De eerste keynote speaker is een Amerikaanse emeritus hoogleraar die al dertig jaar bevriend is met de decaan die deze conferentie organiseert. Hij gebruikt de eerste vijf van de twintig minuten die hem zijn toegewezen om te vertellen hoe blij hij is om hier te zijn, en hoe geweldig hij Den Haag vindt.

Ik ben altijd bijzonder geïnteresseerd in wat mensen lezen en gelezen hebben. Je boekenkast biedt immers een intiem kijkje in je persoonlijkheid.

De redactie ontvangt veel complimenten over hoe mooi de vernieuwde Delta is geworden. Helaas is mooi zijn niet de voornaamste taak van een universiteitsblad.

Niets lijkt me verschrikkelijker dan een verplicht vak te moeten doceren. Gelukkig heb ik nog nooit college hoeven geven aan studenten die daar niet zelf voor gekozen hebben.

Precies een jaar geleden stond in NRC Handelsblad te lezen: ‘[O]p de intranetsite van de TU Delft [staat] duidelijk wat de regels voor dienstreizen zijn, inclusief maximumbedragen. [ …] De voorzitter van het college van bestuur, Dirk Jan van den Berg, wil nu echter de voorschriften verruimen: “We gaan de regels aanpassen zodat het mogelijk wordt om de werkelijke kosten te declareren.”’

Er wordt in mijn beleving veel te vaak cum laude uitgereikt. Cum laude is iets exceptioneels, voorbehouden aan briljante studenten die na hun afstuderen inderdaad ver boven de middelmaat verheven blijken te zijn.

– Welkom bij de Universiteit Utrecht. Waarmee kan ik je van dienst zijn?
– Omdat ik gefascineerd ben door het heelal wil ik me graag inschrijven voor de opleiding astrofysica.

Zolang een gedetineerde twintigmaal zoveel kost als een student, is het bespottelijk om studenten die wat langer over hun studie doen een boete op te leggen.

Na mijn promotie in 1994 verruilde ik de Sterrewacht in Leiden voor het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics in Cambridge, MA, om als postdoc waarnemingen te doen aan de verdeling van moleculaire wolken in de Melkweg.

Nog niet zo lang geleden kon ik de deur van mijn kantoor openen en afsluiten met een sleutel. Dat is niet meer zo. De sloten op alle deuren in mijn faculteit zijn vervangen door kaartlezers die aan de hand van je campuskaart bepalen of je naar binnen mag of niet. Het voordeel hiervan ontgaat mij volledig.