Een krappe meerderheid van de Delta-online bezoekers geeft de voorkeur aan de oudste TU-site. Deze is echter niet meer beschikbaar. De ‘oude nieuwe’ site, die momenteel als homepage dienstdoet, valt het minst in de smaak.
Afgelopen zaterdag zag ik een man bij Weekend Millionairs vierenzestigduizend gulden binnenslepen omdat hij wist dat de Koh-I-Noor een van de kroonjuwelen van het Engelse vorstenhuis is.
Na drie lollies en een beker chocomel voelde ik me nog steeds gammel. Ik besloot de bibliotheek op te zoeken om een beetje uit te rusten.
Na maanden van praten over boeddhisme, bergen en koude is het dan zover: we gaan voor een maand naar Tibet. Tibet had een mysterieuze aantrekkingskracht op mij.
Het college van bestuur en de raad van hoogleraren hechten veel waarde aan de kwaliteit van de medewerkers. Hun opvattingen zijn echter uiterst eenzijdig, meent ir. Hugo Priemus, hoogleraar volkshuisvesting.
Ik herken dit. De man met het rode potlood ben ik. De twee bakken, voldoende en onvoldoende, zijn hetzelfde. Wanneer keek ik tentamens na? Nauwelijks een maand geleden werkte ik in dezelfde houding en evenzeer verveeld door een stapel studentenwerk heen.
,,Ma’am, can you step aside please?” Ohoh.Mijn enkel zit in het gips. Ik kom net van een rechtstreekse vlucht uit Nederland. In de vliegtuigslurf bleek ik prima zonder krukken te kunnen lopen.
De terreur van toptienen en ranglijstjes strekt zich uit tot de academische wereld. Iedereen weet dat de prestaties van de universiteiten niet in cijfers zijn uit te drukken, maar niemand durft zich eraan te onttrekken.
De minister wil extra geld voor wetenschap, de Tweede Kamer wil dat ook. Dat de universiteiten niettemin achter het net visten, hebben ze aan zich zelf te verwijten, meent Hanne Obbink.
In de Delta van 7 Oktober 1999 stond een artikel over de nieuwe homepage van de TU, waarin tot mijn grote verbazing en ergernis ongeveer het volgende citaat te lezen was:
