Waterstof, al 150 jaar een belofte

/strong>

Tijdens de brandstofcellezing van Studium Generale afgelopen maand noemde Hemmes waterstof ‘al 150 jaar een belofte voor de toekomst’. Dit vanwege het uitblijven van bruikbare en concurrerende toepassingen.

Sinds zaterdag kunnen de gelovigen in Amsterdam toch een eerste teken opvangen, er rijden waterstofbussen. Maar hoe milieuvriendelijk en veilig zijn ze? ,,Er komt schoon water uit de uitlaat”, zegt dr. Roel van de Krol van de sectie anorganische chemie. ,,Maar de elektriciteit om waterstof te produceren is nog steeds afkomstig van elektriciteitscentrales. Die staan even verderop stevig te roken.”

,,Als pilot is zo’n bus leuk om mee te experimenteren, maar het heeft absoluut geen milieuwinst”, zegt Van de Krol. ,,Daarvoor is het wachten op de kernfusiejongens. Dan kun je op grote schaal schone elektriciteit maken, maar dat duurt nog tientallen jaren.”

Ook qua veiligheid laat de bus te wensen over. ,,Je hebt proeven waarbij een tank met benzine en een tank met waterstof worden beschoten met een pistool. De laatstgenoemde tank is zo zwaar gepantserd met kunststof (keflar) dat de kogel afketst. De benzinetank ontploft. Toch houd je een risico, omdat je de waterstof vloeibaar, onder een enorm hoge druk bewaart, bij de nieuwste tanks op achthonderd bar. Ik weet niet wat er gebeurt als de bus met 120 kilometer per uur op een blok beton botst.”

Van de Krol en zijn sectie onderzoeken een mogelijkheid om het gas onder minder hoge druk op te slaan. ,,Wij laten het in gasvorm door een metaalplaat opnemen. De plaat magnesiumhydride kan zeven gewichtsprocenten aan waterstof opnemen. Je hebt voor de opslag dan maar vijf bar aan druk nodig. Voor een rit naar Parijs hoeft de tank met gas en metaalplaten niet zwaarder te zijn dan 85 kilo.”

Een nieuw te vinden katalysator moet het gas sneller kunnen vrijmaken, omdat een bus anders niet harder dan kruipsnelheid gaat.

,,Het grootste probleem blijft hoe je waterstof produceert. Een oplossing waar wij aan werken is om een plaat van metaaloxide in water te laten, waar je zonlicht op schijnt. Dat ontleedt het water dan in waterstof en zuurstof. We kunnen dit nu met een plaatje van een vierkante centimeter. Dat is niet erg grootschalig. Toch geloof ik echt in de mogelijkheden van waterstof.” (RZ)

Een nieuw ‘wonder’, de ‘revolutie’ op brandstofgebied. We hebben het hier natuurlijk over waterstof. Dr. Kas Hemmes van de faculteit Technische Bestuurskunde en Management is een stuk sceptischer.

Tijdens de brandstofcellezing van Studium Generale afgelopen maand noemde Hemmes waterstof ‘al 150 jaar een belofte voor de toekomst’. Dit vanwege het uitblijven van bruikbare en concurrerende toepassingen.

Sinds zaterdag kunnen de gelovigen in Amsterdam toch een eerste teken opvangen, er rijden waterstofbussen. Maar hoe milieuvriendelijk en veilig zijn ze? ,,Er komt schoon water uit de uitlaat”, zegt dr. Roel van de Krol van de sectie anorganische chemie. ,,Maar de elektriciteit om waterstof te produceren is nog steeds afkomstig van elektriciteitscentrales. Die staan even verderop stevig te roken.”

,,Als pilot is zo’n bus leuk om mee te experimenteren, maar het heeft absoluut geen milieuwinst”, zegt Van de Krol. ,,Daarvoor is het wachten op de kernfusiejongens. Dan kun je op grote schaal schone elektriciteit maken, maar dat duurt nog tientallen jaren.”

Ook qua veiligheid laat de bus te wensen over. ,,Je hebt proeven waarbij een tank met benzine en een tank met waterstof worden beschoten met een pistool. De laatstgenoemde tank is zo zwaar gepantserd met kunststof (keflar) dat de kogel afketst. De benzinetank ontploft. Toch houd je een risico, omdat je de waterstof vloeibaar, onder een enorm hoge druk bewaart, bij de nieuwste tanks op achthonderd bar. Ik weet niet wat er gebeurt als de bus met 120 kilometer per uur op een blok beton botst.”

Van de Krol en zijn sectie onderzoeken een mogelijkheid om het gas onder minder hoge druk op te slaan. ,,Wij laten het in gasvorm door een metaalplaat opnemen. De plaat magnesiumhydride kan zeven gewichtsprocenten aan waterstof opnemen. Je hebt voor de opslag dan maar vijf bar aan druk nodig. Voor een rit naar Parijs hoeft de tank met gas en metaalplaten niet zwaarder te zijn dan 85 kilo.”

Een nieuw te vinden katalysator moet het gas sneller kunnen vrijmaken, omdat een bus anders niet harder dan kruipsnelheid gaat.

,,Het grootste probleem blijft hoe je waterstof produceert. Een oplossing waar wij aan werken is om een plaat van metaaloxide in water te laten, waar je zonlicht op schijnt. Dat ontleedt het water dan in waterstof en zuurstof. We kunnen dit nu met een plaatje van een vierkante centimeter. Dat is niet erg grootschalig. Toch geloof ik echt in de mogelijkheden van waterstof.” (RZ)