Einstein

Een paar dagen later verschijnt het aldus gefatsoeneerde stukje in druk. Geen hond die het leest en geen haan die ernaar kraait. Ten minste, dat dacht ik. Tot voor kort verkeerde ik in de veronderstelling ongestraft allemaal onzin uit te kunnen kramen. Intussen weet ik beter.

Op 16 januari zou ir. Marcoen Cabollet promoveren aan de TU Eindhoven op een zuiver wiskundig onderwerp. Voor het eerst in haar historie heeft de TU/e besloten om de promotie af te blazen, omdat deze van onvoldoende wetenschappelijk niveau zou zijn. Eenieder die bekend is met hedendaagse proefschriften beseft de astronomische omvang van deze diskwalificatie.

Kort voor zijn promotiedatum gaf Cabollet een interview aan het Einhovense universiteitskrantje Cursor, de provinciaalse tegenhanger van Delta, dat verscheen onder het kopje ‘Hij zou zo maar de Einstein van deze eeuw kunnen worden’. Vanwege deze in het oog springende kop werd Cabollets werk opeens door Jan en Alleman gelezen. Tot zelfs in Tilburg, waar het proefschrift eerder was afgewezen. Hierdoor gealarmeerd schakelde het cvb Gerard ’t Hooft in, die per kerende post liet weten dat hij geen brood kon bakken van de dissertatie. Einde promotie.

Ik weet natuurlijk niet wat Cabollet wetenschappelijk heeft uitgespookt. Hij is een rechtgeaarde wiskundige en wordt waarschijnlijk, net zomin als ik, gestoord door toevallige trivialiteiten als de alledaagse werkelijkheid. Wij wiskundigen scheppen onze eigen realiteit waarin het onmogelijke mogelijk wordt. In een handomdraai passen wij de metrische tensor aan, waardoor we sneller kunnen reizen dan het licht. Nu Brabant de arme Cabollet tot persona non grata heeft verklaard, kan hij alleen nog maar in zo’n parallel universum promoveren.

Zo zie je maar tot welke ellende een uitbundige kop in een universiteitskrant kan leiden. Gelukkig zijn de Delta-dames veel te professioneel voor zo’n vergissing.

Robbert Fokkink

Ik schrijf nu al drie jaar een column in Delta. Elke maand stuur ik de tekst per e-mail naar een redactionele stoeipoes. Zij stript de taalfouten eruit, voorziet het van iets dat lijkt op mijn naam en hangt haar eigen fraaie kop erboven. Een paar dagen later verschijnt het aldus gefatsoeneerde stukje in druk. Geen hond die het leest en geen haan die ernaar kraait. Ten minste, dat dacht ik. Tot voor kort verkeerde ik in de veronderstelling ongestraft allemaal onzin uit te kunnen kramen. Intussen weet ik beter.

Op 16 januari zou ir. Marcoen Cabollet promoveren aan de TU Eindhoven op een zuiver wiskundig onderwerp. Voor het eerst in haar historie heeft de TU/e besloten om de promotie af te blazen, omdat deze van onvoldoende wetenschappelijk niveau zou zijn. Eenieder die bekend is met hedendaagse proefschriften beseft de astronomische omvang van deze diskwalificatie.

Kort voor zijn promotiedatum gaf Cabollet een interview aan het Einhovense universiteitskrantje Cursor, de provinciaalse tegenhanger van Delta, dat verscheen onder het kopje ‘Hij zou zo maar de Einstein van deze eeuw kunnen worden’. Vanwege deze in het oog springende kop werd Cabollets werk opeens door Jan en Alleman gelezen. Tot zelfs in Tilburg, waar het proefschrift eerder was afgewezen. Hierdoor gealarmeerd schakelde het cvb Gerard ’t Hooft in, die per kerende post liet weten dat hij geen brood kon bakken van de dissertatie. Einde promotie.

Ik weet natuurlijk niet wat Cabollet wetenschappelijk heeft uitgespookt. Hij is een rechtgeaarde wiskundige en wordt waarschijnlijk, net zomin als ik, gestoord door toevallige trivialiteiten als de alledaagse werkelijkheid. Wij wiskundigen scheppen onze eigen realiteit waarin het onmogelijke mogelijk wordt. In een handomdraai passen wij de metrische tensor aan, waardoor we sneller kunnen reizen dan het licht. Nu Brabant de arme Cabollet tot persona non grata heeft verklaard, kan hij alleen nog maar in zo’n parallel universum promoveren.

Zo zie je maar tot welke ellende een uitbundige kop in een universiteitskrant kan leiden. Gelukkig zijn de Delta-dames veel te professioneel voor zo’n vergissing.

Robbert Fokkink