Fax van verre

Gek voor een L&R’er? Nou dat valt wel mee omdat ze op deze afdeling vergevorderd zijn met de bouw van een micro-satelliet en nu bezig zijn met het ontwerpen van een kleine helicopter. Het is nu precies die helicopter waar ik mijn hersens over mag breken. Ik moet een voorontwerp maken van een onbemande helicopter van zo’n tien kilo. Het is de bedoeling om hier een lamp of een camera mee op te tillen tot een hoogte van honderd meter.

Stellenbosch is een klein historisch plaatsje zo’n veertig kilometer van Kaapstad dat wereldwijde bekendheid geniet als wijngebied. Binnen Zuid-Afrika ‘geniet’ Stellenbosch echter ook bekendheid als een conservatief bolwerk. Het klimaat is mediterraan, de huize zijn in Cape Dutch style en in het stadje zelf wonen bijna alleen maar blanken. Je zou bijna vergeten dat je in Afrika zit totdat je over de heuvel kijkt en Kayamandi ziet. Een squatter area waar voornamelijk Xosha wonen.

Op de universiteit is het niet veel anders. In het eerste jaar zie je wel een aanwas van zwarte studenten, maar het is nog weinig. Deels heeft dit te maken met de taalbarrière, Stellenbosch is Afrikaanstalig, terwijl in Kaapstad twee Engelstalige universiteiten heeft. Deels heeft het echter ook te maken met de conservatieve reputatie die Stellenbosch heeft.

Er is zeker hoop voor Zuid-Afrika. Terwijl de oudere blanke generatie klaagt dat het nu allemaal veel slechter is dan vroeger gelooft de jonge generatie in een toekomst zonder apartheid. Het belangrijke is nu dat er een regering is die boven alle rassenverschillen staat. Nelson Mandela slaagt daar goed in, zo goed dat de koers van de Rand kelderde toen er een ambulance was gesignaleerd voor zijn kantoor. Het bleek dat de ambulance voor een gewonde politieagent kwam.

De nieuwe grondwet is inmiddels bijna klaar; gedurende het hele proces was er gelegenheid voor iedereen om inspraak te hebben door middel van een brief. Ook worden alle belangrijke punten uitvoerig op tv bediscussiëerd. In de hernieuwde media gaat alles over reconcilliation; als je een blanke reporter op het journaal ziet dan kan je er vanuit gaan dat de volgende Aziatisch of zwart is. Overigens is het hier niet beledigend om over ‘zwarten’ te praten; het is het enige woord waarmee je de Xosha, Zulu, Sutu, etcetera samen kan aanduiden. Als je het namelijk over Afrikanen hebt, dan heb je het over de blanken die Afrikaans spreken. De slogan van het eerste tv-net is dan ook: ‘Simunye, we are one!’ Ondertussen werk ik gewoon door aan m’n heli.

Falco Mooren, vierdejaars Lucht- en Ruimtevaart, stuurt de volgende fax uit Zuid-Afrika.

Na heel wat schrijven, bellen, faxen en e-mailen was er uiteindelijk een stageplaats voor mij bij de Electronic Engineering Department van de Universiteit van Stellenbosch in Zuid-Afrika. Gek voor een L&R’er? Nou dat valt wel mee omdat ze op deze afdeling vergevorderd zijn met de bouw van een micro-satelliet en nu bezig zijn met het ontwerpen van een kleine helicopter. Het is nu precies die helicopter waar ik mijn hersens over mag breken. Ik moet een voorontwerp maken van een onbemande helicopter van zo’n tien kilo. Het is de bedoeling om hier een lamp of een camera mee op te tillen tot een hoogte van honderd meter.

Stellenbosch is een klein historisch plaatsje zo’n veertig kilometer van Kaapstad dat wereldwijde bekendheid geniet als wijngebied. Binnen Zuid-Afrika ‘geniet’ Stellenbosch echter ook bekendheid als een conservatief bolwerk. Het klimaat is mediterraan, de huize zijn in Cape Dutch style en in het stadje zelf wonen bijna alleen maar blanken. Je zou bijna vergeten dat je in Afrika zit totdat je over de heuvel kijkt en Kayamandi ziet. Een squatter area waar voornamelijk Xosha wonen.

Op de universiteit is het niet veel anders. In het eerste jaar zie je wel een aanwas van zwarte studenten, maar het is nog weinig. Deels heeft dit te maken met de taalbarrière, Stellenbosch is Afrikaanstalig, terwijl in Kaapstad twee Engelstalige universiteiten heeft. Deels heeft het echter ook te maken met de conservatieve reputatie die Stellenbosch heeft.

Er is zeker hoop voor Zuid-Afrika. Terwijl de oudere blanke generatie klaagt dat het nu allemaal veel slechter is dan vroeger gelooft de jonge generatie in een toekomst zonder apartheid. Het belangrijke is nu dat er een regering is die boven alle rassenverschillen staat. Nelson Mandela slaagt daar goed in, zo goed dat de koers van de Rand kelderde toen er een ambulance was gesignaleerd voor zijn kantoor. Het bleek dat de ambulance voor een gewonde politieagent kwam.

De nieuwe grondwet is inmiddels bijna klaar; gedurende het hele proces was er gelegenheid voor iedereen om inspraak te hebben door middel van een brief. Ook worden alle belangrijke punten uitvoerig op tv bediscussiëerd. In de hernieuwde media gaat alles over reconcilliation; als je een blanke reporter op het journaal ziet dan kan je er vanuit gaan dat de volgende Aziatisch of zwart is. Overigens is het hier niet beledigend om over ‘zwarten’ te praten; het is het enige woord waarmee je de Xosha, Zulu, Sutu, etcetera samen kan aanduiden. Als je het namelijk over Afrikanen hebt, dan heb je het over de blanken die Afrikaans spreken. De slogan van het eerste tv-net is dan ook: ‘Simunye, we are one!’ Ondertussen werk ik gewoon door aan m’n heli.