Ta-ta-da-daaa! Het innovatieplatform heeft een plan afgescheiden! ‘Geven voor weten: de vierde route’, heet het 49 pagina’s tellende adviesrapport. Om wetenschappelijk onderzoek te financieren moeten universiteiten bij rijke mensen gaan bedelen, en zich een plaats bevechten tussen het Reumafonds, Stichting AAP en de Lepra Stichting, om mee te graaien naar de opbrengsten uit tombola en collectebus.
br />
Het rapport bevat een lijst met acties, zoals het ‘Stimuleren van donaties door naamgeving van onderdelen universiteit.’ Wie wel eens op een Amerikaanse universiteit heeft rondgelopen kent dat fenomeen: een bibliotheek, sporthal of aula draagt de naam van een filantroop, in veel gevallen een alumnus die na zijn studie goed geeft geboerd. Dat moeten we nu dus ook in Nederland gaan doen. In ruil voor klinkende munt bieden we aan om de naam van de gulle gever te ‘verbinden aan gebouw, kamer, leerstoel, boom of bankje.’ Boom of bankje? We moeten mensen uit de Quote-500 gaan vragen of ze een boom of een bankje willen adopteren? Voor slechts 2500 euro heb je al een Jaap Blokkerbankje, en voor het dubbele planten we een Paul Fentener van Vlissingenplataan.
Ooit heb ik zelf een poging gedaan om vierde geldstroom te verwerven. Ik schreef een bedelbrief aan Hans Breukhoven, die zijn centjes heeft vergaard met de Free Record Shop. Hij had net een dinosaurusskelet gekocht, om te voorkomen dat het in particuliere handen zou vallen. Na de dinobotten enige tijd voor promotiedoeleinden te hebben gebruikt, schonk hij ze aan een museum. Want daar hoorden ze thuis, vond Hans.
Ik kende ook iets dat gered moest worden: de radiotelescoop van Dwingeloo. Die had ik zes jaar lang, 24 uur per dag gebruikt voor mijn promotieonderzoek. Daarna werd hij in de passieve euthanasiestand geparkeerd, in afwachting van roemloos roesten. Ik vroeg of Breukhoven die telescoop wilde adopteren, om hem van de ondergang te redden. Wetenschappelijk erfgoed, voorzien van een mooie plaquette met daarop de naam van de gulle platenbaas.
En als dat idee hem aansprak, zouden we nog verder kunnen gaan: de Hans Breukhoven leerstoel, bijvoorbeeld. Ik wist ook nog wel een kandidaat. Maar helaas, Hans was geen filantroop, zei hij, en mijn voorstel om dit plan eens rustig te bespreken onder het genot van goede whisky en sigaren, werd beantwoord met de mededeling ‘ik rook niet, en ik drink niet’.
De afgelopen tien jaar heeft de telescoop weg staan rotten. Maar onlangs is iemand op het lumineuze idee gekomen om hem toch voor het nageslacht te behouden. Zo’n vooruitstrevende geest kan het innovatieplatform vast goed gebruiken.
Nederland is nog steeds een bijzonder welvarend land. Die welvaart is voor een groot deel te danken aan de wetenschap. Het is daarom een maatschappelijke plicht en noodzaak om voldoende gemeenschapsgeld in wetenschappelijk onderzoek te steken. Het gaat om peanuts, want in de rijksbegroting moet je ver achter de komma zoeken om het terug te vinden. Zoals Vincent Icke wel eens heeft opgemerkt: van de btw op fietsbanden kun je de hele Nederlandse sterrenkunde bekostigen. Maar we moeten nu dus gaan bedelen om een aalmoes. Als straks tijdens de pauze in de bioscoop de nanobus voorbij komt, geef dan alstublieft gul, opdat Ceesje Dekker eindelijk die mooie atomic force microscope kan kopen waar hij al zo lang om zeurt.
Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit TBM.
Ta-ta-da-daaa! Het innovatieplatform heeft een plan afgescheiden! ‘Geven voor weten: de vierde route’, heet het 49 pagina’s tellende adviesrapport. Om wetenschappelijk onderzoek te financieren moeten universiteiten bij rijke mensen gaan bedelen, en zich een plaats bevechten tussen het Reumafonds, Stichting AAP en de Lepra Stichting, om mee te graaien naar de opbrengsten uit tombola en collectebus.
Het rapport bevat een lijst met acties, zoals het ‘Stimuleren van donaties door naamgeving van onderdelen universiteit.’ Wie wel eens op een Amerikaanse universiteit heeft rondgelopen kent dat fenomeen: een bibliotheek, sporthal of aula draagt de naam van een filantroop, in veel gevallen een alumnus die na zijn studie goed geeft geboerd. Dat moeten we nu dus ook in Nederland gaan doen. In ruil voor klinkende munt bieden we aan om de naam van de gulle gever te ‘verbinden aan gebouw, kamer, leerstoel, boom of bankje.’ Boom of bankje? We moeten mensen uit de Quote-500 gaan vragen of ze een boom of een bankje willen adopteren? Voor slechts 2500 euro heb je al een Jaap Blokkerbankje, en voor het dubbele planten we een Paul Fentener van Vlissingenplataan.
Ooit heb ik zelf een poging gedaan om vierde geldstroom te verwerven. Ik schreef een bedelbrief aan Hans Breukhoven, die zijn centjes heeft vergaard met de Free Record Shop. Hij had net een dinosaurusskelet gekocht, om te voorkomen dat het in particuliere handen zou vallen. Na de dinobotten enige tijd voor promotiedoeleinden te hebben gebruikt, schonk hij ze aan een museum. Want daar hoorden ze thuis, vond Hans.
Ik kende ook iets dat gered moest worden: de radiotelescoop van Dwingeloo. Die had ik zes jaar lang, 24 uur per dag gebruikt voor mijn promotieonderzoek. Daarna werd hij in de passieve euthanasiestand geparkeerd, in afwachting van roemloos roesten. Ik vroeg of Breukhoven die telescoop wilde adopteren, om hem van de ondergang te redden. Wetenschappelijk erfgoed, voorzien van een mooie plaquette met daarop de naam van de gulle platenbaas.
En als dat idee hem aansprak, zouden we nog verder kunnen gaan: de Hans Breukhoven leerstoel, bijvoorbeeld. Ik wist ook nog wel een kandidaat. Maar helaas, Hans was geen filantroop, zei hij, en mijn voorstel om dit plan eens rustig te bespreken onder het genot van goede whisky en sigaren, werd beantwoord met de mededeling ‘ik rook niet, en ik drink niet’.
De afgelopen tien jaar heeft de telescoop weg staan rotten. Maar onlangs is iemand op het lumineuze idee gekomen om hem toch voor het nageslacht te behouden. Zo’n vooruitstrevende geest kan het innovatieplatform vast goed gebruiken.
Nederland is nog steeds een bijzonder welvarend land. Die welvaart is voor een groot deel te danken aan de wetenschap. Het is daarom een maatschappelijke plicht en noodzaak om voldoende gemeenschapsgeld in wetenschappelijk onderzoek te steken. Het gaat om peanuts, want in de rijksbegroting moet je ver achter de komma zoeken om het terug te vinden. Zoals Vincent Icke wel eens heeft opgemerkt: van de btw op fietsbanden kun je de hele Nederlandse sterrenkunde bekostigen. Maar we moeten nu dus gaan bedelen om een aalmoes. Als straks tijdens de pauze in de bioscoop de nanobus voorbij komt, geef dan alstublieft gul, opdat Ceesje Dekker eindelijk die mooie atomic force microscope kan kopen waar hij al zo lang om zeurt.
Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit TBM.
Comments are closed.