‘How much more time do I have left, mr. chairman? Two minutes? Great, that’s all I need.’ Ervaren sprekers op internationale conferenties weten precies hoe ze moeten liegen.
Ik wil even reageren op het stuk over de studieplanning op pagina 5 van Delta nummer 28 (24 september). In de eerste regel van de derde kolom staat: ‘Hoewel de student in zijn beroep persoonlijke omstandigheden aanvoerde.’
De ene hoogleraar is de andere niet, dus ontstaan er verschillende types professoraten. Dat betekent wel dat de titel ‘prof.’ steeds minder zegt over iemands verdiensten.
Techniek is iets anders dan toegepaste wetenschap en een ingenieur is al helemaal iets anders dan een doctorandus, vindt prof.dr. G. Frens.
Het milieu is ‘in’, maar nog steeds wordt er veel verspild en verontreinigd. De Kleine Aarde somt in ‘De Duurzame Stad’ vijftig voorbeeldprojecten op.
Ik slijt mijn dagen in ledigheid. Ik bevind mij in de doldrums van mijn studietijd. Alle vakjes gedaan, slechts het afstuderen voor de boeg. Niets te doen, behalve bedenken waar ik me het komende jaar mee bezig wil houden.
Het gaat helemaal niet goed met de TU, betoogt prof.dr.ir. Arie van den Beukel in de afgekeurde versie van zijn afscheidsrede.
Vrijdagmiddag om half vijf werd ik gewaarschuwd door de jongens van Telematica. Als ik mijn bestand niet wilde kwijtraken moest ik snel saven, uitloggen en de pc uitzetten, want het netwerk ging plat.
Haat, nijd, ambities, jaloezie, onderzoeksvoorstellen, alle traditionele ingrediënten van een soap komen voorbij in de thriller ‘Spanning’ van René Appel.
Benchmarking, front-office, back-office, win-win-situatie, span of control, wie de bedrijfsblabla zat is, moet dit niet lezen.
