De Melkkoe – Brugwachter

“De eerste studentbrugwachter die hier actief was, kende ik via via. Ik werkte destijds als koerier, maar kreeg last van mijn rug en wilde wat anders. Inmiddels zit ik hier nu zo’n vijf jaar en draai gemiddeld een of twee diensten per week. In de zomermaanden werk ik vaker, soms vijf dagen per week. De bruggen zijn dan ook op zondag in werking. Bovendien gaan collega’s die vast in dienst zijn, juist in deze periode op vakantie.

De Sebastiaansbrug wordt vanuit de Hambrug bediend, de Kruithuisbrug vanuit de Abtswoudsebrug. Via de marifoon maakt een schipper met mij contact. Het is mijn taak ervoor te zorgen dat de brug op tijd open gaat, zodat de boot er in een vloeiende beweging doorheen kan. Er bestaat een richtlijn dat het wegverkeer voorrang heeft. Voor fietsbruggen geldt dat niet, dus met colleges wordt geen rekening gehouden. Tussendoor probeer ik zoveel mogelijk te studeren. Soms lukt het niet en ga ik maar tv kijken.

De bruggen werken mechanisch en gaan soms stuk, ook als ze open staan. Het grappige is dat je mensen dan toch voor die brug ziet blijven wachten. Een beetje naar links en rechts kijkend of er wat aankomt. Eén keer gingen de slagbomen van de Kruithuisbrug niet meer open, waardoor er geen auto meer doorkon. Ik heb me toen wel moeten haasten om hem ter plekke te bedienen.
Het grootste gevaar is beroepsblindheid. Dat je vanwege de herhaling niet goed meer oplet en iets over het hoofd ziet. Ik ben me daar goed van bewust. Daarnaast heb je in de zomer regelmatig kinderen die van de Sebastiaansbrug af springen. Wij móeten de politie waarschuwen, er staat zelfs een boete op. Het gevaar zit hem erin dat er tijdens de sprong nét een schip onder de brug door kan komen. In de zomer van 2008 draaide ik een ochtenddienst, net toen er een lustrumfeestje van het corps was afgelopen. Ik was nog niet begonnen of ze sprongen massaal de Schie in.”

Bijbaan: Brugwachter
Verdiensten: €9 (exclusief toeslagen)
Opvallend: Een aantal clubgenoten van Virgiel heeft dezelfde bijbaan

Derdejaars werktuigbouwkundestudent Seffie Treistman, voorzitter van de stichting Denk en Herdenk, organiseerde de tocht samen met de joodse studentenvereniging Ijar. “De mars is het tegengestelde van de dodenmars die door de gevangenen van Auschwitz werd gelopen na de evacuatie van het kamp”, vertelt Treistman. “Het vertegenwoordigt de vrijheid die we nu hebben met de boodschap dat dit nooit meer mag gebeuren.”

De Nederlandse jongeren en studenten, ongeveer vijfentwintig in totaal, zijn zondag vertrokken naar Polen. Tijdens de reis van vijf dagen bezoeken ze ook de oude joodse wijken en ghetto’s in Warschauw en Krakau en verschillende concentratiekampen. Als hij terug is, zal Treistman in Delta vertellen over zijn ervaringen tijdens de reis.