Delfts Blok: desillusie

Het waren immers ‘grote mensen’.

Toen kwam ik op De Universiteit. Ik dacht, op de universiteit, daar zitten natuurlijk pas écht verstandige mensen, übermenschen als het ware, die écht heel slim zijn en overal diep en hard over hebben nagedacht.

Ik dacht ook, dat mensen die niet zo goed konden leren, die dan bijvoorbeeld mavo of lbo gingen doen, in elk geval heel goed en verstandig werden in één ding, zoals bijvoorbeeld het bouwen van universiteiten.

Ik dacht, dat universitair docenten nóg betere docenten zouden zijn dan de leraren van de middelbare school, die zichzelf in dienst van de wetenschap hadden gesteld, met goed onderbouwde meningen, niet al teveel ego, en met het doel zo veel mogelijk kennis door te geven aan de nieuwe generatie.

Ik dacht ook, dat bijvoorbeeld vliegtuigen zo veilig mogelijk worden geconstrueerd, dat er heel goed over elk onderdeeltje wordt nagedacht, en dat geld hierin geen enkele rol speelt. Het gaat immers om mensenlevens.

Toen de TU-bibliotheek zojuist klaar was, bleek het dak, een vrij basic en cruciaal onderdeel van een gebouw, na enkele weken zo lek als een zeef. De trappen naar dezelfde bibliotheek zijn afgemeten aan de loopwijze van de Grote Vriendelijke Reus die, voor zover ik kan nagaan, niet aan de TU studeert of heeft gestudeerd.

Als een Fransman de gebruikte taal op een openbare Telfort-telefoon wil wijzigen naar Frans zal ‘ie toch eerst het Nederlandse woord ’taalkeuze’ moeten leren.

De nieuwe kaartautomaten van de NS, die op openbare, vandalismegevoelige plaatsen staan, hebben een touch screen. Daarnaast hebben deze automaten iets veroorzaakt wat mij onmogelijk leek: ik ben de oude kaartautomaten van de NS gaan waarderen.

De laatste tijd lees ik veel verhalen van universitaire docenten, die uitspreken dat de student van tegenwoordig maar weinig initiatief toont. Dat de huidige student lui is, gedesinteresseerd en maar mondjesmaat met de toekomst bezig is.

Ik zou het woord ‘gedesinteresseerd’ graag willen vervangen door ‘gedesillusioneerd’.

Vroeger, toen ik nog een mager middelbaar scholiertje was, dacht ik dat de ‘grote mensen’ allemaal verstandig waren en dientengevolge ook allemaal verstandige dingen deden. Het waren immers ‘grote mensen’.

Toen kwam ik op De Universiteit. Ik dacht, op de universiteit, daar zitten natuurlijk pas écht verstandige mensen, übermenschen als het ware, die écht heel slim zijn en overal diep en hard over hebben nagedacht.

Ik dacht ook, dat mensen die niet zo goed konden leren, die dan bijvoorbeeld mavo of lbo gingen doen, in elk geval heel goed en verstandig werden in één ding, zoals bijvoorbeeld het bouwen van universiteiten.

Ik dacht, dat universitair docenten nóg betere docenten zouden zijn dan de leraren van de middelbare school, die zichzelf in dienst van de wetenschap hadden gesteld, met goed onderbouwde meningen, niet al teveel ego, en met het doel zo veel mogelijk kennis door te geven aan de nieuwe generatie.

Ik dacht ook, dat bijvoorbeeld vliegtuigen zo veilig mogelijk worden geconstrueerd, dat er heel goed over elk onderdeeltje wordt nagedacht, en dat geld hierin geen enkele rol speelt. Het gaat immers om mensenlevens.

Toen de TU-bibliotheek zojuist klaar was, bleek het dak, een vrij basic en cruciaal onderdeel van een gebouw, na enkele weken zo lek als een zeef. De trappen naar dezelfde bibliotheek zijn afgemeten aan de loopwijze van de Grote Vriendelijke Reus die, voor zover ik kan nagaan, niet aan de TU studeert of heeft gestudeerd.

Als een Fransman de gebruikte taal op een openbare Telfort-telefoon wil wijzigen naar Frans zal ‘ie toch eerst het Nederlandse woord ’taalkeuze’ moeten leren.

De nieuwe kaartautomaten van de NS, die op openbare, vandalismegevoelige plaatsen staan, hebben een touch screen. Daarnaast hebben deze automaten iets veroorzaakt wat mij onmogelijk leek: ik ben de oude kaartautomaten van de NS gaan waarderen.

De laatste tijd lees ik veel verhalen van universitaire docenten, die uitspreken dat de student van tegenwoordig maar weinig initiatief toont. Dat de huidige student lui is, gedesinteresseerd en maar mondjesmaat met de toekomst bezig is.

Ik zou het woord ‘gedesinteresseerd’ graag willen vervangen door ‘gedesillusioneerd’.