koks hebben. Want elke week een middag en avond koken zou te veel van het goede worden.”
Overigens is het niet zo dat zo’n ‘kok van de dag’ er helemaal alleen voor staat. ,,Er is altijd iemand die hem assisteert bij het bereiden van de maaltijden”, zegt Meeuse. ,,Meestal is het iemand die zelf ook later bij de maaltijdcommissie wil. Zo hebben we een soort van ‘interne opleiding’.” Verder zijn er altijd twee corveeërs die zorgen dat alles weer schoon in de kast gaat.
Op vrijdag zijn de maaltijden altijd extra bijzonder. Er wordt luxe vlees bereid, of bijvoorbeeld een vegetarisch zes-gangen-diner voorgeschoteld. ,,Er is zelfs al een avond geweestwaarbij wel twintig verschillende soorten Chinese gerechten werden geserveerd.”
Recepten worden gewoon uit kookboeken gehaald. Meeuse: ,,Soms wil er nog wel eens een moeder of oma geraadpleegd worden, maar echte geheime recepten hebben we niet. Iedereen zoekt afzonderlijk uit wat hij of zij wil bereiden, waarna op de vergadering de indeling van de gerechten wordt gemaakt.”
Het belangrijkste van de maaltijd blijkt het toetje te zijn. Het kerstdiner van negen gangen bestond dan ook uit maar liefst vijf toetjes. Meeuse vindt het leuk ‘iets bijzonders’ te maken van het toetje. ,,Ik geef dan ook bijna nooit vla. Meestal iets met bladerdeeg uit de oven, of ik bak bijvoorbeeld een taart.” Verder is er nog een echt Bolk-toetje, namelijk het machtige ‘übertoetje’, bestaande uit geklopt eiwit, slagroom, kwark en blanke vla.
Weer staat Michiel Meeuse op. ,,Mag ik weer een ogenblikje geduld alstublieft…, de koffie en thee staat klaar.”

Comments are closed.