Er woedt de laatste tijd een verhitte discussie over wat echte wetenschap precies behelst, en of de zogenaamde ‘wetenschappelijke methode’ niet veel te rigide is waardoor nieuwe ideeën al bij voorbaat worden afgewezen.
Looking through the bent backed tulips / To see how the other half lives / Looking through a glass onion. Aldus John Lennon. Ik ben nogal verbaasd over de wijze waarop the other half zijn onkosten kan declareren bij onze universiteit.
Dankzij buitensporige sensatiezucht en overmatige roddel en achterklap, is De Telegraaf niet de meest betrouwbare krant van Nederland. Toch was ik verrast dat de krant van 3 december bijna een volle pagina besteedde aan meneer V. die heilig overtuigd is van het bestaan van ufo’s.
Onlangs gooide ik mijn eerste laptop weg. Dat was een heel grote stap. Ik kan niet goed uitleggen waarom dat zo moeilijk was, omdat het volstrekt irrationeel is, terwijl ik toch een bijzonder rationeel persoon ben.
Eindelijk lijkt het taboe doorbroken van selectie aan de poort. Vanuit het dogmatisch socialistische beginsel dat ieder mens gelijk is, moest decennia lang iedereen toch vooral gaan studeren.
Regelmatig vraagt iemand me of het niet moeilijk is om telkens weer een onderwerp te vinden voor mijn column. Dat is inderdaad heel lastig want ik zou elke dag wel een column kunnen schrijven, zo overweldigend is het aanbod van ellende en treurnis dat dagelijks over mij wordt uitgestort.
In de universiteitsboekwinkel van Stanford University zag ik het pas verschenen boek ‘The Information’ van James Gleick. Ik kende Gleick van ‘Genius’, de uitstekende biografie van Richard Feynman.
Stampvol was het in de feesttent die Studium Generale midden op de campus had neergezet voor de viering van het 65-jarig bestaan. Mijn trouwe fans konden met moeite nog een plekje bemachtigen.
Through the half-opened door of his dingy little office on the fourth floor of the University of California Berkeley astronomy department building, I see Carl Heiles standing in front of a table loaded with piles of papers.
