‘We moeten elkaars talenten zien te benutten’

“Wij zijn twee jongens van 24, met dezelfde droom: Goud op de Olympische Spelen!” De introductie van Steven Krol en Steven LeFevre op hun gezamenlijke website klinkt vastberaden. Sinds 2007 bezeilen de naamgenoten als ‘Team Steven’ in een 470 met succes de wedstrijdwateren. Ze werden wereldkampioen bij de jeugd en Nederlands kampioen. Sinds 1 februari 2012 maken ze echter geen deel meer uit van de kernploeg. Vier jaar lang kregen ze de kans ‘om structureel aansluiting te vinden’ bij de top-8 van de wereld. Die doelstelling werd niet gehaald. Op eigen kracht proberen ze zich toch nog te kwalificeren voor Londen.

Om kans te maken moeten ze in mei op het WK in Barcelona bij de beste acht eindigen en in de twee daarop volgende wereldbekerwedstrijden bij de eerste zes. Hoe reëel zijn die kansen? “Dat is lastig te zeggen”, aldus Krol die zijn studie maritieme techniek een jaartje stilzette. “We zijn op weg terug richting de top. Kijken of we de aansluiting op tijd halen. We geloven zelf in de haalbaarheid.”

Tot aan de belangrijke wedstrijden in april trainen de twee beurtelings een week in Spanje en in eigen land. In Spanje wordt gezeild, in Nederland gerust en gefitnesst. Om de kansen te verhogen werkten de zeilpartners intensief aan het verbeteren van de onderlinge communicatie. “We moeten elkaars talenten zien te benutten. Wie neemt welke beslissing op welk moment. Verder varen we veel wedstrijdjes.”

Beachvolleyballer Daan Spijkers, die zijn bouwkundestudie eveneens een jaartje ‘parkeerde’, en zijn teampartner Emiel Boersma moeten ook hard werken voor hun olympische ticket. Achter het onklopbaar lijkende duo Nummerdor/Schuil hoopt het tweetal als tweede Nederlandse team naar Londen te mogen. Dan moeten ze sowieso voldoen aan de nominatie-eis van het NOC/NSF, in de vorm van een plek bij de eerste vijf op een Grand Slam in 2012. Daarnaast moeten ze op de wereldranking bij de beste zestien staan. Momenteel staan ze negentiende. Een andere mogelijkheid is het winnen van de Continental Cup, een soort Davis Cup voor beachvolleyballers. “Twee goede kansen”, vindt Spijkers die volop vertrouwt op een goede afloop.

Er veranderde wel iets in de begeleiding. Voor de technische aspecten kregen ze in Jochem de Gruijter een andere, jonge trainer. Daarnaast zijn ze zeer verguld met de coaching van de ervaren Italiaan Marco Solustri, volgens Spijkers en Boersma de beste coach ter wereld. Drie keer vertoefden ze recentelijk een week in Rome, om lekker buiten te kunnen trainen. Dat viel begin februari wel even tegen. Op ijzige kou en sneeuw op het Romeinse strand hadden ze niet gerekend. Een geschikte indoorlocatie met een zandvloer bood uitkomst.

Over twee weken reist het koppel met de Nederlandse selectie voor drie weken naar Tenerife. “Daarna zijn we een week thuis en begint het wedstrijdseizoen.”

According to UK researchers, four out of ten women would rather go shopping than have sex, and bargain shopping in particular lights up the same part of the brain as sexual arousal, in both men and women. For the 21st century materialistic society, shopping’s no longer the process of getting essential survival items but rather an entertainment and reward activity. We shop till we drop with girlfriends as a way of socializing, browse online catalogues when bored, wander around shops as part of our Saturday afternoon ritual…. We even use shopping as an anti-depressant: compulsive shopping is the new emotional overeating. And the internet only makes things worse: there’s an entire online community of compulsive shoppers — people posting so-called ‘hauls’, showing what they’ve bought while convincing their viewers to do the same. And then Google tailors ads to our interests, linking us to sites where we can shop around the clock from our own homes. Shopping’s the foundation of our consumer-driven economy, so it’s no wonder we’re addicted to it.
As a student on a budget, I’m usually good at resisting the Hollywood-style shopping sprees, but even I have my consumerist weaknesses, things I buy to indulge or reward, like makeup, accessories, books. These micro-sprees eat away at my monthly budget until the holes are difficult to stitch. So upon experiencing a post-skiing vacation empty wallet syndrome, I decided to find out what life would be like without the spending, declaring a ‘No-Shop February!’

The rules were simple: no shopping for anything but food for a month. Within the first few days I noticed changes in my daily routine. Browsing through stores often helps me unwind after work, a simple task that appeals to my ancestral hunting/gathering instincts with an instant reward: I catch my prey and then take it to the cashier for slaughter! But now that I’m only
allowed in grocery stores, I find that I’m suddenly particularly picky about my pasta sauce, taking my time to pick one out.

I soon notice how many shopping areas there are in the small city of Delft: shopping centres, passages, stores on every corner, all trying to grab my attention with bright banners and product displays. So this is what recovering from addiction feels like?

In the third week of No-Shop February I end up having dinner at Ikea, the worst place to be if you’re a recovering shopping addict. Once in it’s impossible to get out without going through the entire store. I expect to get that rush again, but instead end up bored. Why did I find this so appealing before?
Finally, March 1st arrives. I walk into the stores with my meticulously-composed February wish list and feel…absolutely nothing. I look at all the superficial items on my list and walk out of the store empty-handed.
I’d like to say that this is where it ended, but within a week I’d restored my habitual browsing and by mid-March had bought most of the things I had initially held off buying. Old habits die hard. Still, I learned one thing from this experiment: it’s the thrill of the hunt, rather than the end prize, that makes the ritual so exciting.

Olga Motsyk, from Ukraine, is a BSc aerospace engineering student.