Verkeersfrustraties

Want er is, zeker in de ochtendspits, geen normale vlotte weg meer om de TU-wijk in te komen. Als je vanaf de Kruithuisweg aankomt sta je richting Schoemakerstraat meteen in een lange rij auto’s die zich vruchteloos tussen het verkeer door proberen te wringen dat juist de wijk richting A4 of A13 wil verlaten. Richting L&R afslaan is een afrader, want op mysterieuze wijze zijn daar elke dag weer andere stukken weg opgebroken, zodat je na wanhopig gedool weer terug blijkt te komen op de plek waar je vandaan kwam.

Via de Westlandseweg rijd je je te pletter op de werkzaamheden op de Asvest (wat maken ze daar, een slotgracht?) en op de wegversmalling richting de Sebastiaansbrug. Eenmaal aangekomen bij de Jaffalaan kun je naar rechts, waar tegenwoordig al verkeersregelaars staan om de mattende fietsers en auto’s uit elkaar te houden. Of je slaat links af langs de Aula, waar geen verkeersregelaars staan en waar dus op bepaalde tijden de kamikazefietsers links en rechts om je oren vliegen. Waarna je alsnog kansloos kan gaan staan wachten om een plekje op de overvolle Schoemakerstraat te bemachtigen. Dat geldt ook voor de afslag Delft op de A13, dan kun je ongeveer onder aan de weg al aansluiten op de file richting TU.

Als het goed is, gaat dat de komende tijd allemaal veranderen. Op de Schoemakerstraat komen bij de op- en afrit Kruithuisweg twee sets verkeerslichten. Voordeel: je wordt niet meer in de kreukels gereden als je probeert de weg over te steken, nadeel: de file groeit bij rood licht aan tot bijna mythische proporties. In 2014 is de Asvest klaar, en dan wordt de Sebastiaansbrug verstevigd en aangepast voor de tram. Helaas wordt de brug voor die werkzaamheden volledig afgesloten. Wie dan nog naar de Rotterdamseweg wil, kan deze alleen bereiken via Delft-Noord, en dan over de Phoenixstraat, waar het tegen die tijd ongetwijfeld nog steeds slalom rijden is. Of je sluit vanaf de A4 en A13 aan bij je collega’s in de file op de afslag van de Kruithuisbrug. Ik zou natuurlijk op de fiets kunnen gaan. Die route is redelijk te doen, als je er tenminste geen probleem mee hebt om over haastig beklinkerde noodfietspaden of parkeerterreinen heen te hobbelen en her en der op de rijbaan te belanden om obstakels te vermijden. Maar ik ben een mooi weer-fietser, en dus komt het regelmatig voor dat ik kies voor de auto: omdat het regent in een bepaalde gradatie, of omdat ik een andere smoes heb bedacht om niet te kunnen fietsen. Maar de verkeersfrustraties lopen tegenwoordig zo hoog op dat ik misschien toch maar eens zo’n mal regenpak moet kopen, waarin je er uit ziet als de vrouw van kabouter Plop. Hoewel, over frustraties gesproken… 🙂