“Je eerste echte baan wordt de schok van je leven”, voorspelde een vijftien jaar oudere vriend mij toen ik eind jaren tachtig bezig was met mijn afstudeerscriptie.

In 1986 was ik enorm trots dat ik bij de fietsenmakers in Delft mocht komen werken. Een organisatie wereldberoemd om de jonge gazelles die zij tot een degelijk product kneedt: wetenschappers die tevens vakman en organisator zijn.

Hoe zag mijn leven eruit toen ik drie jaar in Delft gestudeerd had? Het was juli 1998, ik woonde nog achter de gele gordijnen van mijn eerste studentenhuis boven snackbar ‘De Pitstop’ in Den Hoorn, was net twee jaar lid bij Sint Jansbrug en verzamelde vlijtig studerend mijn studiepunten.

Het beleid van staatssecretaris Nijs van onderwijs is tegenstrijdig, ondoordacht en visieloos. Haar voornemen de subsidie op de tweede en derde studie af te schaffen maakt dat goed duidelijk.

Daar ben je dan mooi mee in de aap gelogeerd. Nog geen jaar geleden gaf je als collegevoorzitter van de Rijksuniversiteit Groningen aan te streven naar een plaats bij de beste vijftig universiteiten van Europa..

Reorganisatie (1)Waarom moeten 450 arbeidsplaatsen van ondersteunende medewerkers verdwijnen en komen er 250 nieuwe wetenschappers voor in de plaats? De gehanteerde argumenten zijn moeilijk te begrijpen.