De afgelopen column van de heer Thijsse deed mijn achting voor de columns in Delta geheel teniet. In plaats van een goed onderbouwd stuk over een representatief onderwerp kwamen hier vier kolommen vuilspuiterij te staan.
Slechts één Nederlander kan het woord ‘welkom’ uitspreken zonder bij de ‘m’ zijn lippen op elkaar te doen.
Het alfabet is opnieuw gedefinieerd. Niet door de makers van Dikke van Dale, niet door Sesamstraat, maar door studenten economie Job en Niles. Ze komen uit Groningen, bekend van Hooghoudt en verhalen rond één liter daarvan.
Een sluitende begroting, behoorlijk wat reserves en flink wat geld in kas. Zo op het oog lijkt de TU er warmpjes bij te zitten. Die rijkdom is echter terug te voeren op het uitstel van investeringen.
Rustig aan, dacht ik, geen twee slokken tegelijk. Het draaide in mijn hoofd. De stem van Nellie, de torrenfreak, vrat zich een weg door mijn hersens: laat de problemen bij hun eigenaren.
Delta 35 van 18 november jl. opent met ‘Delftse nanobuis op omslag Nature’. Dat is natuurlijk heel mooi voor de Delftse natuurkunde.
Als illustratie op het voorgaande wil ik even kort het volgende aanstippen. Ik wil even reageren op de column ‘Violently happy’ in Delta van 18 november jongstleden.
Oh, oh, paniek: ,,Hoe groot moet de buisdiameter zijn? En de opvoerhoogte is? Zitten de wrijvingsverliezen daarbij? En, wat staat hier, hoe bereken je nou weer de intreeverliezen?”
Het wordt weer winter, dus ik zet vandaag maar eens stevige kost op tafel. Dit keer even geen bestuurlijke bloopers van Madurodamse proporties, maar een voedzame, zware pot: het geloof.
