Ik houd van het woord veranderplan. Ten eerste is het mooi. Het rijmt op zichzelf, twee keer zelfs! Daar kunnen organisatiedynamisering en cultuuromslag in de verste verte niet aan tippen.

De belangstelling voor studentenpolitiek loopt terug. Na de val van de universiteitsraad gingen er dit jaar duizend studenten minder stemmen dan twee jaar terug. Maar de partijen zijn met andere dingen bezig.

Op de parkeerplaats voor het cultureel centrum, Mekelweg 10, geeft demissionair minister Ritzen op maandag 18 mei nog even snel een radio-interview over de blijde taak die dan nog op hem wacht.

De klacht dat Nederland geregeerd wordt door bureaucraten is een veelgehoorde. Maar na een korte studieperiode in Chicago weet ik wel beter. In Amerika is alles een graadje erger. Ik kwam als toerist het land binnen en wilde ter plekke een visum regelen. Verassing 1: ik moet naar Canada.

Vrouwen waren vroeger niet massaal vertegenwoordigd in de cockpit. Uit het boek ‘Van tot professie’ blijkt dat er nog niet zoveel is veranderd: maar drie procent van de Nederlandse verkeerspiloten is vrouw.

Sinds vorige week werk ik bij een topinstituut en ben dus toponderzoeker. Als gewaardeerd medewerker van de onderzoekschool was ik al gewoon onderzoeker, en als deeltijder bij de DIOC onderzoekcentrum-medewerker.

In een periode van laagconjunctuur wordt reikhalzend uitgekeken naar de tijd dat het weer beter gaat. Wanneer de economie eindelijk aantrekt en men wordt dan slachtoffer van een reorganisatie is dat een extra hard gelag.

Ik las ooit in een boek over de bewondering van de schrijver voor een jongen die hij tegenkwam met een schaakbord onder zijn arm. Terwijl de schrijver samen met een mensenmenigte richting een voetbalstadium stroomde, liep de jongen onverstoorbaar de andere kant op, tegen de mensenmassa in.