Een van de vermakelijkste dingen deze zomer vond ik het te vroeg uitgelekte bericht over een aanstaande fusie tussen Leiden, Delft en Rotterdam, die als mega-universiteit zouden verder gaan onder de naam Leiden University.
Breed uitgemeten in de landelijke pers, want het was niet voor niks komkommertijd. Grappig was vooral de reactie daags na de publicatie in het NRC, toen de TU-voorlichter en de voorzitter over elkaar heen rolden in een poging te laten blijken dat dit bericht wel heel voorbarig was. Want ja: ‘er wordt op dit moment wel gesproken, maar de gesprekken gaan over samenwerking, en alle opties zijn nog open. Het is daarom te vroeg om uitspraken te doen over de vorm van samenwerking, het tijdpad of de naamgeving’. Maar we gaan zeker niet fuseren. En als we al gaan fuseren, dan gaan we zeker geen Leiden University heten. En als we al zouden gaan fuseren, en Leiden University zouden gaan heten dan zouden we dat onze medewerkers toch niet via de krant willen laten weten. Of dan zouden ze het wel uit de krant kunnen lezen maar pas nadat we eerst tijdens de opening van het academisch jaar officieel hebben verteld dat we gaan fuseren, en Leiden University gaan heten. Haha.
Maar nog even die naam. Ik dacht dat wij een krachtig Hollands kennisbolwerk moesten worden? De grootste academische instelling van Nederland, die moet doordringen tot de top van universiteiten wereldwijd? En dat bolwerk noemen wij dan: Leiden University? Op de schaal van 1 tot stoffig scoort dat wel heel erg hoog hoor!
Ik heb zelf allang een veel betere naam bedacht, zo goed dat ik er direct copyright op heb aangevraagd. Ook de domeinnamen zijn inmiddels in mijn bezit, dot.com, dot.org, de hele rataplan. Maar ik ben bereid de naam aan ingewijden te onthullen en hem aan de samenwerkende universiteiten te verkopen. En dan krijgen ze niet alleen de naam en de rechten, ze krijgen er ook een merkontwikkelingsplan, een marketingstrategie en een business model bij, vlot bij elkaar gepend door mijn echtgenoot, de heer Padvinder senior. En Padvinder junior, onze eigen technostarter, heeft vanmiddag beloofd er een leuk logootje bij te photoshoppen voor de nieuwe mega-universiteit, zo kan hij in een klap de lening voor zijn nieuwe Macbook pro aflossen. En dat alles hoeft slechts 75 duizend euro te kosten. Echt een prikkie, want als je daar een marketingbedrijf voor inhuurt ben je minstens tien keer zo veel kwijt.
Wij doen hier thuis overigens absoluut niet aan ongewenste verstrengeling. Nou hooguit heel even, als Padvinder junior de afstandsbediening heeft, en deze niet wil afstaan aan Padvinder senior of aan ondergetekende. Onze hechte samenwerking noemen wij zelf Competentie Valorisatie. En onze eettafel is dan ons Familie Competentie Valorisatie Centrum. Volgens mij kan daar niemand bezwaar tegen maken. En als men er toch bezwaar tegen maakt, dan geeft dat niks. Er is toch alleen de schijn, maar niet het feit.
Officieel is Timothy Algera dakloos. Na een jaar werktuigbouwkunde is hij dit jaar met IO begonnen, en hij is al ingestemd op de Oudraadtweg 13. Er is alleen één probleempje: zijn kamer is pas vanaf 1 oktober vrij. Tot die tijd logeert hij in een kamer van iemand die er die avond toevallig niet is. Dat maakt hem wél officieel de HJ – samen met drie anderen, trouwens. Dat laatste komt wel goed uit, want zijn taken heten kortweg ‘de 6 p’s’, maar die zijn niet gering: pleur zetten, papier naar buiten brengen, prullenbak legen, pinten aanvullen, porno (de nieuwste Playboy) verzorgen, en patat halen (op zondag, voor bij Studio Sport). Eén groot voordeel: hij is dus gelukkig altijd de eerste die de Playboy leest.

Comments are closed.