De seniel

,,Uw cartridge is leeg”, zei mijn printer. Om deze mededeling te ondersteunen toonde hij een schematisch plaatje waaruit bleek dat het inktniveau tot nul was gedaald. Intelligent apparaat, dacht ik nog. En vriendelijk ook, al vond ik dat het met die inkt betrekkelijk snel gegaan was. Ik had het apparaat nog geen drie weken en veel printjes had ik nog niet gemaakt.

Ik klikte op ‘OK’.

,,U kunt nu uw cartridge verwisselen”, vervolgde het apparaat. Het ding beschouwde mij als een wezen dat aan de hand moest worden genomen, omdat het er anders niets van zou begrijpen. Ik was de bejaarde die niet durft te pinnen, de huisvrouw die niet weet hoe de videorecorder werkt en de directeur die al zijn mail door zijn secretaresse laat uitprinten omdat hij zijn mailprogramma niet begrijpt. Toen ik opnieuw op ‘OK’ drukte, rolde de printerkop met veel kabaal over het railtje naar het midden van de printer, zodat ik % de seniel % nu werkelijk de cartridge kon verwisselen.

Ik volgde de instructies en haalde het inktpatroon uit de printer. Wat ik daarna deed, leidde ertoe dat ik een paar weken lang dacht dat ik briljant was. Ik vermoedde namelijk dat de cartridge nog lang niet leeg was. De computer en de printer waren een samenzwering begonnen om mij een halfvolle cartridge te laten weggooien, waarna ik mijn geld aan een nieuwe zou besteden. Een mooie verkoopstrategie, maar daar trapt deze doortrapte jongeman natuurlijk niet in.

Ik nam de cartridge uit de printerkop, schudde een aantal keren, en schoof het ding weer terug op zijn plek. Via een ‘OK’ liet ik mijn misleiders denken dat ik hun instructies had opgevolgd. En ja hoor, het inktniveau in het schematische computerplaatje steeg op wonderbaarlijke wijze: mijn cartridge was weer virtueel vol. Toch niet zo’n heel intelligent apparaat dus.

De pagina’s die ik hierna printte waren van een uitstekende kwaliteit. Maar er kwam natuurlijk een moment dat de cartridge écht leeg was. Dat viel ongeveer samen met het moment dat de printer zelf dacht dat hij nog voor driekwart vol zat. Ik had dus een kwart cartridge winst behaald. Ofwel: mijn vrienden bij Epson hadden geprobeerd mij een kwart cartridge te naaien. Nu is naaien in deze wereld aan de orde van de dag, dus wond ik me er niet over op.

Ik had inmiddels nieuwe cartridges gekocht en wilde de lege cartridge verwisselen. En toen volgde het moment waarop ik doorkreeg dat ik toch niet zo briljant was als ik dacht. Het was namelijk onmogelijk om de cartridge te verwisselen wanneer de printer nog dacht dat deze vol was. Op de printer zat geen knop om de printkop naar het midden te laten bewegen, in de software vond ik geen functie die het verwisselen van cartridges aanstuurde, zelfs de helpfunctie en de papieren gebruiksaanwijzing repten met geen woord over het eventueel verwisselen van inkt. Mijn printer telt pagina’s en denkt dan op een bepaald moment dat hij leeg is.

Het gevolg is dat ik mijn printer nu al dagen voor de gek houdt door hem witte pagina’s te laten printen, in de hoop dat mijn intelligente zelfdenkende apparaat binnenkort denkt dat de lege cartridge leeg is. De techniek en ik, we houden elkaar weer prettig bezig. Nog een geluk dat mijn printer een cartridge, die nog voor een kwart gevuld is, al als leeg beschouwt. Een eerlijkapparaat had ik nóg langer voor de gek moeten houden.

Ik heb ruzie met mijn printer. Hij denkt dat hij het beter weet. Toen ik een paar weken geleden een pagina wilde afdrukken kreeg ik een vriendelijke mededeling op mijn beeldscherm. ,,Uw cartridge is leeg”, zei mijn printer. Om deze mededeling te ondersteunen toonde hij een schematisch plaatje waaruit bleek dat het inktniveau tot nul was gedaald. Intelligent apparaat, dacht ik nog. En vriendelijk ook, al vond ik dat het met die inkt betrekkelijk snel gegaan was. Ik had het apparaat nog geen drie weken en veel printjes had ik nog niet gemaakt.

Ik klikte op ‘OK’.

,,U kunt nu uw cartridge verwisselen”, vervolgde het apparaat. Het ding beschouwde mij als een wezen dat aan de hand moest worden genomen, omdat het er anders niets van zou begrijpen. Ik was de bejaarde die niet durft te pinnen, de huisvrouw die niet weet hoe de videorecorder werkt en de directeur die al zijn mail door zijn secretaresse laat uitprinten omdat hij zijn mailprogramma niet begrijpt. Toen ik opnieuw op ‘OK’ drukte, rolde de printerkop met veel kabaal over het railtje naar het midden van de printer, zodat ik % de seniel % nu werkelijk de cartridge kon verwisselen.

Ik volgde de instructies en haalde het inktpatroon uit de printer. Wat ik daarna deed, leidde ertoe dat ik een paar weken lang dacht dat ik briljant was. Ik vermoedde namelijk dat de cartridge nog lang niet leeg was. De computer en de printer waren een samenzwering begonnen om mij een halfvolle cartridge te laten weggooien, waarna ik mijn geld aan een nieuwe zou besteden. Een mooie verkoopstrategie, maar daar trapt deze doortrapte jongeman natuurlijk niet in.

Ik nam de cartridge uit de printerkop, schudde een aantal keren, en schoof het ding weer terug op zijn plek. Via een ‘OK’ liet ik mijn misleiders denken dat ik hun instructies had opgevolgd. En ja hoor, het inktniveau in het schematische computerplaatje steeg op wonderbaarlijke wijze: mijn cartridge was weer virtueel vol. Toch niet zo’n heel intelligent apparaat dus.

De pagina’s die ik hierna printte waren van een uitstekende kwaliteit. Maar er kwam natuurlijk een moment dat de cartridge écht leeg was. Dat viel ongeveer samen met het moment dat de printer zelf dacht dat hij nog voor driekwart vol zat. Ik had dus een kwart cartridge winst behaald. Ofwel: mijn vrienden bij Epson hadden geprobeerd mij een kwart cartridge te naaien. Nu is naaien in deze wereld aan de orde van de dag, dus wond ik me er niet over op.

Ik had inmiddels nieuwe cartridges gekocht en wilde de lege cartridge verwisselen. En toen volgde het moment waarop ik doorkreeg dat ik toch niet zo briljant was als ik dacht. Het was namelijk onmogelijk om de cartridge te verwisselen wanneer de printer nog dacht dat deze vol was. Op de printer zat geen knop om de printkop naar het midden te laten bewegen, in de software vond ik geen functie die het verwisselen van cartridges aanstuurde, zelfs de helpfunctie en de papieren gebruiksaanwijzing repten met geen woord over het eventueel verwisselen van inkt. Mijn printer telt pagina’s en denkt dan op een bepaald moment dat hij leeg is.

Het gevolg is dat ik mijn printer nu al dagen voor de gek houdt door hem witte pagina’s te laten printen, in de hoop dat mijn intelligente zelfdenkende apparaat binnenkort denkt dat de lege cartridge leeg is. De techniek en ik, we houden elkaar weer prettig bezig. Nog een geluk dat mijn printer een cartridge, die nog voor een kwart gevuld is, al als leeg beschouwt. Een eerlijkapparaat had ik nóg langer voor de gek moeten houden.