Populair-wetenschappelijke boeken zijn fascinerend of interessant, maar zelden schokkend. ‘Venomous earth’ van Andrew Meharg is een uitzondering. Mehargs geschiedenis van arsenicum laat de lezer verbijsterd achter.

Op uitnodiging van de Nederlands-Vlaamse gemeenschap in Bologna, hield ik onlangs een lezing over ‘Nederland na de moord op Theo van Gogh’. Om de achtergrond van het drama te belichten, liet ik ook de film Submission 1 zien.

De leerrechtenplannen van staatssecretaris Rutte zijn niet onomstreden. Terecht, gezien de grote nadelen die eraan verbonden zijn. De achterliggende motivatie van zijn beleid, het vergroten van de vraagsturing in het hoger onderwijs, is echter toe te juichen.

In het voorjaar geef ik een aantal colleges. Om dat zo goed mogelijk te doen probeer ik me wel eens voor de geest te halen hoe het ook alweer was om zelf college te volgen.

‘Seks en fysica aan een Engels college’, stond in de Volkskrant boven de eerste recensie van ‘Requiem voor Newton’, en auteur Klaas Landsman was daar niet blij mee.

Jaren achtereen lagen ze bij De Slegte: ‘Pioniers der natuurwetenschappen’, deel I en II, van L. Beek, uitgegeven door Van Gorcum in Assen.

Heike Kamerlingh Onnes (1853-1926), bedwinger van helium en ontdekker van de supergeleiding, bracht het vooral tot een Nobelprijs door zijn organisatietalent en persoonlijkheid, beweert Dirk van Delft in een lijvige biografie.

Staatssecretaris Rutte heeft een voorstel in de Tweede Kamer liggen om het collegegeld voor trage studenten te verdrievoudigen. Maar er is geen enkel pressiemiddel dat een student sneller kan laten studeren, stelt technische-natuurkundestudent Willem Brouwer.

Any non-exhaustive list of derogatory adjectives that suitably describes the Dutch student visa procedure would include: convoluted, expensive, nontransparent, inefficient, confusing, vexing and, last but not least, unavoidable.

Als je bij de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek de collegezaal binnenwandelt, word je vrolijk begroet door André Kuipers. Nou ja, niet door dé André Kuipers natuurlijk, maar door een levensgrote kartonnen namaakpop die voor de ingang van de collegezaal staat.