Ionenwisselaar in drinkwater

r. Hans van Dijk en dr.ir. Luuk Rietveld (Civiele Techniek en Geowetenschappen, sectie Drinkwater)

Tussenstand: Bijna halverwege

“In Nederland maken we drinkwater van verschillende bronnen, zoals oppervlaktewater en grondwater. Daar voegen we geen chloor aan toe. We laten dat water door een lange trein van waterzuiveringen gaan. Deze vorm van zuiveren voorkomt niet dat beestjes, zoals de legionellabacterie, zich nestelen in leidingen. De bacteriën zitten vaak in een soort slijmerige laag aan de binnenkand van de leidingen. Het is een beetje te vergelijken met het water in een vaas waarin lang bloemen hebben gestaan. Dat wordt ook slijmerig. Ik wil voorkomen dat die beestjes in de leidingen gaan zitten.

Ik onderzoek of het mogelijk is om met ionenwisselaars humuszuren te verwijderen. Humuszuren zitten onder meer in grondwater. Ze geven dit water een gelige kleur. Deze zuren kunnen de voeding zijn voor bacteriën. Door de voeding weg te halen hoop ik dat legionella niet meer kan groeien. Ionenwisselaars worden op dit moment al in de industrie gebruikt, maar niet in drinkwatervoorzieningen. Ik ben benieuwd of ze ook een positief effect hebben op drinkwater.

In Nederland hebben we zeer schoon en goed drinkwater. Dat komt mede doordat het water door veel verschillende zuiveringen gaat. Het wordt bijvoorbeeld door een zandfiltratie gehaald en koolfiltraten halen bestrijdingsmiddelen uit het water. Ik ga onderzoeken op welk punt in dit traject de ionenwisselaar toegevoegd kan worden. Daarvoor doe ik verschillende tests. De afgelopen jaren heb ik potjesproeven gedaan. Ik stop dan ionenwisselaars bij het water in literflessen. Daarvoor gebruik ik heel vies water, dat door een zuiveringsinstallatie beschikbaar wordt gesteld. Wat gebeurt er tijdens die proef met het water en de ionenwisselaar? Ik heb voor mijn proeven 120 liter tot mijn beschikking, dan kan ik het water zelf onderzoeken. Het is helaas niet mogelijk om in waterzuiveringsgebouwen zelf te testen. Maar ik kan wel bij de grote proefinstallatie van Weesperkarspel tests doen. Dat is voor mij net een grote speeltuin. Daar zijn kolommen van zes meter hoog met een diameter van een halve meter, vrijwel net zo hoog als de echte kolommen. Daar ga ik de komende twee jaar de ionenwisselaar testen. Een enkele proef duurt vier maanden. En dan komt het er echt op aan.

De experimenten spreken me het meest aan bij het promoveren. Ik gebruik weliswaar een ionenwisselaar, wat een puur scheikundig proces is, maar ik ben er vooral mee bezig hoe ik deze kan gebruiken. Ik zit graag in het lab. Ook lesgeven spreekt mij zeer aan. Ik vind het geweldig om dingen uit te leggen en proeven met studenten te doen. Door lesgeven word ik zelf ook vaak weer nieuwsgierig naar hoe iets in elkaar steekt.” (RV)

Naam: ir. Anke Grefte (27)

Nationaliteit: Nederlandse

Onderwerp: Organische stofverwijdering met ionenwisselaar in drinkwater

Promotors: prof.ir. Hans van Dijk en dr.ir. Luuk Rietveld (Civiele Techniek en Geowetenschappen, sectie Drinkwater)

Tussenstand: Bijna halverwege

“In Nederland maken we drinkwater van verschillende bronnen, zoals oppervlaktewater en grondwater. Daar voegen we geen chloor aan toe. We laten dat water door een lange trein van waterzuiveringen gaan. Deze vorm van zuiveren voorkomt niet dat beestjes, zoals de legionellabacterie, zich nestelen in leidingen. De bacteriën zitten vaak in een soort slijmerige laag aan de binnenkand van de leidingen. Het is een beetje te vergelijken met het water in een vaas waarin lang bloemen hebben gestaan. Dat wordt ook slijmerig. Ik wil voorkomen dat die beestjes in de leidingen gaan zitten.

Ik onderzoek of het mogelijk is om met ionenwisselaars humuszuren te verwijderen. Humuszuren zitten onder meer in grondwater. Ze geven dit water een gelige kleur. Deze zuren kunnen de voeding zijn voor bacteriën. Door de voeding weg te halen hoop ik dat legionella niet meer kan groeien. Ionenwisselaars worden op dit moment al in de industrie gebruikt, maar niet in drinkwatervoorzieningen. Ik ben benieuwd of ze ook een positief effect hebben op drinkwater.

In Nederland hebben we zeer schoon en goed drinkwater. Dat komt mede doordat het water door veel verschillende zuiveringen gaat. Het wordt bijvoorbeeld door een zandfiltratie gehaald en koolfiltraten halen bestrijdingsmiddelen uit het water. Ik ga onderzoeken op welk punt in dit traject de ionenwisselaar toegevoegd kan worden. Daarvoor doe ik verschillende tests. De afgelopen jaren heb ik potjesproeven gedaan. Ik stop dan ionenwisselaars bij het water in literflessen. Daarvoor gebruik ik heel vies water, dat door een zuiveringsinstallatie beschikbaar wordt gesteld. Wat gebeurt er tijdens die proef met het water en de ionenwisselaar? Ik heb voor mijn proeven 120 liter tot mijn beschikking, dan kan ik het water zelf onderzoeken. Het is helaas niet mogelijk om in waterzuiveringsgebouwen zelf te testen. Maar ik kan wel bij de grote proefinstallatie van Weesperkarspel tests doen. Dat is voor mij net een grote speeltuin. Daar zijn kolommen van zes meter hoog met een diameter van een halve meter, vrijwel net zo hoog als de echte kolommen. Daar ga ik de komende twee jaar de ionenwisselaar testen. Een enkele proef duurt vier maanden. En dan komt het er echt op aan.

De experimenten spreken me het meest aan bij het promoveren. Ik gebruik weliswaar een ionenwisselaar, wat een puur scheikundig proces is, maar ik ben er vooral mee bezig hoe ik deze kan gebruiken. Ik zit graag in het lab. Ook lesgeven spreekt mij zeer aan. Ik vind het geweldig om dingen uit te leggen en proeven met studenten te doen. Door lesgeven word ik zelf ook vaak weer nieuwsgierig naar hoe iets in elkaar steekt.” (RV)