Het gammasyndroom

Althans anderhalf jaar in de régel, want dat kan namelijk ook uitlopen.

De Delftse studenten die de eindstreep bereiken, kunnen we onderverdelen in vier groepen. De eerste groep is de Speer; die gaat namelijk als een speer door zijn studie. Goed gedisciplineerd, groot doorzettingsvermogen, een rustig en gezond leven zijn de trefwoorden bij deze groep. Daarna volgen de Laatbloeiers. Dat zijn mensen die in hun eerste jaren in Delft de verleiding van goedkoop bier, lange feesten en een relaxed studentenleven zonder het gezeur van ouders niet kunnen weerstaan en eerst met volle teugen willen genieten van hun Delftse leven. De Laatbloeier komt op een gegeven moment tot inkeer en beslist gewoon een einde te breien aan het lang geleden begonnen werk. Het is eerst even wennen, maar uiteindelijk lukt het hen wel met een universiteitsdiploma de campus te verlaten.

De derde groep vormen de Stabiele Lopers. Zij gaan wellicht niet zo supersnel, maar wel zonder pieken en dalen. Het belangrijkste kenmerk van deze groep is dat hun studie op een voorspelbaar moment afloopt.

De laatste groep, tevens de ergste, lijdt aan een ziekte: het gammasyndroom. Deze studenten hebben naast de harde technische vakken ook interesse voor de maatschappelijk georiënteerde vakken, waardoor ze vroegtijdig kennis hebben gemaakt met de wereld buiten de TU.

Het gevaarlijke van deze groep is dat hij zich in het begin goed weet te camoufleren als deSpeer. Dat zet veel mensen op het verkeerde been. Zo was ik erin geslaagd mijn bachelor bijna % met de nadruk op bijna – in drie jaar af te ronden. Maar tegelijkertijd kon ik het zo bont maken dat ik het ene vak dat nog open stond % het was ook niet het makkelijkste vak, maar de nachtmerrie van veel studenten: statistiek – twee jaar mee te slepen, in twee verschillende vormen te volgen en uiteindelijk met een vijf te halen, of liever gezegd: weer niet te halen.

Deze groep heeft vaak een chronisch tijdtekort, want er is altijd iets dat eigenlijk gisteren al af had moeten zijn. Studenten met het gammasyndroom hebben vaak moeite met het stellen van prioriteiten. Discipline hebben ze gemakshalve uit hun woordenschat geschrapt, want je kunt je suf zoeken naar de achtste en negende dag van de week om alsnog alles af te krijgen, maar ik kan u uit eigen ervaring vertellen dat die niet bestaan.

Misschien moet de TU omwille van een kortere studieduur dit techniek negerende gedrag niet stimuleren. Als de Delftse student minder snel kennis maakt met de ‘lusten’ van de buitenwereld, zal hij zijn studie eerder kunnen afmaken. De verleiding buiten de TU kan soms zo groot zijn, dat de terugweg naar de campus erg moeilijk te bewandelen is.

Behnam Taebi studeert materiaalkunde aan de TU Delft en is fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Delft.

Hoeveelste jaars ben je? Dat is een vraag waarop het gros van de Delftse studenten een ingewikkeld antwoord verzint of met een tegenvraag pareert. Of ze maken onderscheid tussen ‘in de regel’ en ‘in werkelijkheid’, want het valt niet mee uit te leggen dat je eigenlijk al twee jaar geleden klaar had moeten zijn en dat je nog anderhalf jaar te gaan hebt. Althans anderhalf jaar in de régel, want dat kan namelijk ook uitlopen.

De Delftse studenten die de eindstreep bereiken, kunnen we onderverdelen in vier groepen. De eerste groep is de Speer; die gaat namelijk als een speer door zijn studie. Goed gedisciplineerd, groot doorzettingsvermogen, een rustig en gezond leven zijn de trefwoorden bij deze groep. Daarna volgen de Laatbloeiers. Dat zijn mensen die in hun eerste jaren in Delft de verleiding van goedkoop bier, lange feesten en een relaxed studentenleven zonder het gezeur van ouders niet kunnen weerstaan en eerst met volle teugen willen genieten van hun Delftse leven. De Laatbloeier komt op een gegeven moment tot inkeer en beslist gewoon een einde te breien aan het lang geleden begonnen werk. Het is eerst even wennen, maar uiteindelijk lukt het hen wel met een universiteitsdiploma de campus te verlaten.

De derde groep vormen de Stabiele Lopers. Zij gaan wellicht niet zo supersnel, maar wel zonder pieken en dalen. Het belangrijkste kenmerk van deze groep is dat hun studie op een voorspelbaar moment afloopt.

De laatste groep, tevens de ergste, lijdt aan een ziekte: het gammasyndroom. Deze studenten hebben naast de harde technische vakken ook interesse voor de maatschappelijk georiënteerde vakken, waardoor ze vroegtijdig kennis hebben gemaakt met de wereld buiten de TU.

Het gevaarlijke van deze groep is dat hij zich in het begin goed weet te camoufleren als deSpeer. Dat zet veel mensen op het verkeerde been. Zo was ik erin geslaagd mijn bachelor bijna % met de nadruk op bijna – in drie jaar af te ronden. Maar tegelijkertijd kon ik het zo bont maken dat ik het ene vak dat nog open stond % het was ook niet het makkelijkste vak, maar de nachtmerrie van veel studenten: statistiek – twee jaar mee te slepen, in twee verschillende vormen te volgen en uiteindelijk met een vijf te halen, of liever gezegd: weer niet te halen.

Deze groep heeft vaak een chronisch tijdtekort, want er is altijd iets dat eigenlijk gisteren al af had moeten zijn. Studenten met het gammasyndroom hebben vaak moeite met het stellen van prioriteiten. Discipline hebben ze gemakshalve uit hun woordenschat geschrapt, want je kunt je suf zoeken naar de achtste en negende dag van de week om alsnog alles af te krijgen, maar ik kan u uit eigen ervaring vertellen dat die niet bestaan.

Misschien moet de TU omwille van een kortere studieduur dit techniek negerende gedrag niet stimuleren. Als de Delftse student minder snel kennis maakt met de ‘lusten’ van de buitenwereld, zal hij zijn studie eerder kunnen afmaken. De verleiding buiten de TU kan soms zo groot zijn, dat de terugweg naar de campus erg moeilijk te bewandelen is.

Behnam Taebi studeert materiaalkunde aan de TU Delft en is fractievoorzitter van de SP in de gemeenteraad van Delft.