Autoloos lijden

Er komen wat voor mij onbekende DJ’s en Duvel Duvel gaat optreden. En het is vandaag! Zou dat nou echt een feest in een tunnel zijn? Wanneer Peter eindelijk komt aangefietst moeten we een kijkje nemen. Het is autoloze zondag. Ter ere daarvan is het feest. Een initiatief van de PvdA. Het is echter wel in de fietstunnel, dus zo veel heeft het één volgens mij niet met het ander te maken. Echt autoloos kun je Leiden ook niet noemen. Bij de tunnelmond hangen wat mensen rond. Er staan wat Dixi’s buiten en op de grond ligt troep. Het is dus officieel een feest. Aan het hek hangt een bordje: Het meebrengen van eigen drank is niet toegestaan. Voor het hek drinken veel mensen snel hun blikjes bier op. Een groot rood pluche beest heet ons welkom. In de tunnel hangen gekleurde lichten en een hevige wietwalm. Aan het eind van de tunnel is er behalve licht ook een podium en een draaitafel. Ook staat er een apparaat dat me doet denken aan een ruimteschip uit een pretpark. Het blijkt een SpaCapsule te zijn, waarin je een zuurstofmassage kunt krijgen. Gekke jongens, die tunnelbewoners. Het publiek is een beetje hippieachtig. Alle leeftijden zijn vertegenwoordigd. Er zijn moeders met baby’s, maar ook hangjongeren en drukpratende dertigers. Het feest is al vanmiddag om twaalf uur begonnen, en gaat tot middernacht door, weet Niels mij te vertellen. Ons eten kan nog wel even wachten. We zijn gewend aan de wietlucht en bestellen een biertje. We kijken naar pubers die verveeld voor zich uit staren, en observeren een man die te diep in het glaasje heeft gekeken. De DJ is nog wat onwennig en weet het publiek niet echt op te zwepen. Af en toe raast er een trein boven ons hoofd voorbij. Het heeft toch wel wat, zo’n gekke locatie, maar na een tijdje merken we het niet eens meer. Buiten wordt het steeds donkerder en binnen drukker. We vragen iedereen die een drankje komt halen of er wel een BOB aanwezig is. De reacties zijn wisselend. Van een verwijtend “Het is autoloze zondag hoor!” tot “Ik kan heus zelf nog rijden.” Dan word ik weggeduwd door een meisje dat een kop groter is dan ik. Dronken zegt ze: “Life is sweet,life is bitter. En als het bitter is moet je doordrinken”. Dat is nog eens logica. Voor ons blijkt de combinatie van niet eten en biertjes niet zo goed te werken. We hebben er genoeg van en we zijn niet de enige. Er breekt een vechtpartij uit. Snel wegwezen hier. Toeoeoeoet! Het scheelt niet veel of ik word aangereden, en zeker niet door een fiets! Volgende keer ga ik gewoon weer naar Lorre, wel zo veilig. (CD)

Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com

img:feestneuzen_39_27.jpg

In Leiden moet ik even op het station wachten, want ik ga eten bij Peter. Op een schutting staat met grote letters TunnelFest, inclusief het programma. Er komen wat voor mij onbekende DJ’s en Duvel Duvel gaat optreden. En het is vandaag! Zou dat nou echt een feest in een tunnel zijn? Wanneer Peter eindelijk komt aangefietst moeten we een kijkje nemen. Het is autoloze zondag. Ter ere daarvan is het feest. Een initiatief van de PvdA. Het is echter wel in de fietstunnel, dus zo veel heeft het één volgens mij niet met het ander te maken. Echt autoloos kun je Leiden ook niet noemen. Bij de tunnelmond hangen wat mensen rond. Er staan wat Dixi’s buiten en op de grond ligt troep. Het is dus officieel een feest. Aan het hek hangt een bordje: Het meebrengen van eigen drank is niet toegestaan. Voor het hek drinken veel mensen snel hun blikjes bier op. Een groot rood pluche beest heet ons welkom. In de tunnel hangen gekleurde lichten en een hevige wietwalm. Aan het eind van de tunnel is er behalve licht ook een podium en een draaitafel. Ook staat er een apparaat dat me doet denken aan een ruimteschip uit een pretpark. Het blijkt een SpaCapsule te zijn, waarin je een zuurstofmassage kunt krijgen. Gekke jongens, die tunnelbewoners. Het publiek is een beetje hippieachtig. Alle leeftijden zijn vertegenwoordigd. Er zijn moeders met baby’s, maar ook hangjongeren en drukpratende dertigers. Het feest is al vanmiddag om twaalf uur begonnen, en gaat tot middernacht door, weet Niels mij te vertellen. Ons eten kan nog wel even wachten. We zijn gewend aan de wietlucht en bestellen een biertje. We kijken naar pubers die verveeld voor zich uit staren, en observeren een man die te diep in het glaasje heeft gekeken. De DJ is nog wat onwennig en weet het publiek niet echt op te zwepen. Af en toe raast er een trein boven ons hoofd voorbij. Het heeft toch wel wat, zo’n gekke locatie, maar na een tijdje merken we het niet eens meer. Buiten wordt het steeds donkerder en binnen drukker. We vragen iedereen die een drankje komt halen of er wel een BOB aanwezig is. De reacties zijn wisselend. Van een verwijtend “Het is autoloze zondag hoor!” tot “Ik kan heus zelf nog rijden.” Dan word ik weggeduwd door een meisje dat een kop groter is dan ik. Dronken zegt ze: “Life is sweet,life is bitter. En als het bitter is moet je doordrinken”. Dat is nog eens logica. Voor ons blijkt de combinatie van niet eten en biertjes niet zo goed te werken. We hebben er genoeg van en we zijn niet de enige. Er breekt een vechtpartij uit. Snel wegwezen hier. Toeoeoeoet! Het scheelt niet veel of ik word aangereden, en zeker niet door een fiets! Volgende keer ga ik gewoon weer naar Lorre, wel zo veilig. (CD)

Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com

img:feestneuzen_39_27.jpg