Studentenhuis In den Droomkeuken. Daar staat het, gewoon in het telefoonboek. Een droomkeuken? Daar moet ik zijn! En een paar dagen later sjouw ik een krat bier naar de Molenstraat.
Share
Kom maar op met die culinaire hoogstandjes.
In de keuken ontmoet ik maritieme-techniekstudenten Thijs van Tongeren, Maris Paap en Ko Stroo. Freek Louwersheimer is de vreemde eend in de bijt, hij doet civiele techniek. De keuken valt een tikkeltje tegen, hij is niet zo groot en het fornuis is kapot. Op een noodfornuisje gaan de mannen aan de slag om toch een lekkere maaltijd te bereiden.
We eten buiten op klapstoeltjes – “dat doen we eigenlijk nooit”. Boven ons hangt de trots van het huis, een echt straatnaambordje met daarop ‘In den Droomkeuken Molenstraat 5’.
Maris werkt naast zijn studie als taxichauffeur. Hij vertelt mooie verhalen over de Delftse dronkelappen die hij ’s nachts naar huis moet rijden. “Vaak zijn ze niet zo slim. We hebben een standaardtruc voor vervelende klanten. We bieden aan dat ze niet hoeven te betalen als ze onmiddellijk uitstappen. Dat doen ze altijd. Pas als de taxi wegrijdt valt het kwartje en beseffen ze dat het niet handig is om op de vluchtstrook van de A4 te staan.” Nog mooier zijn de verhalen over de huisbaas van het viertal. Hij is een van de laatste echte huisjesmelkers. Hij kan niet lezen of schrijven en op het huurcontract staat een kruisje bij eigenaar. Het pand naast In den Droomkeuken is ook van hem. Eigenlijk waren de twee huizen samen één pand, in de keuken is een gipswandje als scheidingswand gebouwd. Die gaat netjes om de verwarming heen. Jammer dat de knop daarvan nu bij de buren zit. En dat er nog een gat in de muur zit, waardoor de kat van oud-buren vaker in het studentenhuis te vinden was dan thuis.
Een jaar geleden belde de huisbaas dat ze maar wat anders moesten zoeken, hij wilde het huis verkopen. De mannen gingen naar de Vssd en die zei dat ze zonder aangetekende brief niet weg hoefden. Dus ze bleven. Ze hoorden spookverhalen over bewoners die met honkbalknuppels uit hun huis gezet waren. Andere huizen in de straat van dezelfde eigenaar stonden ineens leeg. Ze lieten niks horen, maakten elke maand de huur over en hoopten dat de huisbaas hen zou vergeten. Laatst kwam hij doodgemoedereerd hun cv-ketel repareren. (IS)
MENU
Wraps met bonen, gehakt, paprika, maïs, saus, sla, tomaat, crème fraîche, geraspte kaas en salsa. Zonder avocado’s.
Biogarde perzik
Kratje bier van Delta
Studentenhuis In den Droomkeuken. Daar staat het, gewoon in het telefoonboek. Een droomkeuken? Daar moet ik zijn! En een paar dagen later sjouw ik een krat bier naar de Molenstraat. Kom maar op met die culinaire hoogstandjes.
In de keuken ontmoet ik maritieme-techniekstudenten Thijs van Tongeren, Maris Paap en Ko Stroo. Freek Louwersheimer is de vreemde eend in de bijt, hij doet civiele techniek. De keuken valt een tikkeltje tegen, hij is niet zo groot en het fornuis is kapot. Op een noodfornuisje gaan de mannen aan de slag om toch een lekkere maaltijd te bereiden.
We eten buiten op klapstoeltjes – “dat doen we eigenlijk nooit”. Boven ons hangt de trots van het huis, een echt straatnaambordje met daarop ‘In den Droomkeuken Molenstraat 5’.
Maris werkt naast zijn studie als taxichauffeur. Hij vertelt mooie verhalen over de Delftse dronkelappen die hij ’s nachts naar huis moet rijden. “Vaak zijn ze niet zo slim. We hebben een standaardtruc voor vervelende klanten. We bieden aan dat ze niet hoeven te betalen als ze onmiddellijk uitstappen. Dat doen ze altijd. Pas als de taxi wegrijdt valt het kwartje en beseffen ze dat het niet handig is om op de vluchtstrook van de A4 te staan.” Nog mooier zijn de verhalen over de huisbaas van het viertal. Hij is een van de laatste echte huisjesmelkers. Hij kan niet lezen of schrijven en op het huurcontract staat een kruisje bij eigenaar. Het pand naast In den Droomkeuken is ook van hem. Eigenlijk waren de twee huizen samen één pand, in de keuken is een gipswandje als scheidingswand gebouwd. Die gaat netjes om de verwarming heen. Jammer dat de knop daarvan nu bij de buren zit. En dat er nog een gat in de muur zit, waardoor de kat van oud-buren vaker in het studentenhuis te vinden was dan thuis.
Een jaar geleden belde de huisbaas dat ze maar wat anders moesten zoeken, hij wilde het huis verkopen. De mannen gingen naar de Vssd en die zei dat ze zonder aangetekende brief niet weg hoefden. Dus ze bleven. Ze hoorden spookverhalen over bewoners die met honkbalknuppels uit hun huis gezet waren. Andere huizen in de straat van dezelfde eigenaar stonden ineens leeg. Ze lieten niks horen, maakten elke maand de huur over en hoopten dat de huisbaas hen zou vergeten. Laatst kwam hij doodgemoedereerd hun cv-ketel repareren. (IS)
MENU
Wraps met bonen, gehakt, paprika, maïs, saus, sla, tomaat, crème fraîche, geraspte kaas en salsa. Zonder avocado’s.
Biogarde perzik
Kratje bier van Delta
Comments are closed.