Graag een bindend studieadvies

Het lijkt misschien dat alle studenten principieel tegen de invoering van het bindend studieadvies zijn. Maar ik ben juist vóór zo’n advies en ik ben zeker niet de enige. Van mij mag iedereen die geen 21 studiepunten per jaar kan halen van de universiteit gestuurd worden. Graag zelfs.

De 21-puntennorm is boterzacht, je hoeft maar de helft van je vakken te halen om eraan te voldoen. Als je daar geen zin in hebt, wat doe je dan aan de universiteit? Voor de studenten die blijven is het gunstig als er mensen weggestuurd worden. Voor hen is er meer plaats en aandacht. Zeker op bijvoorbeeld een overvolle faculteit als Bouwkunde is dat geen overbodige luxe. De kwaliteit van het onderwijs kan ook omhoog, omdat er minder rekening gehouden hoeft te worden met de achterblijvers.

Maar ook voor de studenten die weggestuurd worden, is dat in veel gevallen echt beter. Ik ken heel wat mensen die na drie jaar aanmodderen pas besluiten dat ze toch liever iets anders gaan doen. Ze moeten dan zonder propedeuse en met drie jaar verloren studiefinanciering aan een nieuwe studie beginnen.

Studenten die hun studie wel willen afmaken, moeten de motivatie kunnen opbrengen om die 21 punten per jaar te halen. Dat het inderdaad zo werkt is merkbaar in Leiden. Daar wordt al een jaar of vijf gewerkt met het bindend studieadvies. En er worden bijna geen negatieve adviezen gegeven. Veel studenten die in hun eerste jaar al zien aankomen dat ze geen 21 punten gaan halen, stoppen voor 1 februari. Het jaar daarna kunnen ze zonder verlies van studiefinanciering met een andere studie beginnen. Studenten die op vijftien punten dreigen te blijven steken, maar wel graag verder willen met hun studie, maken toch nog snel een paar vakken af.

In Delft gebeurt het vaak genoeg dat het afronden van een vak steeds uitgesteld wordt. Derdejaarsvakken laat je liggen tot vlak voor het afstuderen, een hertentamen in augustus doe je niet omdat je liever naar het strand gaat. Dat een vak daardoor alleen maar meer tijd en werk kost, lijken de meeste studenten niet te beseffen. Maar weinig studenten vinden studeren nog leuk als ze achtstejaars worden. Het afmaken van hun studie is dan vooral een kwestie van doorzettingsvermogen.

Ontplooien

Een van de meest genoemde argumenten tegen het bindend studieadvies is dat het daarmee onmogelijk wordt om jezelf naast je studie te ontplooien. Wat een onzin. De meeste van mijn vrienden, en ik ook, hebben een bijbaantje, doen commissiewerk en volgen cursussen bij het cultureel centrum. Daarnaast hebben we nog genoeg tijd om te sporten, eens een boek te lezen, naar theaters en concerten te gaan en in de kroeg te hangen. Sowieso heb ik het idee, dat de mensen die tien punten per jaar halen meestal niet de mensen zijn die zo druk bezig zijn met zichzelf ontplooien. Of heel veel bier drinken en video kijken moeten een nieuw onderdeel zijn van de academische vorming.

Een tweede tegenargument is dat zo’n advies oneerlijk is voor studenten die wel hard werken en desondanks geen 21 punten in een jaar halen. Maar die mensen moeten misschien maar eenstoegeven dat de TU te moeilijk voor ze is. Voor speciale omstandigheden als ziekte en persoonlijke problemen moeten natuurlijk dezelfde regels gelden, die nu al gelden voor het aanvragen van studievertraging.

Het enige tegenargument waar ik weinig tegen in kan brengen, is dat het bindend studieadvies wel wat schools is. Dat mensen zelf hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar als dat nu niet lukt? En is afgerekend worden op je prestaties niet ook juist volwassen? Een medewerker die minder dan de helft van zijn taken doet, zal ook ontslagen worden. Later zal geen werkgever zeggen: ,,Neem jij je eigen verantwoordelijkheid maar, het geeft niks als je eerst een jaar niks doet.” Trouwens, de belangrijkste reden voor het college van bestuur om het bindend studieadvies nog niet in te voeren is dat de begeleiding niet goed genoeg is. Studenten bij hun studie begeleiden? Dat is pas schools.

De auteur studeert wiskunde en informatica aan de TU Delft en is medewerker van Delta.

Het lijkt misschien dat alle studenten principieel tegen de invoering van het bindend studieadvies zijn. Maar ik ben juist vóór zo’n advies en ik ben zeker niet de enige. Van mij mag iedereen die geen 21 studiepunten per jaar kan halen van de universiteit gestuurd worden. Graag zelfs.

De 21-puntennorm is boterzacht, je hoeft maar de helft van je vakken te halen om eraan te voldoen. Als je daar geen zin in hebt, wat doe je dan aan de universiteit? Voor de studenten die blijven is het gunstig als er mensen weggestuurd worden. Voor hen is er meer plaats en aandacht. Zeker op bijvoorbeeld een overvolle faculteit als Bouwkunde is dat geen overbodige luxe. De kwaliteit van het onderwijs kan ook omhoog, omdat er minder rekening gehouden hoeft te worden met de achterblijvers.

Maar ook voor de studenten die weggestuurd worden, is dat in veel gevallen echt beter. Ik ken heel wat mensen die na drie jaar aanmodderen pas besluiten dat ze toch liever iets anders gaan doen. Ze moeten dan zonder propedeuse en met drie jaar verloren studiefinanciering aan een nieuwe studie beginnen.

Studenten die hun studie wel willen afmaken, moeten de motivatie kunnen opbrengen om die 21 punten per jaar te halen. Dat het inderdaad zo werkt is merkbaar in Leiden. Daar wordt al een jaar of vijf gewerkt met het bindend studieadvies. En er worden bijna geen negatieve adviezen gegeven. Veel studenten die in hun eerste jaar al zien aankomen dat ze geen 21 punten gaan halen, stoppen voor 1 februari. Het jaar daarna kunnen ze zonder verlies van studiefinanciering met een andere studie beginnen. Studenten die op vijftien punten dreigen te blijven steken, maar wel graag verder willen met hun studie, maken toch nog snel een paar vakken af.

In Delft gebeurt het vaak genoeg dat het afronden van een vak steeds uitgesteld wordt. Derdejaarsvakken laat je liggen tot vlak voor het afstuderen, een hertentamen in augustus doe je niet omdat je liever naar het strand gaat. Dat een vak daardoor alleen maar meer tijd en werk kost, lijken de meeste studenten niet te beseffen. Maar weinig studenten vinden studeren nog leuk als ze achtstejaars worden. Het afmaken van hun studie is dan vooral een kwestie van doorzettingsvermogen.

Ontplooien

Een van de meest genoemde argumenten tegen het bindend studieadvies is dat het daarmee onmogelijk wordt om jezelf naast je studie te ontplooien. Wat een onzin. De meeste van mijn vrienden, en ik ook, hebben een bijbaantje, doen commissiewerk en volgen cursussen bij het cultureel centrum. Daarnaast hebben we nog genoeg tijd om te sporten, eens een boek te lezen, naar theaters en concerten te gaan en in de kroeg te hangen. Sowieso heb ik het idee, dat de mensen die tien punten per jaar halen meestal niet de mensen zijn die zo druk bezig zijn met zichzelf ontplooien. Of heel veel bier drinken en video kijken moeten een nieuw onderdeel zijn van de academische vorming.

Een tweede tegenargument is dat zo’n advies oneerlijk is voor studenten die wel hard werken en desondanks geen 21 punten in een jaar halen. Maar die mensen moeten misschien maar eenstoegeven dat de TU te moeilijk voor ze is. Voor speciale omstandigheden als ziekte en persoonlijke problemen moeten natuurlijk dezelfde regels gelden, die nu al gelden voor het aanvragen van studievertraging.

Het enige tegenargument waar ik weinig tegen in kan brengen, is dat het bindend studieadvies wel wat schools is. Dat mensen zelf hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar als dat nu niet lukt? En is afgerekend worden op je prestaties niet ook juist volwassen? Een medewerker die minder dan de helft van zijn taken doet, zal ook ontslagen worden. Later zal geen werkgever zeggen: ,,Neem jij je eigen verantwoordelijkheid maar, het geeft niks als je eerst een jaar niks doet.” Trouwens, de belangrijkste reden voor het college van bestuur om het bindend studieadvies nog niet in te voeren is dat de begeleiding niet goed genoeg is. Studenten bij hun studie begeleiden? Dat is pas schools.

De auteur studeert wiskunde en informatica aan de TU Delft en is medewerker van Delta.