Schelmenroman over hippieknul

Douchen deed hij zelden. Meestal liep hij, ook buiten, op blote voeten. Het zal niemand verbazen dat de meeste mensen Jobs begin jaren zeventig maar een rare snuiter vonden. Maar de stinkende snotneus trok zich er weinig van aan. Hij had een gigantische ambitie. Hij wilde grootse dingen scheppen. En dat lukte nadat hij in 1974 succesvol solliciteerde bij Atari. Ze noemden hem daar de ‘hippieknul’ en niemand dacht dat hij de computerwereld ooit op zijn kop zou zetten. Jobs leerde bij Atari de kneepjes van het vak, genoot van werken met computers en dat leidde er uiteindelijk toe dat hij Apple begon. Het bedrijf waarmee hij een stempel drukte op de afgelopen decennia.

Het is de eerste keer dat er een biografie van Jobs is gepubliceerd met zijn volledige medewerking. Auteur Walter Isaacson voerde in twee jaar tijd veertig gesprekken met Jobs, maar ook met diens vrienden en vijanden. Jobs zou gezegd hebben dat er een eerlijk beeld van hem geschetst dient te worden, ook van zijn mindere kanten. “Niets was onbespreekbaar”, volgens Isaacson, voormalig hoofdredacteur van het gezaghebbende Time Magazine.

Dat blijkt ook uit de biografie. Jobs wordt niet gespaard in de spannende periode waarin hij met Steve Wozniak Apple opzet. Dat stuk leest als een schelmenroman. Jobs is een gepassioneerde ondernemer met veel oog voor details, maar is ook keihard. Wozniak wordt neergezet als een even gepassioneerde technicus met een goed hart. Voor mij werd Wozniak daardoor steeds meer de echte held van Apple. Al wordt ook duidelijk dat Apple juist zo groot kon worden door de dadendrang en scherpe blik van Jobs.

‘Woz’ glorieert onder meer door zijn vrijgevigheid. Eind december 1980 werd de waarde van Apple geschat op een miljard dollar en dat maakte driehonderd mensen miljonair. Een aantal collega’s van het eerste uur, zonder vast contract, hoorde daar niet bij. Jobs ontliep hen en gaf ze geen cent. Wozniak daarentegen schonk ze een deel van zijn fortuin.

Vooral bij conflicten zit Isaacson de hoofdpersonen dicht op de huid. Zo ook bij het vertrek van Jobs bij Apple, waarna het aandeel zeven procent stijgt. Jobs begint een nieuw bedrijf en keert later weer terug bij Apple. Hij redt het bedrijf en maakt er het meest begeerde merk ter wereld van.

Steeds weer laat Isaacson zien hoe bevlogen Jobs was door de jaren heen. Tot vlak voor zijn dood was hij obsessief bezig met details van (nieuwe) producten. En daarbij ontzag hij niemand. Eigenlijk verandert er niet zoveel aan Jobs door de jaren heen.

Walter Isaacson, ‘Steve Jobs’, Spectrum, 719 p., 25,00 euro.

Smaakt dit naar meer? Het besproken boek is binnenkort te vinden op de leestafel in de bibliotheek.

 

Als je van goede elektronische muziek houdt, kun je het in de twee voorgaande jaren al niet gemist hebben. Onder het motto ‘kwaliteit hoeft niet duur te zijn’, bindt Pakhuis sindsdien de strijd aan met de steeds commerciëler wordende uitgaansscene in de stad; met veel te dure grote namen achter de draaitafels en monotone, anonieme danceparty’s. Resultaat: een prachtige locatie, fijne en afwisselende dj’s (veel nieuw talent) en een dito toegangsprijs mét eten. Ook de derde editie in het monumentale pakhuiscomplex op het Westelijk Handelsterrein belooft wat: 33 dj’s, vijf dance area’s, de centrale ‘straat’ als ontmoetingsplek om te roken en socializen en een chill out met soundscapes.

Pakhuis is een samenwerking van tien creatieve organisaties met verschillende stijlen, maar met één gedeelde liefde: de betere elektronische dansmuziek. Van deephouse tot minimal, van tech-house tot techno en van jazzy dub tot electro/disco. Leuk: aan het begin van de avond kun je voor vijf euro eten met de dj’s en organisatie, tijdens een ‘all you can eat’ biologisch diner.
’s Avonds en ’s nachts bereiden Japanse meisjes in kimono verse sushi. Pak de watertaxi heen of terug en je nacht kan niet meer stuk. Of beter nog: ga ’s middags nog snel even langs het Ro Festival in de Rotterdamse Schouwburg (laatste dag!), het jaarlijkse moment waarop het Ro Theater zich presenteert aan een zo breed mogelijk publiek. Je bepaalt je eigen toegangsprijs. Hoogtepunt is een openbare repetitie door acteur Jack Wouterse van de speciaal voor hem geschreven monoloog over verslaving (hij bekende onlangs zijn jarenlange verslaving aan cocaïne): Slaaf. Het festival staat trouwens in het teken van toneelschrijfster Dea Loher. Echte fans kunnen zaterdag een negen uur durende Dea Loher Marathon bekijken in de Schouwburg. Maar of je dán nog energie overhebt voor Pakhuis weten alleen de echte bikkels.  

Pakhuis, op zaterdag 26 maart vanaf 21.00 uur. Toegang: € 15,- (€ 5,- extra voor het diner, vanaf 18.00 uur).
Ro Festival, tot en met zaterdag 26 maart in de Rotterdamse Schouwburg. www.rotheater.nl