Wetenschap

Leuk bedacht: “zelfherstellend asfalt”

Delta bericht regelmatig over innovatieve ideeën. Maar wat is daar een paar jaar later van terechtgekomen? Hoe staat het bijvoorbeeld met het zelfherstellend asfalt?

Het idee
Vierhonderd meter asfalt kreeg materiaalonderzoeker dr. Erik Schlangen (CiTG) in 2010 tot zijn beschikking, een enkele rijbaan brede strook op de A58. Daarop legde hij samen met bouwbedrijf Heijmans een laag zelfherstellend asfalt. Kleine scheurtjes, die na enkele jaren altijd in asfalt ontstaan, kunnen makkelijk gedicht worden door het asfalt te verhitten, zo bedacht Schlangen. Hiertoe stopte hij staal-vezeltjes in het bitumen. Door met een inductiespoel over het wegdek te rijden, verhitten de staalvezels, en daarmee ook het bitumen.

De werking van de techniek is vergelijkbaar met die van een inductiekookplaat. Wegen van dit wondermateriaal zouden wel dertig jaar kunnen meegaan, zo verwachtten Schlangen en Rijkswaterstaat, die de proef mede mogelijk maakte. Normaal gesproken moet een laag asfalt om de zeven jaar vervangen worden. Het project werd gretig door de media opgepikt. Ook internationaal. Zo maakte de Amerikaanse nieuwszender CNN er een item over.

Vijf jaar later
Hoe ligt de strook asfalt er nu – vijf jaar later – bij? Nog als nieuw, zo blijkt bij navraag aan Peter The, die vanuit Rijkswaterstaat betrokken is bij het project. Afgelopen zomer is Heijmans over de strook gereden met een inductiespoel om scheurtjes weer aan elkaar te lijmen. “De techniek werkt erg goed”, zegt The.

Schlangen is ook enthousiast. Maar hij voegt toe dat eerstvolgende inductiebehandeling over drie jaar gepland staat. In 2010 heeft de TU-onderzoeker boorkernen uit het wegdek meegenomen om in het lab aan een versneld verouderingsproces bloot te stellen. “We merken dat de intervallen tussen de benodigde behandelingen korter worden. Het asfalt gaat in de loop van de tijd toch in kwaliteit achteruit.” Hij probeert het materiaal nu zodanig aan te passen dat het minder vaak verwarmd hoeft te worden. Details hierover wil hij niet kwijt.

Hoe nu verder?
The zou het wonderasfalt graag op veel meer plekken zien. Maar dit zal niet snel gebeuren. Het probleem zit hem niet zozeer in de productie van het speciale asfalt. Dat is makkelijk te maken. Bottleneck is het apparaat dat het asfalt verhit. Dat moet nu nog tergend langzaam over de weg getrokken worden om het bitumen te smelten. “Het zou mooi zijn als het apparaat op loopsnelheid voortbewogen kan worden en dat het de breedte van een volledige rijstrook inneemt”, zegt The. “We moeten aannemers zover zien te krijgen om op grote schaal in deze technologie te investeren.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.