Delta 35 van 18 november jl. opent met ‘Delftse nanobuis op omslag Nature’. Dat is natuurlijk heel mooi voor de Delftse natuurkunde.

Als illustratie op het voorgaande wil ik even kort het volgende aanstippen. Ik wil even reageren op de column ‘Violently happy’ in Delta van 18 november jongstleden.

Oh, oh, paniek: ,,Hoe groot moet de buisdiameter zijn? En de opvoerhoogte is? Zitten de wrijvingsverliezen daarbij? En, wat staat hier, hoe bereken je nou weer de intreeverliezen?”

Het wordt weer winter, dus ik zet vandaag maar eens stevige kost op tafel. Dit keer even geen bestuurlijke bloopers van Madurodamse proporties, maar een voedzame, zware pot: het geloof.

Vorige week verbaasde het college van bestuur de TU door de komst van een vierde lid aan te kondigen. Is dat een verstandig besluit?

De jeuk trok langs mijn schouderbladen omhoog naar die plek waar ik met geen mogelijkheid bij kon komen. Rillend van de kriebels liep ik door de keldergang.

Het wordt weer winter, dus ik zet vandaag maar eens stevige kost op tafel. Dit keer even geen bestuurlijke bloopers van Madurodamse proporties, maar een voedzame, zware pot: het geloof.

Delft moet meer werk maken van zijn kwaliteitszorg, las ik in Delta (11 november, pagina 13). ,,We moeten bij de volgende enquête hoger scoren”, zo formuleert de rector een belangrijke drijfveer.