‘IJzelprobleem van ZOAB al bij invoering bekend’

Dat het gebruik van Zeer Open Asfaltbeton (ZOAB) bij het bestrijden van ijzelvorming problemen oplevert, is voor insiders niet nieuw. Volgens Dr. P.C. Hopman van de sectie wegbouwkunde van de vakgroep infrastructuur bij Civiele Techniek en voorheen werkzaam bij Rijkswaterstaat, denkt het publiek dat ZOAB een wondermiddel is waarop altijd gereden kan worden. Dat is dus niet het geval. Het voordeel van ZOAB bij regen is juist het probleem bij ijzelbestrijding.

,,Ga maar na”, zegt Hopman, ,,regenwater loopt bij de open structuur van het ZOAB gewoon door het wegdek naar beneden. Wat normaliter bij ijzel gedaan wordt, namelijk het strooien van pekel, heeft geen effect, omdat de pekel net zo hard naar beneden loopt als gewoon regenwater. De pekel doet dan zijn werk in de onderlaag van het asfalt, maar bovenop bevriest het wegdek nog steeds.” Dit is indertijd al bij de grootschalige invoering op de Nederlandse wegen vanaf 1986 door Rijkswaterstaat onderzocht en is nu, althans voor de mensen die ermee werken, dus geen verrassing.

Hopman vindt de voordelen van ZOAB (minder gevoelig voor spoorvorming, minder geluidshinder, minder last van gladheid bij regen) rationeel gezien ruimschoots opwegen tegen het nadeel van de ijzel. ,,Gemiddeld ijzelt het een half uur per jaar. Desnoods moeten de wegen maar voor de tijdsduur dat het ijzelt afgesloten worden. Onlangs vertelde een Oostenrijkse onderzoeker dat dat daar tijdens ijzelbuien noodgedwongen ook gebeurt.” (J.P.L.)