Academische vaardigheden

Dat is waarschijnlijk het belangrijkste dat ik in Delft heb geleerd.

Ik ben iets heel anders gaan doen, maar ik heb nog dagelijks profijt van die basic academische vaardigheid. Van de kennis die ik in Delft vergaarde heb ik echter minder plezier in het dagelijks leven. Er wordt mij zelden nog gevraagd met welke situaties je rekening moet houden bij het bepalen van de kruinhoogte van een dijk of golfbreker.

Omdat ik in de creatieve kringen waarin ik graag verkeer merk dat ik wat culturele bagage mis, ben ik in september begonnen met een studie kunstgeschiedenis aan de UvA. Fulltime, want hoe zwaar kan het zijn? Ik ben vijftien jaar ouder en wijzer dan toen ik in Delft begon, en de belangrijkste academische vaardigheid bezit ik al. Die voorsprong heb ik op al die meisjes – het zijn voornamelijk meisjes . van achttien jaar die net van dat labbekakkerige vwo van nu komen.

Hoeveel tijd kan een studie kosten? Tien uur in de week? Vijftien hooguit. Wat deed ik nu helemaal tijdens mijn studententijd? Er staan me heel wat feestjes bij. Eindeloze bestuursvergaderingen met idiote rituelen. Verbouwingen van woonkamers voor EK’s en WK’s. Skivakanties. Zeilweekenden. Iedere ochtend keek ik naar de soap ‘As The World Turns’ en ‘Koffietijd’ met Hans en Mireille (leve het boodschappenspel!). Studeren deed ik keihard, maar alleen in de tentamenperiodes. En dit is een alfastudie!

Dat moet lukken. Ik ben eigen baas en heb flexibele werktijden. Als ik het slim aanpak, dan kan ik een aantal weken vrij nemen voor de tentamenperiodes. Als ik vroeg opsta en na ‘Goedemorgen Nederland’ de televisie uitzet en ‘As The World Turns’ oversla (ja, ja, 2,5 jaar in het buitenland, maar je pikt het zo weer op!), dan heb ik alweer vijf uur per week gewonnen. Sinds ik in Amsterdam woon, zit ik ook weer veel te vaak in de kroeg. Dat mag best minder. We moeten allemaal een keer volwassen worden. Die tien uur heb ik dus zo bij elkaar gesprokkeld.

Zo dacht ik tenminste in september. Maar het valt allemaal vies tegen. De studie zelf niet hoor, die is prachtig! Maar het is loodzwaar. Iedere week moet ik opdrachten inleveren waarvoor ik hele dagen de kunsthistorische bibliotheek in moet. Ik moet honderden plaatjes van Griekse vazen en Romeinse muurschilderingen in mijn kop stampen. Ik moet naar musea aan de andere kant van het land om kunstwerken van Moholy Nagy aan een visuele analyse te onderwerpen. De afgelopen weken ging er gemakkelijk twintig uur in zitten. En nu heb ik dus ook nog het vak academische vaardigheden. En denk maar niet dat ik tienen haal. Ook niet voor dit vak. Ik moet heel erg oppassen dat ik het hoge uitvalpercentage in het eerste jaar niet nog verder opkrik. En dat ligt in mijn geval niet aan de moeilijke overgang tussen vwo en universiteit.

Marie-José Kleef is freelance journalist. Ze studeerde civiele techniek aan de TU Delft.

Wat is de belangrijkste vaardigheid die je je eigen maakt op een universiteit? In mijn ogen is dat ‘het zelfstandig en doeltreffend aanpakken van een nieuw probleem’. Dat is waarschijnlijk het belangrijkste dat ik in Delft heb geleerd.

Ik ben iets heel anders gaan doen, maar ik heb nog dagelijks profijt van die basic academische vaardigheid. Van de kennis die ik in Delft vergaarde heb ik echter minder plezier in het dagelijks leven. Er wordt mij zelden nog gevraagd met welke situaties je rekening moet houden bij het bepalen van de kruinhoogte van een dijk of golfbreker.

Omdat ik in de creatieve kringen waarin ik graag verkeer merk dat ik wat culturele bagage mis, ben ik in september begonnen met een studie kunstgeschiedenis aan de UvA. Fulltime, want hoe zwaar kan het zijn? Ik ben vijftien jaar ouder en wijzer dan toen ik in Delft begon, en de belangrijkste academische vaardigheid bezit ik al. Die voorsprong heb ik op al die meisjes – het zijn voornamelijk meisjes . van achttien jaar die net van dat labbekakkerige vwo van nu komen.

Hoeveel tijd kan een studie kosten? Tien uur in de week? Vijftien hooguit. Wat deed ik nu helemaal tijdens mijn studententijd? Er staan me heel wat feestjes bij. Eindeloze bestuursvergaderingen met idiote rituelen. Verbouwingen van woonkamers voor EK’s en WK’s. Skivakanties. Zeilweekenden. Iedere ochtend keek ik naar de soap ‘As The World Turns’ en ‘Koffietijd’ met Hans en Mireille (leve het boodschappenspel!). Studeren deed ik keihard, maar alleen in de tentamenperiodes. En dit is een alfastudie!

Dat moet lukken. Ik ben eigen baas en heb flexibele werktijden. Als ik het slim aanpak, dan kan ik een aantal weken vrij nemen voor de tentamenperiodes. Als ik vroeg opsta en na ‘Goedemorgen Nederland’ de televisie uitzet en ‘As The World Turns’ oversla (ja, ja, 2,5 jaar in het buitenland, maar je pikt het zo weer op!), dan heb ik alweer vijf uur per week gewonnen. Sinds ik in Amsterdam woon, zit ik ook weer veel te vaak in de kroeg. Dat mag best minder. We moeten allemaal een keer volwassen worden. Die tien uur heb ik dus zo bij elkaar gesprokkeld.

Zo dacht ik tenminste in september. Maar het valt allemaal vies tegen. De studie zelf niet hoor, die is prachtig! Maar het is loodzwaar. Iedere week moet ik opdrachten inleveren waarvoor ik hele dagen de kunsthistorische bibliotheek in moet. Ik moet honderden plaatjes van Griekse vazen en Romeinse muurschilderingen in mijn kop stampen. Ik moet naar musea aan de andere kant van het land om kunstwerken van Moholy Nagy aan een visuele analyse te onderwerpen. De afgelopen weken ging er gemakkelijk twintig uur in zitten. En nu heb ik dus ook nog het vak academische vaardigheden. En denk maar niet dat ik tienen haal. Ook niet voor dit vak. Ik moet heel erg oppassen dat ik het hoge uitvalpercentage in het eerste jaar niet nog verder opkrik. En dat ligt in mijn geval niet aan de moeilijke overgang tussen vwo en universiteit.

Marie-José Kleef is freelance journalist. Ze studeerde civiele techniek aan de TU Delft.